Δημοσιεύθηκε: Πέμπτη 19 / 12 / 2024 , 5:36 από news_room

Ἐν ὑψίστοις δόξα,
Θεῷ τῷ ἐν Τριάδι,
Δι’οὗ ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία ἐπεφάνη,
Τόν Ἀδάμ ἐκλυτρούμενος,
Τῆς ἀρχεγόνου ἀρᾶς ὡς φιλάνθρωπος.
(Τροπάριον Ἕκτης Ὥρας Παραμονῆς Χριστουγέννων)

Τό χαροποιόν μήνυμα τοῦτο τῆς λυτρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, βιώνει κατά τάς ἁγίας ἡμέρας τοῦ Δωδεκαημέρου, ἰδίᾳ δέ κατά τήν κατανυκτικήν νύκτα ταύτην, ἡ μία Ἀγία Καθολική καί Ἀποστολική τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, κηρύττει εἰς τά τίμια μέλη της καί διαλαλεῖ εἰς τόν κόσμον ὅλον.

Ἀναπέμπει δόξαν, εὐχαριστίαν καί δοξολογίαν εἰς τόν ἐν ὑψίστοις Τριαδικόν Θεόν, τόν Πατέρα, τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα διά τήν εὐεργεσίαν Αὐτοῦ πρός τό ἀνθρώπινον γένος. Διά τήν παρασχεθεῖσαν ἄφεσιν καί λύτρωσιν ἐκ τῆς ἀρᾶς, δηλονότι τῆς κατάρας, τῆς ἐπιδικασθείσης εἰς τόν ἄνθρωπον ἐξ αἰτίας τῆς παραβάσεως καί τῆς πτώσεως τοῦ Προπάτορος. Διά τῆς ἁμαρτίας τοῦ ἑνός ἀνθρώπου, σκότος, σύγχυσις, φθορά καί θάνατος ἐπεισῆλθε καί ἐπεκράτησε εἰς πάντας ἀνθρώπους. Ὁ ἄνθρωπος ὡς ἐξόριστος τοῦ Παραδείσου κατέστη παίγνιον τῆς ἐξουσίας τοῦ διαβόλου, συρόμενος ὑπ’ αὐτοῦ εἰς ἔργα διαφθορᾶς, μή δυνάμενος νά ἀτενίσῃ πλέον τό πρόσωπον τοῦ Δημιουργοῦ του.

Ἐκ τῆς ὀδυνηρᾶς πτωτικῆς καταστάσεως ταύτης ἀνήγειρε τόν ἄνθρωπον ἡ ἄπειρος φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ. Ἐνεργῶν ἐξ ἀγάπης ὁ Θεός Πατήρ, «ὤν ἐν Χριστῷ καί κόσμον καταλλάσσων Ἑαυτῷ (Β΄ Κορ. 5, 19), «ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», ἀπέστειλε εἰς τόν κόσμον τόν Υἱόν Αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπόλάβωμεν», (Γαλ. 4, 5). Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, «Θεός ὤν κατ’ οὐσίαν, μορφήν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβε». Προσέλαβε τόν ὅλον ἄνθρωπον, ὡς ψάλλει ἡ ἐκκλησία, «Ὅλον με ἀνείληφας ὅλος συναφείᾳ ἀσυγχύτῳ». Ὁ Θεός ἐπεδήμησεν εἰς τόν κόσμον «πρός τούς ἀποδήμους τῆς Αὐτοῦ χάριτος» καί κατά τόν ἅγιον Κύριλλον Ἀλεξανδρείας«συνεκράθη» μετ’ αὐτῶν, «ἐσαρκώθη, ἐνηνθρώπησε». Ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν», (Ἰω. 1, 14) καί ὡς δογματικῶς ἐθέσπισεν ἡ Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενική Σύνοδος, τῆς ὁποίας τήν χιλιοστήν ἑπτακοσιοστήν ἐπέτειον ἑορτάζει ἐφέτος ἡ Ἐκκλησία, ὁμολογοῦσα εἰς τό Σύμβολον τῆς πίστεως, «τόν δι’ ἡμᾶς τούς ἀνθρώπους καί διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν κατελθόντα ἐκ τῶν οὐρανῶν καί σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσαντα».

Τό ὑπερφυές μυστήριον τοῦτο ἀπεκαλύφθη ὁρατῶς εἰς τούς ἀνθρώπους εἰς Βηθλέμ, «τήν μηδαμῶς ἐλαχίστην οὔσαν ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα» καί εἰς τό ἀπέριττον καί εὐλογημένον Σπήλαιον τοῦτο, ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου, ὅτε κατά τόν Εὐαγγελιστήν Λουκᾶν ἡ Θεοτόκος «ἔτεκε τόν υἱόν αὐτῆς τόν πρωτότοκον καί ἀνέκλινεν ἐν τῇ φάτνῃ» (Λουκ. Α’, 7). Διά τόν νηπιάσαντα σαρκί, ἐν σπηλαίῳ γεννηθέντα καί ἐν φάτνῃ ἀνακλιθέντα Υἱόν Αὐτοῦ, τόν ἄγγελον τῆς μεγάλης βουλῆς Αὐτοῦ καί ἄρχοντα τῆς εἰρήνης, ὁ Θεός ἐκάλεσε δι’ ἀστέρος τούς μάγους, «ὡς ἀπαρχήν τῆς ἐξ ἐθνῶν ἐκκλησίας», οἱ ὁποῖοι προσελθόντες προσήνεγκαν δῶρα καί πεσόντες προσεκύνησαν, «εἶδον γάρ ἐν τῷ σπηλαίῳ βρέφος κείμενον τόν ἄναρχον». Ὡσαύτως ἐκάλεσε καί «ποιμένας ἀγραυλοῦντας» «διά στρατιᾶς ἀγγέλων ἀπ’ οὐρανοῦ, ψαλλόντων τό «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. Β’,13-14).

Τοῦτο τό ἔργον τῆς ἐπί γῆς εἰρήνης ὡς εὐδοκίας τοῦ Πατρός ἐξεπλήρωσε ὁ Ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί Θεός ἡμῶν Κύριος Ἰησοῦς Χριστός καθ’ ὅλον τόν καιρόν τῆς ἐνσάρκου ἐπί γῆς οἰκονομίας Αὐτοῦ. Ἐκήρυξε μετάνοιαν, ἐθεράπευσε ἀνιάτους, ἀνέστησε νεκρούς, ἐκάλεσε μαθητάς τούς δώδεκα καί διά τοῦ ἐκχυνομένου αἵματος τοῦ Σταυροῦ Αὐτοῦ παρέσχε ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Διά τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως Αὐτοῦ συνανέστησε τόν ἄνθρωπον, διά τῆς Ἀναλήψεως Αὐτοῦ, ἀνήγαγε τό «πρόσλημμα», ἤτοι τόν ἄνθρωπον, τήν προσληφθεῖσαν ἀνθρωπότητα ὅλην καί ἐκάθισεν εἰς τά δεξιά τοῦ Πατρός καί «ἐθέωσε» αὐτήν, καθότι κατά Γρηγόριον τόν Θεολόγον, «τοῦ Θεοῦ Ἐνανθρωπήσαντος, ὁ ἄνθρωπος ἐθεώθη» (PG. 37,180A) καί ἀπέστειλε παρά τοῦ Πατρός Πνεῦμα Παράκλητον εἰς τούς μαθητάς Αὐτοῦ καί ἑδραίωσε δι’αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ τήν Ἐκκλησίαν, ἥν ἐκτήσατο τῷ τιμίῳ Αὐτοῦ αἵματι.

Ἀφ’ ἡμερῶν τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς ἡ Ἐκκλησία διαιωνίζει ἀνά τά πέρατα τοῦ κόσμου τό ἁγιαστικόν καί λυτρωτικόν ἔργον τοῦ Ἱδρυτοῦ αὐτῆς. Κηρύττει, βαπτίζει καί ἁγιάζει διά τῶν μυστηρίων τά μέλη αὐτῆς. Ἐξασκεῖ ἔργον φιλανθρωπικόν πρός πάντα ἐνδεῆ. Ἐφαρμόζει εἰς τήν πρᾶξιν τήν ἀγάπην ἀκόμη καί πρός τούς πολεμοῦντας αὐτήν.

Ἡ Ἐκκλησία δέ τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Τόπων, ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀπό τοῦ πανσέπτου καί θεοδέγμονος Σπηλαίου, ἀπό τῆς φάτνης καί ἀπό τῆς Κωνσταντινείου Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως, ποιεῖται ἔκκλησιν διά παῦσιν τοῦ πολέμου εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν καί τήν εὐρυτέραν περιοχήν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καί προσεύχεται ὑπέρ προστασίας ὅλων τῶν κατοίκων τῆς Ἁγίας Γῆς, τῶν μελῶν τοῦ ποιμνίου αὐτῆς, ὑπέρ τῶν δεινοπαθούντων ἐν Γάζῃ καί δή ὑπέρ τῶν προστατευομένων εἰς τό ἄσυλον τῆς Μονῆς τοῦ ἁγίου Πορφυρίου καί ὑπέρ τῶν εὐσεβῶν προσκυνητῶν τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Πόλει Βηθλεέμ, Χριστούγεννα 2024.

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’
Πατριάρχης Ἱεροσολύμων