Δημοσιεύθηκε: Πέμπτη 2 / 12 / 2021 , 22:58 από news_room
Την Κύπρο επισκέπτεται ο Προκαθήμενος των Ρωμαιοκαθολικών Πάπας Φραγκίσκος (Εικόνες) – Adologala.gr
Στην Κύπρο έφθασε σήμερα το Μεσημέρι ο Πάπας Φραγκίσκος ο οποίος θα πραγματοποιήσει 3ήμερη επίσκεψη στη Κυπριακή Δημοκρατία. Ο Προκαθήμενος των Ρωμαιοκαθολικών έγινε δεκτός στο αεροδρόμιο με τιμές αρχηγού Κράτους παρουσία μελών της Κυβέρνησης, Αγήματος του Στρατού εκπροσώπων της τοπικής ρωμαιοκαθολικής κοινότητας καθώς και παιδιών.
Λίγο μετά την άφιξη του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης υποδέχθηκε το απόγευμα, στο Προεδρικό Μέγαρο, τον Πάπα Φραγκίσκο. Μετά την επίσημη υποδοχή του Πάπα Φραγκίσκου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κατά την οποία αγήματα απέδιδαν τιμές, έγινε ανάκρουση των εθνικών ύμνων και στη συνέχεια ο Πάπας Φραγκίσκος κατέθεσε στεφάνι στον ανδριάντα του Εθνάρχη Μακαρίου Γ’.
Στη συνέχεια, ο Πρόεδρος και ο Πάπας Φραγκίσκος είχαν κατ’ ιδίαν συνάντηση και αργότερα έγινε ανταλλαγή αναμνηστικών δώρων. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας χάρισε στον Πάπα Φραγκίσκο μία ασημένια μερρέχα, ένα λευκαρίτικο σελιδοδείκτη για το Ευαγγέλιο, ένα λευκαρίτικο κάλυμμα δισκοπότηρου και ένα λευκαρίτικο για την κάλυψη της Αγίας Έδρας, καθώς και μια πρώτη έκδοση γραμματοσήμων για την επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στην Κύπρο.
Από την πλευρά του, ο Πάπας Φραγίσκος χάρισε στον Πρόεδρο ένα μεταλλικό πλακίδιο της επίσκεψης του, καθώς και τις Εγκυκλίους του.
Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρουσίασε τα μέλη της οικογένειας του στον Πάπα, τη σύζυγο του Άντρη Αναστασιάδη, τις θυγατέρες του και τους συζύγους τους και τα εγγόνια του, τους οποίους ο Πάπας Φραγκίσκος, χαιρετίζοντας, ανέφερε στον Πρόεδρο ότι έχει μια όμορφη οικογένεια.
Ακολούθως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πάπας Φραγκίσκος μίλησαν σε ειδική τελετή στην παρουσία των πολιτειακών και εκκλησιαστικών Αρχών του τόπου, καθώς και εκπροσώπων του Διπλωματικού Σώματος και της κοινωνίας των πολιτών.
Ο προκαθήμενος των Καθολικών, έφτασε αργά το μεσημέρι στη Κύπρο και στην συνέχεια είχε τη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όπου εκφώνησε και την ομιλία του, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο επίσης ο Πάπας Φραγκίσκος επισκέφθηκε την Καθολική Κοινότητα, στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας των Χαρίτων (Μαρωνιτών).
Χαιρετισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Αναστασιάδη στην εκδήλωση προσφώνησης του Πάπα Φραγκίσκου σε εκπροσώπους του Διπλωματικού Σώματος, εκπροσώπων των Αρχών της Δημοκρατίας και της κοινωνίας των πολιτών. Ακολουθεί ο χαιρετισμός του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας κου Νίκου Αναστασιάδη στην τελετή προσφώνησης του Πάπα Φραγκίσκου:
Άγιε Πατέρα,
Αποτελεί ύψιστη τιμή για την Πολιτεία, του ιδίου προσωπικά αλλά και ολόκληρου του λαού της Κύπρου να σας υποδεχόμαστε σήμερα στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Η επίσκεψή σας, η δεύτερη επίσημη Προκαθήμενου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, στην χώρα μας, συνιστά ιστορική στιγμή, προκαλεί αισθήματα ιδιαίτερης συγκίνησης και ειλικρινούς χαράς.
Η Κύπρος ως σταθμός στα βήματα των μεγάλων ιεραποστόλων και ένας από τους πρώτους κρίκους στη χριστιανική αλυσίδα, καθορίστηκε και καθόρισε τη διάδοση του Χριστιανισμού.
Την ίδια στιγμή, το φιλόξενο νησί μας υπήρξε, ανέκαθεν, σημείο ειρηνικής συνεύρεσης λαών και μέρος ενός ευρύτερου γεωγραφικού χώρου, στον οποίο πολιτισμοί και θρησκείες βρίσκονται σε μια διαρκή διαλεκτική σχέση, συνυφαίνοντας ένα πολύμορφο και πολυπολιτισμικό περιβάλλον.
Σε μία εποχή μεστή προκλήσεων αλλά και ποικίλων προβλημάτων που μαστίζουν την ανθρωπότητα, η παρουσία σας σήμερα εδώ, εκπέμπει μηνύματα έμπνευσης, θάρρους και ελπίδας.
Μηνύματα αντίστοιχα με αυτά που, επίσης, στοχεύει η πολύπλευρη διεθνής διπλωματική και ευρύτερη δραστηριότητα που αναπτύσσει η Αγία Έδρα.
Μία αναντίλεκτα πολυσχιδής δραστηριότητα η οποία εδράζεται σε σειρά πρωτοβουλιών που αναλαμβάνει και υλοποιεί, με κύριο στόχο:
• Την ειρηνική συμβίωση των πολιτών ανεξαρτήτως διαφορετικότητας, φυλής, θρησκείας ή φύλου.
• Την προώθηση του διαλόγου των κρατών, των θρησκειών και των πολιτισμών.
• Τις σχέσεις καλής και αρμονικής γειτονίας.
• Την ειρηνική επίλυση των διμερών ή πολυμερών διαφορών, χωρίς τη χρήση βίας και της στρατιωτικής ισχύος.
Είναι σε αυτή τη μακραίωνη παράδοση και προσφορά που η Αγία Έδρα, εδραίωσε διαχρονικά, τον σημαίνοντα ρόλο που διεθνώς διαδραματίζει. Ένα ρόλο που ενίσχυσε η Αγιότητα σας μέσα από το ποιμαντικό της έργο, φέροντας τη δική σας σφραγίδα στην πορεία της.
Μια σφραγίδα που αποτυπώνει την ιδιαίτερη φροντίδα που επιδείξατε, ευθύς μετά την ενθρόνισή σας, στη μεταρρύθμιση και ανανέωση της Εκκλησίας, μέσα από τον επαναπροσανατολισμό του θεολογικού και πολιτισμικού χαρακτήρα του Καθολικισμού.
Με βαθιά προσήλωση στον Χριστιανισμό, προωθήσατε και προωθείτε τις αρχές και τις αξίες που αυτός πρεσβεύει, ως απάντηση στον όποιο τυφλό φανατισμό και μισαλλαδοξία. Αρχές και αξίες, οι οποίες υπερβαίνουν το ατομικό και εθνικιστικό συμφέρον και δημιουργούν μια κοινωνία με ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό.
Και δεν είναι τυχαίος, Άγιε Πατέρα, και ο χαρακτηρισμός που δικαίως σας αποδίδεται ως «ο Πάπας των φτώχων», αφού μέσα από τις δράσεις σας αποδεικνύεται η ιδιαίτερη ευαισθησία και μέριμνα έναντι της διαφύλαξης και ενίσχυσης των απανταχού δοκιμαζόμενων συνανθρώπων μας, πέραν της όποιας θρησκείας και καταγωγής.
Ενδεικτική του σαφούς οραματισμού σας, είναι η σημασία που αποδίδετε για μια ανθρώπινη και ανεκτική χριστιανοσύνη, ως ισχυρού μέσου για την επικράτηση των αξιών της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της αδελφοσύνης μεταξύ των λαών.
Ενός οραματισμού που στοχεύει:
• Στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
• Την εξάλειψη της ανέχειας και την επίτευξη μιας βιώσιμης ανάπτυξης προς όφελος των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού.
• Την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, του θρησκευτικού φανταμενταλισμού και του ρατσισμού.
• Του βίαιου εκτοπισμού εκατομμυρίων ανθρώπων.
• Την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
Άγιε Πατέρα,
Θέλω να σας διαβεβαιώσω πως το ίδιο όραμα, μοιραζόμαστε εξίσου, ως Κυπριακή Δημοκρατία, πετυχαίνοντας μέσα από τις εισηγήσεις, τις προτάσεις, και το σημαίνον φάσμα των περιφερειακών συνεργασιών που αναπτύσσουμε, να καταστήσουμε την Κύπρο έναν ισχυρό πυλώνα σταθερότητας, ασφάλειας, ειρηνικής συνύπαρξης και ευημερίας στην περιοχή μας.
Την ίδια ώρα συμμεριζόμαστε την δική σας έντονη ανησυχία για την επαπειλούμενη περιβαλλοντική καταστροφή, όπως αυτή αποτυπώνεται, ανάμεσα σε άλλα, στην Εγκύκλιό σας «Laudato si» [ας είναι ευλογημένο].
Αναγνωρίζοντας τις συνέπειες από την κλιματική αλλαγή αναλάβαμε μια περιφερειακή πρωτοβουλία με στόχο τη συγκέντρωση κορυφαίων επιστημόνων και φορέων λήψης αποφάσεων των χωρών της περιοχής, αποσκοπώντας στην ανάπτυξη πρακτικών και εφικτών λύσεων που θα μειώνουν ή εξαλείφουν τους κινδύνους μιας ενδεχόμενης καταστροφής.
Άγιε Πατέρα,
Κατά την πρόσφατη επίσκεψή σας στο κέντρο υποδοχής των Ιησουϊτών στη Ρώμη αναφέρατε στους μετανάστες και πρόσφυγες που ζουν εκεί: «Εσείς γνωρίζετε καλά τι σημαίνει να ζει κανείς χωρίς δικαιώματα και ελευθερία. Πολύ συχνά βρίσκεστε αντιμέτωποι με ολική έλλειψη ανθρωπιάς και με την αδιαφορία».
Ο λαός της Κύπρου βίωσε στον μεγαλύτερο βαθμό και γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τον πόνο του ξεριζωμού και της προσφυγιάς από τις πατρογονικές εστίες.
Όπως άλλωστε, αναφέρεται χαρακτηριστικά στις Πράξεις των Αποστόλων, είναι στην Κύπρο που βρήκαν καταφύγιο και οι διωγμένοι μαθητές του Χριστού, μετά τον λιθοβολισμό του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου.
Όπως ακριβώς και η δική σας φιλοσοφία “Υποδεχόμαστε, προστατεύουμε, προωθούμε και ενσωματώνουμε», ως Κυβέρνηση επιδεικνύουμε πλήρη σεβασμό στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών.
Ωστόσο, θα πρέπει να ομολογήσω ότι η Κύπρος κατέστη η πρώτη χώρα προορισμού, κατ’ αναλογία πληθυσμού στην υποδοχή προσφύγων, αλλά και μεγάλων ροών παράτυπων μεταναστών, μέσω των κατεχομένων περιοχών, αντιμετωπίζοντας υπέρμετρες δυσκολίες ως προς τη διαχείρισή τους, υπέρμετρες δυσκολίες όσον αφορά την προστασία της δημογραφικής σύνθεσης.
Είναι για αυτό το λόγο που θα θέλαμε να εκφράσουμε ως Πολιτεία ευγνώμονες ευχαριστίες για την πρωτοβουλία να μεταφέρετε 50 μετανάστες από την Κύπρο στην Ιταλία.
Η συμβολική πρωτοβουλία σας αποτελεί, πρωτίστως, ηχηρό μήνυμα για την αναγκαιότητα και την απαραίτητη αναθεώρηση της μεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ, ούτως ώστε να γίνει αφενός πιο δίκαιος καταμερισμός τόσο της διαχείρισης του προβλήματος και αφετέρου πιο ανθρώπινη η διαβίωση των μεταναστών στα κράτη μέλη.
Άγιε Πατέρα,
Είναι αναντίλεκτο γεγονός, από τα όσα ενδεικτικά ανέφερα ότι μοιραζόμαστε κοινές ανησυχίες και οραματισμούς. Αγία Έδρα και Κυπριακή Δημοκρατία, από την εγκαθίδρυση των μεταξύ μας επίσημων διπλωματικών σχέσεων, το 1973, συνεργαζόμαστε εποικοδομητικά επί σειρά ζητημάτων.
Ισχυρή βούληση και επιδίωξή μας, όπως σας είχα τονίσει και κατά τις επισκέψεις μου στην Αγία έδρα, το 2014 και το 2019, ήταν και παραμένει η περαιτέρω ενδυνάμωση και εμβάθυνση των άριστων δεσμών που χαρακτηρίζουν τις διμερείς μας σχέσεις και την αμοιβαία επωφελή συνεργασία μας.
Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η απόφαση που λήφθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο την προηγούμενη εβδομάδα, για την εκμίσθωση κρατικής γης στην Κυβέρνηση του Βατικανού με σκοπό την ανέγερση Πρεσβείας στη Λευκωσία.
Άγιε Πατέρα,
Ως ευστόχως σημειώνετε με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού στο «Κοινό Μήνυμα για την Προστασία της Δημιουργίας» που εκδώσατε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και τον Justin Welby, Αρχιεπίσκοπο του Κάντερμπουρι:
«Η ταχεία εξάπλωση της λοίμωξης σήμαινε ότι εξαρτηθήκαμε ο ένας από τον άλλον στις προσπάθειές μας να παραμείνουμε ασφαλείς», και συνεχίζοντας υποδεικνύετε ότι «κανείς δεν είναι ασφαλής μέχρι να είναι όλοι ασφαλείς», επειδή «με τις πράξεις μας επηρεάζουμε πραγματικά ο ένας τον άλλον».
Αν κάτι κατέδειξε η πανδημία του κορωνοϊού, είναι πως, οι επιπτώσεις τόσο αυτής ή και άλλων ανάλογων κρίσεων υπερβαίνουν τα κρατικά σύνορα, γι’ αυτό είναι υψίστης σημασίας η λήψη συντονισμένης δράσης σε διεθνές επίπεδο και η κοινή πορεία μέσα σε πνεύμα αλληλεγγύης και αδελφοσύνης.
Άγιε Πατέρα,
Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στο πρόβλημα που η μικρή μου πατρίδα, η Κυπριακή Δημοκρατία αντιμετωπίζει και για το οποίο επιδεικνύετε ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Δυστυχώς, ο λαός της Κύπρου, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Λατίνοι και Αρμένιοι, υποφέρουν εδώ και 47 χρόνια σαν αποτέλεσμα της Τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής του 36% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην παρουσία 35.000 Τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων, τον εκτοπισμό και προσφυγοποίηση 170.000 Ελληνοκυπρίων, μεταξύ των οποίων και μέλη των θρησκευτικών ομάδων του νησιού.
Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο δράμα και την αγωνία των συγγενών όσων ακόμα αγνοούνται.
Ούτε βεβαίως, γνωρίζοντας τις ευαισθησίες σας, να παρέλειπα την αναφορά στη σύληση των πολιτιστικών και θρησκευτικών μνημείων στα κατεχόμενα εδάφη, που βάναυσα προσβάλλουν τις οικουμενικές αρχές της ανθρωπότητας.
Άγιε Πατέρα,
Πριν από δύο χρόνια στο Άμπου Ντάμπι, μαζί με τον Μεγάλο Ιμάμη του Αλ-Αζχάρ, μιλήσατε «στο όνομα των λαών που έχασαν την ασφάλειά τους, την ειρήνη και τη δυνατότητα να ζήσουν μαζί, πέφτοντας θύματα καταστροφής του πολέμου», στέλνοντας έτσι ένα ισχυρό μήνυμα για να επικρατήσει η αδελφοσύνη μεταξύ των κρατών αλλά και των λαών χάριν της ειρήνης.
Προς αυτήν την κατεύθυνση εδώ και 47 χρόνια, παρά τις οδυνηρές υποχωρήσεις της ελληνοκυπριακής κοινότητας, την αποφασιστικότητα και πολιτική βούληση που επιδείξαμε προκειμένου να επιτύχουμε μια λειτουργική και βιώσιμη λύση που θα οδηγούσε σε ένα κράτος απόλυτα εναρμονισμένο με τα ευρωπαϊκά ιδεώδη, σε ένα κράτος απαλλαγμένο από στρατεύματα κατοχής, αναχρονιστικές εγγυήσεις ή εξαρτήσεις τρίτων, δυστυχώς, λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας, παραμένουμε η μόνη διαιρεμένη χώρα στην Ευρώπη.
Το χειρότερο, Άγιε Πατέρα, είναι πως παρά τα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις παρεμβάσεις της διεθνούς κοινότητας αλλά και της Ε.Ε., αντί να επιτύχουμε την επανένωση της πατρίδας μας, που είναι το ποθητό, παρατηρούμε μια όξυνση της Τουρκικής αδιαλλαξίας που, εγκαταλείποντας τη βάση λύσης όπως τα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών υπαγορεύουν, επιδιώκουν την εδραίωση της διχοτόμησης με την αξίωση δημιουργίας δύο ανεξάρτητων κρατών.
Μια αδιαλλαξία που εκδηλώνεται και μέσα από μια πρωτόγνωρη επιθετικότητα που οδηγεί στην αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, είτε στο έδαφος είτε στη θάλασσα, από την μια με την παραβίαση του καθεστώτος προστασίας της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου και από την άλλη με την παραβίαση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, αμφισβητώντας το 40% της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, εις βάρος όχι μόνο των Ελληνοκυπρίων, που συμπεριλαμβάνονται και οι θρησκευτικές ομάδες, αλλά και των Τουρκοκυπρίων.
Την ίδια στιγμή, παρατηρούμε μια περαιτέρω στρατικοποίηση των κατεχομένων αλλά και μια ρητορική πως τάχα η Κύπρος είναι μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Άγιε Πατέρα,
Όπως πρόσφατα, στο πλαίσιο της διαθρησκευτικής συνάντησης για την Ειρήνη, είχατε αναφέρει: «Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε οι ζωές ολόκληρων λαών να γίνουν απλά πιόνια σε ένα παιχνίδι εξουσίας».
Να μου επιτρέψετε να προσθέσω πως δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την αλαζονεία που δημιουργεί η δύναμη του ισχυρού να προσαρμόζει το διεθνές δίκαιο σε στενά κρατικά συμφέροντα.
Εκείνο που θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω είναι πως, παρά την διαχρονικά αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και επικράτησης της ειρήνης και αδελφοσύνης μεταξύ του συνόλου του λαού, Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων, Μαρωνιτών, Λατίνων και Αρμενίων, γενικότερα ολόκληρου του λαού.
Όραμα μας είναι να αναδείξουμε την Κύπρο σε μοντέλο ενός κράτους ειρηνικής συμβίωσης και συνδημιουργίας, επιτυχούς υπέρβασης ενός τραυματικού παρελθόντος, με πλήρη σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα του συνόλου του λαού.
Ένα κράτος, πραγματικά κυρίαρχο και ανεξάρτητο, στο οποίο θα εφαρμόζονται και θα γίνονται σεβαστοί οι δημοκρατικοί θεσμοί, τα ανθρώπινα δικαιώματα, οι αρχές και οι αξίες του ευρωπαϊκού ιδεώδους και των Ηνωμένων Εθνών.
Άγιε Πατέρα,
Η παγκόσμια αποδεχτή ηγετική δύναμη Σας και η εδώ παρουσία Σας τονώνει και ενισχύει τις προσπάθειες που καταβάλλουμε για επίλυση του εθνικού μας προβλήματος.
Πέραν της αποφασιστικής στάσης που αναμένουμε από τη διεθνή Κοινότητα, προσβλέπουμε, και είμαστε σίγουροι για αυτό, στη στήριξη της Αγίας Έδρας όσο και στη δική σας, προσωπική, σθεναρή παρέμβαση, προκειμένου να επιτευχθεί μία δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση του Κυπριακού ζητήματος.
Πιστεύουμε στην παρέμβαση σας ως Πνευματικού Ηγέτη, ως Ανθρώπου αφοσιωμένου στην επικράτηση της παγκόσμιας Ειρήνης,
Άγιε Πατέρα,
Σήμερα, ίσως όσο ποτέ άλλοτε, η διεθνής κοινότητα, οι διεθνείς σχέσεις, η πολιτική και κοινωνική ζωή έχουν ανάγκη από πραγματικές ηθικές αξίες και πρότυπα, οι οποίες θα συμβάλλουν αποτελεσματικά στη βελτίωση και προαγωγή των διακρατικών, διαθρησκειακών, διακοινωνιακών και διανθρωπίνων σχέσεων.
Εν μέσω γενικευμένης παρακμής, ατομικισμού, υλισμού καθώς και ηθικής αποδόμησης και απαξίας, η δική σας ευρύτερη δράση ανάγεται στο πλέον ισχυρό πρότυπο.
Η έλευσή σας από τη Ρώμη, τη γη που βρίσκεται ο τάφος του Αποστόλου Πέτρου και ο τάφος του Αποστόλου Παύλου, στην Κύπρο, τη γη που βρίσκεται, υπό κατοχή ο τάφος του Αποστόλου Βαρνάβα, τη γη που περπάτησαν και δίδαξαν μαζί τις αρχές και αξίες του Χριστιανισμού, είναι υψηλού συμβολισμού.
Συμβολισμός που καθοδηγεί τη δική μας πορεία στον δικό τους βηματισμό.
Στηρίζοντας ο ένας τον άλλον στην πίστη, ως και οι ίδιοι έπραξαν, οφείλουμε να συνεχίσουμε να εργαζόμαστε επιδεικνύοντας απόλυτη αφοσίωση προς την επίτευξη των κοινών μας στοχεύσεων για το μέλλον του Χριστιανισμού, της Ευρώπης και ολόκληρης της ανθρωπότητας, ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Ευρισκόμενοι λίγες μέρες μόνο πριν από τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης, σε μία εποχή που διαιρέσεις, εντάσεις και συγκρούσεις ταλαιπωρούν τον κόσμο μας, ας αναγνωρίσουμε τον νεογέννητο Χριστό στο πρόσωπο κάθε κυνηγημένου και πονεμένου, στον κάθε άνθρωπο δίπλα μας.
Άγιε Πατέρα,
Νιώθω την ανάγκη να εκφράσω για ακόμη μια φορά τη βαθιά ευγνωμοσύνη και τις θερμές ευχαριστίες τόσο του ιδίου όσο και του κυπριακού λαού για τη διακεκριμένη τιμή της υψηλής Επισκέψεώς Σας.
Σας καλωσορίζω και σας ευχαριστώ θερμά για την παρουσία σας.
Ακολουθεί ο χαιρετισμός του Πάπα Φραγκίσκου προς τους εκπροσώπους των Αρχών, του Διπλωματικού Σώματος και της Κοινωνίας των Πολιτών, στο Προεδρικό Μέγαρο, στην Κύπρο:
Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,
Μέλη της Κυβερνήσεως και του Διπλωματικού Σώματος,
Αξιότιμες θρησκευτικές και πολιτικές αρχές,
Εκλεκτοί εκπρόσωποι της κοινωνίας και του κόσμου του πολιτισμού,
Κυρίες και κύριοι,
Σας απευθύνω ένα εγκάρδιο χαιρετισμό, εκφράζοντας τη χαρά μου διότι βρίσκομαι ανάμεσά Σας. Σας ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, για το καλωσόρισμά σας εξ ονόματος όλου του πληθυσμού της νήσου. Ήρθα ως προσκυνητής σε μια χώρα που είναι μικρή γεωγραφικά, αλλά μεγάλη ιστορικά, σε ένα νησί που, στο πέρασμα των αιώνων, δεν χώρισε τους λαούς αλλά τους ένωσε, σε μια νήσος που το σύνορό της είναι η θάλασσα, σε έναν τόπο που αποτελεί την ανατολική πύλη προς την Ευρώπη και τη δυτική προς τη Μέση Ανατολή. Είστε μια ανοιχτή πύλη και ένα λιμάνι που συνδέει την Μεσόγειο. Η Κύπρος, σταυροδρόμι πολιτισμών, έχει μέσα της μια έμφυτη κλίση συναστήσεως, που τρέφεται από την καλοσύνη που χαρακτηρίζει τους Κυπρίους.
Έχουμε μόλις τιμήσει τον πρώτο Πρόεδρο αυτής της Δημοκρατίας, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο και, με τη χειρονομία αυτή, επιθυμούσα να τιμήσω όλους τους πολίτες. Το όνομά του, Μακάριος, μας θυμίζει τα αρχικά λόγια της πρώτης ομιλίας του Ιησού: των Μακαρισμών (βλ. Μτ 5,3-12). Ποιος είναι μακάριος; Ποιος είναι πραγματικά χαρούμενος και ευλογημένος, σύμφωνα με τη χριστιανική πίστη με την οποία αυτή η χώρα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη; Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι μακάριος και, πρώτα απ’ όλα, οι φτωχοί τω πνεύματι, όσοι έχουν πληγωθεί από αυτή τη ζωή, όσοι ζουν με ταπεινότητα και ευσπλαχνία, εκείνοι που, χωρίς να τραβούν το βλέμμα των άλλων, ασκούν δικαιοσύνη και οικοδομούν την ειρήνη. Οι Μακαρισμοί, αγαπητοί φίλοι, είναι το αιώνιο σύνταγμα του Χριστιανισμού. Να ζούμε τους Μακαρισμούς, επιτρέπει το Ευαγγέλιο να είναι πάντα επίκαιρο και εμπλουτίζει την κοινωνία με ελπίδα. Οι Μακαρισμοί είναι η πυξίδα που καθοδηγεί, σε οποιοδήποτε γεωγραφικό πλάτος, τους δρόμους που ακολουθούν οι Χριστιανοί στην οδοιπορία της ζωής.
Ακριβώς εδώ, όπου συναντώνται η Ευρώπη και η Ανατολή, ξεκίνησε η πρώτη μεγάλη πολιτιστική υπαγωγή του Ευαγγελίου στην ήπειρο, και είναι συναρπαστικό για μένα να ανατρέχω στα βήματα των πρώτων μεγάλων ιεραπόστολων, ιδιαίτερα των Αγίων Αποστόλων Παύλου, Βαρνάβα και Μάρκου. Εδώ είμαι λοιπόν, ως προσκυνητής ανάμεσά σας, με σκοπό να περπατάω την χώρα σας, αγαπητοί Κύπριοι, με όλους εσάς. Επιθυμώ να μεταφέρεται από εδώ στην Ευρώπη το χαρμόσυνο μήνυμα, εν ονόματι των Μακαρισμών. Αυτό που πράγματι οι πρώτοι Χριστιανοί πρόσφεραν στον κόσμο μέσω της αγαθής δύναμης του Αγίου Πνεύματος ήταν ένα πρωτόγνωρο μήνυμα ομορφιάς. Ήταν η απροσδόκητη δροσιά μιας μακαριότητας που μπορούσε να επιτευχθεί από όλους, που κατέκτησε τις καρδιές και κέρδισε τις ελευθερίες πολλών ανθρώπων. Από την άποψη αυτή, η Κύπρος έλαβε μια ιδιαίτερη κληρονομιά, είναι αγγελιοφόρος ομορφιάς μεταξύ των ηπείρων. Η Κύπρος ακτινοβολεί ομορφιά στην επικράτειά της, η οποία πρέπει να προστατεύεται και να διαφυλάσσεται με κατάλληλες περιβαλλοντικές πολιτικές, σε συμφωνία με τους γείτονές της. Η ομορφιά λάμπει επίσης στην αρχιτεκτονική της, στην Τέχνη της και ιδιαίτερα στη θρησκευτική της τέχνη, στα θρησκευτικά της χειροτεχνήματα και στους πολλούς αρχαιολογικούς θησαυρούς της. Αντλώντας μια εικόνα από τη θάλασσα που μας περιβάλλει, θα έλεγα ότι αυτό το νησί μοιάζει με ένα μαργαριτάρι μεγάλης αξίας στην καρδιά της Μεσογείου.
Ένα μαργαριτάρι, όμως, γίνεται αυτό που είναι χάρη στην πάροδο του χρόνου. Χρειάζονται χρόνια για να γίνει συμπαγές και λαμπερό. Έτσι, η ομορφιά αυτής της γης πηγάζει από τους πολιτισμούς που διασταυρώθηκαν και αναμίχθηκαν κατά τη διάρκεια των αιώνων. Ακόμη και σήμερα, το φως της Κύπρου έχει πολλές όψεις. Υπάρχουν τόσοι πολλοί λαοί και άνθρωποι που, με διαφορετικές αποχρώσεις, συνθέτουν την γκάμα των χρωμάτων σε αυτόν τον πληθυσμό. Συλλογίζομαι επίσης την παρουσία πολλών μεταναστών, το μεγαλύτερο ποσοστό μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν είναι εύκολο να διατηρηθεί η πολύχρωμη και πολυεδρική ομορφιά του συνόλου. Απαιτεί όμως χρόνο και υπομονή, όπως και την περίπτωση διαμορφώσεως ενός μαργαριταριού, καθώς και μια ευρεία προοπτική που αγκαλιάζει την πληθώρα των πολιτισμών και ατενίζει το μέλλον με προνοητικότητα. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να προστατεύουμε και να προάγουμε κάθε συνιστώσα της κοινωνίας, ιδιαίτερα τις μειονότητες. Αναφέρομαι επίσης σε διάφορα Καθολικά σώματα που θα ωφελούνταν από την κατάλληλη θεσμική αναγνώριση, ώστε η συνεισφορά τους στην κοινωνία μέσω των έργων τους, ιδίως των εκπαιδευτικών και φιλανθρωπικών, να ορίζεται σαφώς από το νόμο Σας.
Ένα μαργαριτάρι αναδεικνύει την ομορφιά του ξεπερνώντας πολλές δυσκολίες. Γεννιέται στο σκοτάδι, όταν το στρείδι ‘υποφέρει’ από μια απρόσμενη επίσκεψη που απειλεί την ασφάλειά του, όπως, παραδείγματος χάριν, εξαιτίας ενός κόκκου άμμου που το ερεθίζει. Για να προστατευτεί, αντιδρά αφομοιώνοντας ό,τι το έχει πληγώσει. Περιτυλίγει ό,τι είναι επικίνδυνο και άγνωστο και το μεταμορφώνει σε ομορφιά, σε μαργαριτάρι. Το μαργαριτάρι της Κύπρου έχει επισκιαστεί από την πανδημία, η οποία έχει εμποδίσει πολλούς επισκέπτες να έρθουν και να δουν την ομορφιά της, επιδεινώνοντας, όπως και σε άλλες χώρες, τις επιπτώσεις της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης. Σε αυτή την περίοδο ανάκαμψης, ωστόσο, δεν είναι ο υπέρμετρος ενθουσιασμός για ανάκτηση όσων έχουν χαθεί που θα εγγυηθεί σταθερή και μακροχρόνια ανάπτυξη, αλλά η δέσμευση για προώθηση της αναγέννησης της κοινωνίας. Ιδιαίτερα μέσω της σθεναρής καταπολέμησης της διαφθοράς και της κοινωνικής δυσφορίας που υπονομεύουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Συλλογίζομαι, για παράδειγμα, στο εμπόριο ανθρώπων.
Αλλά η πληγή που περισσότερο πονά αυτή τη χώρα είναι το τρομερό τραύμα που έχει υποστεί τις τελευταίες δεκαετίες. Συλλογίζομαι τον εσωτερικό πόνο εκείνων που δεν μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους και στους χώρους λατρείας τους. Προσεύχομαι για τη δική σας ειρήνη, για την ειρήνη ολόκληρου του νησιού, και το εύχομαι με όλη μου την καρδιά. Η οδός προς την ειρήνη, που θεραπεύει τις συγκρούσεις και αναγεννά την ομορφιά της αδελφοσύνης, χαρακτηρίζεται από μία λέξη: τον διάλογο. Πρέπει να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας να πιστέψουμε στην μακρόθυμη και ήπια δύναμη του διαλόγου, αντλώντας την από τους Μακαρισμούς. Γνωρίζουμε πως δεν πρόκειται για έναν εύκολο δρόμο, είναι μάλλον μακρύς και γεμάτο καμπές. Δεν υπάρχει όμως εναλλακτική επιλογή για την επίτευξη συμφιλίωσης. Ας θρέψουμε την ελπίδα με τη δύναμη των χειρονομιών αγάπης, αντί να αποθέσουμε τις ελπίδες μας σε χειρονομίες δύναμης διότι υπάρχει μια δύναμη χειρονομιών που προετοιμάζει την ειρήνη. Όχι εκείνη των χειρονομιών δύναμης, απειλών, αντιποίνων και επιδείξεων ισχύος, αλλά εκείνη των έργων αγάπης και συγκεκριμένων βημάτων προς το διάλογο. Αναφέρομαι, για παράδειγμα, στη δέσμευση για μια ειλικρινή αντιμετώπιση της αλήθειας που θέτει πρώτα τις ανάγκες του πληθυσμού, σε μια ολοένα και πιο ενεργή συμμετοχή της διεθνούς κοινότητας και για τη διαφύλαξη της θρησκευτικής και πολιτιστικής σας κληρονομιάς. Αναφέρομαι, στην επιστροφή αυτού που είναι ιδιαίτερα αγαπητό στον λαό, όπως τα ιερά του μέρη ή τουλάχιστον τα ιερά του αντικείμενα. Από αυτή την άποψη, θα ήθελα να εκφράσω την εκτίμηση και τη στήριξή μου προς το Religious Track of the Cyprus Peace Project(Διάλογο θρησκευτικών Ηγετών Κύπρου), που προωθείται από την Πρεσβεία της Σουηδίας ώστε να ενθαρρύνουν τον διάλογο μεταξύ των θρησκευτικών ηγετών.
Εκείνοι οι καιροί που δεν φαίνονται ευνοϊκοί και στους οποίους ο διάλογος εξασθενεί, είναι ακριβώς αυτοί που μπορούν να προετοιμάσουν την ειρήνη. Για άλλη μια φορά το μαργαριτάρι μας το θυμίζει. Κάθε μαργαριτάρι σχηματίζεται στο σκοτάδι της υπομονής της ύφανσης νέων ουσιών μαζί με τον παράγοντα που το έχει πληγώσει. Σε τέτοιες στιγμές, ας μην επιτρέπουμε να κυριαρχήσει το μίσος, ας μην εγκαταλείπουμε την επούλωση των πληγών, ας μην ξεχνάμε το δράμα των αγνοουμένων ανθρώπων. Και όποτε μπαίνουμε στον πειρασμό να αισθανόμαστε ότι χάνουμε το θάρρος μας, ας σκεφτόμαστε τις μελλοντικές γενιές, που ελπίζουν να κληρονομήσουν ένα ειρηνικό και συνεκτικό κόσμο που συνεργάζεται, αντί ένα κόσμο κατοικημένο από αιώνιες διαμάχες και μολυσμένο από ανεπίλυτες διαφορές. Γι’ αυτό υπάρχει ο διάλογος. Χωρίς αυτόν η καχυποψία και η πικρία μεγαλώνουν. Ας είναι για μας σημείο αναφοράς η Μεσόγειος που, στις μέρες μας, έχει δυστυχώς γίνει τόπο συγκρούσεων και ανθρωπιστικών τραγωδιών. Στη ομορφιά της, είναι η mare nostrum «η θάλασσά μας», η θάλασσα όλων των λαών που την αντικρύζουν ελπίζοντας να τους ενώνει αντί να τους χωρίζει. Η Κύπρος είναι ένα γεωγραφικό, ιστορικό, πολιτιστικό και θρησκευτικό σταυροδρόμι και χάρη σε αυτή τη θέση μπορεί να προωθεί έργα ειρήνης. Ας γίνει ένα ανοικτό εργοτάξιο οικοδόμησης της ειρήνης στη Μεσόγειο.
Η ειρήνη δεν γεννιέται συχνά από τις πράξεις μεγάλων προσωπικοτήτων, αλλά από την καθημερινή αποφασιστικότητα των απλών ανθρώπων. Η ευρωπαϊκή ήπειρος έχει ανάγκη από τη συμφιλίωση και την ενότητα, χρειάζεται θάρρος και ώθηση για να προχωρήσει διότι τα τείχη φόβου και οι αρνησικυρίες που υπαγορεύονται από εθνικιστικά συμφέροντα δεν θα τη βοηθήσουν να προχωρήσει μπροστά, ούτε η οικονομική ανάκαμψη από μόνη της θα εγγυηθεί την ασφάλεια και τη σταθερότητά της. Ας θυμηθούμε την ιστορία της Κύπρου και θα δούμε πώς η συνάντηση και η υποδοχή των άλλων έχουν αποφέρει ευεργετικούς καρπούς μακροπρόθεσμα. Όχι μόνο σε ό,τι αφορά την ιστορία του Χριστιανισμού, για τον οποίο η Κύπρος υπήρξε το «εφαλτήριο» για εξάπλωση στην ήπειρο, αλλά και ως προς την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που έχει βρει τον πλούτο της στην ενσωμάτωση. Αυτό το πνεύμα της διεύρυνσης, αυτή η ικανότητά εκείνου που βλέπει πέρα από τα σύνορα του μπορεί μόνο να τον αναζωογονεί και επιτρέπει την ανάκτηση της χαμένης ακτινοβολίας.
Κάνοντας αναφορά στην Κύπρο, οι Πράξεις των Αποστόλων αφηγούνται πως ο Παύλος και ο Βαρνάβας «Διελθόντες δὲ ὅλην τὴν νῆσον» έφτασαν στην Πάφο (βλ. Πραξ 13,6). Είναι χαρά για μένα να διασχίζω την ιστορία και τη ψυχή αυτής της γης κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών, καθώς επιθυμώ ότι ο πόθος της για την ενότητα και το μήνυμα ομορφιάς που στέλνει να συνεχίσουν να καθοδηγούν την πορεία της. Ο Θεός να ευλογεί την Κύπρο!.
Ομιλία Πάπα Φραγκίσκου προς την Καθολική Κοινότητα, Καθεδρικός Ναός της Παναγίας των Χαρίτων (Μαρωνιτών)
Μακαριότατοι, αγαπητοί αδελφοί Επίσκοποι,
αγαπητοί ιερείς, μοναχοί και μοναχές,
αγαπητοί κατηχητές, αδελφοί και αδελφές, Χαίρετε!
Χαίρομαι που βρίσκομαι ανάμεσά σας. Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Καρδινάλιο Béchara Boutros Raï για τα λόγια που μου απηύθυνε και να χαιρετήσω με στοργή τον Πατριάρχη Pierbattista Pizzaballa. Σας ευχαριστώ όλους για την διακονία και την διακονία σας, ειδικά εσάς, αδελφές, για το εκπαιδευτικό έργο που επιτελείτε στο σχολείο, όπου φοιτούν τα παιδιά του νησιού: ένας τόπος συναντήσεως, διαλόγου κι εκμάθησης της τέχνης της κατασκευής γεφυρών επικοινωνίας. Σας ευχαριστώ όλους ανεξαιρέτως για την εγγύτητά σας με τον κόσμο, ειδικά στα κοινωνικά και εργασιακά πλαίσια όπου είναι πολύ πιο δύσκολο.
Είμαι ευτυχής που επισκέπτομαι αυτή τη χώρα, βαδίζοντας ως προσκυνητής στα βήματα του μεγάλου Αποστόλου Βαρνάβα, ενός γιου αυτού του λαού, ενός μαθητή που αγαπούσε τον Ιησού, ενός ατρόμητου κήρυκα του Ευαγγελίου που, καθώς περνούσε ανάμεσα στις νεοσύστατες Χριστιανικές κοινότητες, έβλεπε τη χάρη του Θεού να λειτουργεί και χαιρόταν «καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ κυρίῳ» (Πράξ 11,23). Έρχομαι με την ίδια επιθυμία: να δω τη χάρη του Θεού να λειτουργεί στην Εκκλησία και στη χάρα σας, να χαίρομαι μαζί σας για τα θαύματα που επιτελεί ο Κύριος και να σας προτρέπω να επιμένετε πάντα, χωρίς να κουράζεστε, χωρίς ποτέ να αποθαρρύνεστε.
Σας κοιτάζω και βλέπω τον πλούτο της ποικιλομορφίας της κοινότητάς σας. Χαιρετίζω τη Μαρωνιτική Εκκλησία, η οποία στο πέρασμα των αιώνων έφτασε πολλές φορές στις ακτές αυτού του νησιού και, περνώντας συχνά από πολλές δοκιμασίες, έχει επιμείνει στην πίστη. Όταν σκέφτομαι τον Λίβανο, νιώθω τόση μεγάλη ανησυχία για την κρίση στην οποία βρίσκεται και νιώθω τα βάσανα ενός λαού κουρασμένου και δοκιμασμένου από τη βία και τον πόνο. Φέρνω στην προσευχή μου την επιθυμία για ειρήνη που αναδύεται από την καρδιά αυτής της χώρας. Σας ευχαριστώ για αυτό που κάνετε εδώ στην Κύπρο. Οι κέδροι του Λιβάνου αναφέρονται πολλές φορές στη Αγία Γραφή ως πρότυπα ομορφιάς και μεγαλείου. Αλλά ακόμη και ένας μεγάλος κέδρος ξεκινάει από τις ρίζες και σιγά σιγά φυτρώνει. Εσείς είστε αυτές οι ρίζες, μεταφυτεμένες στην Κύπρο με σκοπό να διαδώσετε το άρωμα και την ομορφιά του Ευαγγελίου. Σας ευχαριστώ!
Χαιρετίζω επίσης τη Λατινική Εκκλησία, η οποία είναι παρούσα εδώ και χιλιετίες και, μαζί με τα παιδιά της, έχει δει τον ενθουσιασμό της πίστεως να μεγαλώνει έως και σήμερα που, χάρη στην παρουσία τόσων αδελφών μεταναστών, παρουσιάζεται η ίδια ως ένας «πολύχρωμος» λαός, ένας πραγματικός τόπος συνάντησης για διαφορετικές εθνικές ομάδες και κουλτούρες. Αυτό το πρόσωπο της Εκκλησίας αντικατοπτρίζει τον ρόλο της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή ήπειρο: μια χώρα χρυσών χωραφιών, ένα νησί που χαϊδεύεται από τα κύματα της θάλασσας αλλά, πάνω απ’ όλα, μια ιστορία διαπλοκής λαών και ένα εξαιρετικό μωσαϊκό συναντήσεων. Έτσι είναι και η Εκκλησία: Καθολική, δηλαδή, παγκόσμια, ένας ανοιχτός χώρος στον οποίο όλοι είναι ευπρόσδεκτοι και προσεγγίζονται με το έλεος του Θεού και από την πρόσκληση για αγάπη. Δεν υπάρχουν, και δεν πρέπει να υπάρχουν, τείχη στην Καθολική Εκκλησία: είναι ένας οίκος που μοιραζόμαστε από κοινού, πρόκειται για έναν τόπο σχέσεων όπου οι ποικιλομορφίες μπορούν να συνυπάρχουν.
Αγαπητοί πιστοί, τώρα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι σχετικά με τον Απόστολο Βαρνάβα, τον αδελφό και προστάτη σας, αντλώντας από τη ζωή και την αποστολή του μόνο δύο λέξεις.
Η πρώτη λέξη είναι υπομονή. Αναφερόμαστε στον Βαρνάβα ως έναν άνθρωπο μεγάλης πίστεως και ισορροπίας, ο οποίος επιλέχθηκε από την Εκκλησία της Ιερουσαλήμ – η λεγόμενη «η μητέρα Εκκλησία»- ως τον καταλληλότερο άνθρωπο για να επισκεφτεί τη νέα κοινότητα της Αντιόχειας, που αποτελούταν από αρκετούς χριστιανούς οι οποίοι προέρχονταν από τον παγανισμό. Τον στέλνουν με σκοπό να ελέγξει τι συνέβαινε εκεί, δηλαδή, ως εξερευνητή. Εκεί βρίσκει ανθρώπους που προέρχονται από άλλους κόσμους, άλλους πολιτισμούς και άλλη θρησκευτική ευαισθησία. Ανθρώπους που είχαν πρόσφατα αλλάξει τη ζωή τους και, επομένως, Χριστιανοί με μια πίστη γεμάτη ενθουσιασμό, αλλά ακόμα εύθραυστη. Σε αυτή την κατάσταση, ο Βαρνάβας επιδεικνύει μια στάση ακραίας υπομονής: πρόκειται για την υπομονή εκείνου που είναι συνεχώς σε κίνηση, την υπομονή εκείνου που ευσεβάστως μπαίνει στις ζωές άγνωστων ανθρώπων, την υπομονή εκείνου που δέχεται τα νέα πράγματα χωρίς να τα κρίνει βιαστικά, την υπομονή της διακρίσεως που είναι σε θέση να αναγνωρίζει παντού τα σημάδια του έργου του Θεού την υπομονή εκείνου που «μελετά» τους άλλους πολιτισμούς και παραδόσεις. Ως εκ τούτου, ο Βαρνάβας, πάνω απ’ όλα, έχει την υπομονή της συνοδείας: δεν τυραννά την εύθραυστη πίστη των νέων χριστιανών με αυστηρότητα ή με υπερβολικά απαιτητικούς ισχυρισμούς περί της τήρησης των εντολών. Τους συνοδεύει, τους παίρνει από το χέρι και κάνει διάλογο.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, έχουμε ανάγκη από μια υπομονετική Εκκλησία. Μια Εκκλησία που δεν αναστατώνεται και δεν ταράζεται από τις αλλαγές, αλλά υποδέχεται γαλήνια το νέο και διακρίνει κάθε κατάσταση υπό το φως του Ευαγγελίου. Το έργο σας, το να υποδέχεστε νέους αδελφούς και αδελφές που έρχονται από άλλες ακτές του κόσμου είναι πολύτιμη σε αυτό το νησί. Όπως ο Βαρνάβας, έτσι και εσείς καλείστε να καλλιεργήσετε ένα υπομονετικό και προσεκτικό βλέμμα ώστε να είστε ορατά και αξιόπιστα σημάδια της υπομονής του Θεού που δεν αφήνει ποτέ κανέναν έξω από το σπίτι, χωρίς την τρυφερή του αγκαλιά. Η Εκκλησία στην Κύπρο έχει αυτές τις ανοιχτές αγκάλες: υποδέχεται, ενσωματώνει και συνοδεύει. Αυτό είναι ένα σημαντικό μήνυμα για ολόκληρη την Εκκλησία σε όλη την Ευρώπη η οποία χαρακτηρίζεται από μια κρίση πίστεως: είναι ανώφελο να είμαστε παρορμητικοί και βίαιοι, νοσταλγικοί ή παραπονιάρηδες. Είναι μάλλον καλό να συνεχίσουμε την πορεία μας διαβάζοντας τα σημεία των καιρών, καθώς και εκείνων της κρίσης. Πρέπει να ξαναρχίσουμε να κηρύττουμε το Ευαγγέλιο με υπομονή, ιδιαίτερα στις νέες γενιές. Σε εσάς, αδελφοί επίσκοποι, θα ήθελα να πω το εξής: να είστε υπομονετικοί ποιμένες που είναι κοντά σε όλους, να μην κουράζεστε να αναζητάτε τον Θεό στην προσευχή, να αναζητάτε και να συναντάτε τους ιερείς σας, να αναζητάτε τους αδελφούς άλλων χριστιανικών δογμάτων, με σεβασμό και φροντίδα, και να αναζητάτε επίσης τους πιστούς, εκεί όπου μένουν. Και σε εσάς, αγαπητοί ιερείς, θα ήθελα να πω: να είστε υπομονετικοί με τους πιστούς, πάντα έτοιμοι να τους ενθαρρύνετε, ακούραστοι διαχειριστές της συγχώρεσης και του ελέους του Θεού. Ποτέ αυστηροί κριτές, πάντα με πατρική αγάπη. Το έργο που επιτελεί ο Κύριος στη ζωή κάθε ανθρώπου είναι μια ιερή ιστορία: ας είμαστε παθιασμένοι με αυτό. Στην ποικιλομορφία του λαού σας, υπομονή σημαίνει επίσης να έχετε αυτιά και καρδιά για διαφορετικές πνευματικές ευαισθησίες, διαφορετικούς τρόπους εκφράσεως της ίδιας πίστης και διαφορετικών πολιτισμών. Η Εκκλησία δεν θέλει να γίνει ομοιόμορφη, αλλά να ενσωματώνει όλες τις πραγματικότητες της με υπομονή. Αυτό θέλουμε να κάνουμε με τη χάρη του Θεού στην συνοδική μας πορεία: υπομονετική προσευχή, υπομονετική ακρόαση για μια Εκκλησία καθοδηγούμενη από τον Θεό και ανοιχτή προς τον άνθρωπο.
Υπάρχει μια δεύτερη σημαντική πτυχή της ιστορίας του Βαρνάβα που θα ήθελα να τονίσω: η συνάντησή του με τον Παύλο από την Ταρσό και η αδελφική τους φιλία, που τους οδήγησε να ζήσουν μαζί την ιεραποστολή. Μετά τη μεταστροφή του αποστόλου Παύλου, ο οποίος προηγουμένως ήταν σκληρός διώκτης των Χριστιανών, «πάντες ἐφοβοῦντο αὐτὸν μὴ πιστεύοντες ὅτι ἐστὶν μαθητής» (Πράξ 9,26). Εδώ οι Πράξεις των Αποστόλων αναφέρουν μια πολύ όμορφη λεπτομέρεια: «Βαρναβᾶς δὲ ἐπιλαβόμενος αὐτὸν… » (εδ. 27), τον παρουσιάζει στην κοινότητα, τους λέει τι του συνέβη και εγγυάται γι’ εκείνον. Ας ακούσουμε αυτό το «τον πήρε μαζί του». Η έκφραση θυμίζει την ίδια την αποστολή του Ιησού, που πήρε μαζί του τους μαθητές στους δρόμους της Γαλιλαίας και ο Οποίος πήρε πάνω Του την ανθρωπότητά μας πληγωμένη από την αμαρτία. Είναι μια στάση φιλίας και μοιρασιάς της ζωής. Το να παίρνεις κάποιον που είναι μόνος επάνω σου σημαίνει να τον κάνεις δικό σου άνθρωπο. Να κουβαλάς στους ώμους σου το φορτίο της ιστορίας του, να αφιερώνεις χρόνο για να τον γνωρίσεις χωρίς χαρακτηρισμούς και να τον κουβαλάς όταν είναι κουρασμένος ή πληγωμένος, όπως κάνει ο Καλός Σαμαρείτης (Λκ 10,25-37), αυτό λέγεται αδελφοσύνη. Ιδού η δεύτερη λέξη.
Ο Βαρνάβας και ο Παύλος, ως αδέλφια, ταξιδεύουν μαζί για να κηρύξουν το Ευαγγέλιο, ακόμη και εν μέσω διωγμών. Στην Εκκλησία της Αντιόχειας «ἐγένετο δὲ αὐτοῖς καὶ ἐνιαυτὸν ὅλον συναχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν» (Πράξ 11,26). Και οι δύο, λοιπόν, με το θέλημα του Αγίου Πνεύματος, επιφυλάχθηκαν για μεγαλύτερη αποστολή και «ἐκεῖθέν τε ἀπέπλευσαν εἰς Κύπρον» (Πράξ 13,4). Και ο Λόγος του Θεού διαδόθηκε γρήγορα και μεγάλωσε, όχι μόνο λόγω των ανθρώπινων αρετών τους αλλά, κυρίως, επειδή ήταν αδέλφια στο όνομα του Θεού, και αυτή η αδελφοσύνη έκανε την εντολή της αγάπης να λάμψει. Όμως, όπως και στη ζωή όλων, συμβαίνει κάτι απροσδόκητο: Στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρεται ότι «ἐγένετο δὲ παροξυσμὸς ὥστε ἀποχωρισθῆναι αὐτοὺς ἀπ’ ἀλλήλων» (Πράξ 15,39). Ακόμη και μεταξύ των αδερφών υπάρχουν μερικές φορές λογομαχίες και παρεξηγήσεις. Ο Παύλος και ο Βαρνάβας, όμως, δεν ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους για προσωπικούς λόγους αλλά απλώς συζητούν για τη διακονία τους, για το πώς θα φέρουν, εις πέρας, την ιεραποστολή τους δοθέντος ότι έχουν διαφορετικές απόψεις. Ο Βαρνάβας, μεταξύ άλλων, θέλει να πάρει μαζί του στην ιεραποστολή τον νεαρό μαθητή Μάρκο, ενώ ο Παύλος αρνείται.
Διαφωνούν, αλλά, διαβάζοντας μερικές από τις μεταγενέστερες επιστολές του Παύλου, είναι σαφές ότι δεν μένουν πικρά συναισθήματα ανάμεσά τους, έτσι ώστε στον Τιμόθεο, ο οποίος θα τον ακολουθήσει μετά, ο Παύλος γράφει ακόμη: «Σπούδασον ἐλθεῖν πρός με ταχέως… Μᾶρκον (τον ίδιο!) ἀναλαβὼν ἄγε μετὰ σεαυτοῦ, ἔστιν γάρ μοι εὔχρηστος εἰς διακονίαν» (Β’ Τιμ. 4,9.11). Αυτή είναι η αληθινή αδελφοσύνη μέσα στην Εκκλησία: μπορούμε να έχουμε διάφορες οπτικές γωνίες, διαφορετικές ευαισθησίες και ιδέες. Και μερικές φορές είναι καλό να μιλάμε πρόσωπο με πρόσωπο με ειλικρίνεια μεταξύ μας, καθώς είναι μια ευκαιρία για ανάπτυξη και αλλαγή. Αλλά ας θυμόμαστε πάντα: συζητάμε όχι για να πολεμήσουμε ή για να επιβληθούμε, αλλά για να εκφράσουμε και να ζήσουμε τη ζωτικότητα του Πνεύματος, που είναι η αγάπη και η κοινωνία. Συζητάμε, αλλά παραμένουμε αδέλφια.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, έχουμε ανάγκη από μια αδελφική Εκκλησία, που να είναι όργανο αδελφοσύνης για τον κόσμο. Εδώ στην Κύπρο υπάρχουν πολλές πνευματικές και εκκλησιαστικές ευαισθησίες, διαφορετικές ιστορίες, ρυθμοί και παραδόσεις αλλά δεν πρέπει να νιώθουμε τη διαφορετικότητα ως απειλή για την ταυτότητά μας, ούτε να ζηλεύουμε και να ανησυχούμε για τους αντίστοιχους χώρους μας. Αν πέσουμε σε αυτόν τον πειρασμό, ο φόβος μεγαλώνει και γεννά δυσπιστία η οποία μας οδηγεί στην καχυποψία και, αργά ή γρήγορα, στον πόλεμο. Είμαστε αδέλφια, αγαπητά από τον Πατέρα. Η χώρα σας βρέχεται από τη Μεσόγειο: μια θάλασσα διαφορετικών ιστοριών, μια θάλασσα που έχει φιλοξενήσει τόσους πολιτισμούς, μια θάλασσα από την οποία εξακολουθούν να αποβιβάζονται άνθρωποι, λαοί και πολιτισμοί από όλο τον κόσμο. Με την αδελφοσύνη σας μπορείτε να υπενθυμίσετε σε όλους, σε ολόκληρη την Ευρώπη, ότι, εάν θέλουμε να οικοδομήσουμε ένα μέλλον αντάξιο της ανθρωπότητας, πρέπει να εργαστούμε μαζί, να ξεπεράσουμε τους διαχωρισμούς, να γκρεμίσουμε τα τείχη και να καλλιεργήσουμε το όνειρο της ενότητας. Πρέπει να υποδεχόμαστε αμοιβαίως και να ενσωματώνουμε το πλησίον στην κοινωνία, να πορευόμαστε μαζί, να είμαστε αδελφές και αδελφοί!
Σας ευχαριστώ για αυτό που είστε και για όσα κάνετε, για τη χαρά με την οποία διακηρύσσετε το Ευαγγέλιο και για το σκληρό έργο σας και τις θυσίες με τις οποίες το συντηρείτε και το προάγετε. Αυτός είναι ο τρόπος που σχεδίασαν οι Άγιοι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας. Σας εύχομαι να είστε πάντα μια υπομονετική Εκκλησία, που διακρίνει, συνοδεύει και ενσωματώνει. Μια αδελφική Εκκλησία που κάνει χώρο στους άλλους, που συζητά αλλά παραμένει ενωμένη. Σας ευλογώ και σας παρακαλώ να συνεχίσετε να προσεύχεστε για μένα! Ευχαριστώ!
———————————————
Πηγή: Με πληροφορίες από Γραφείο Τύπου της Αγίας Έδρας – Φωτογραφίες: Προεδρία της Δημοκρατίας