Δημοσιεύθηκε: Πέμπτη 23 / 5 / 2024 , 16:48 από news_room
+ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΤΟΣ)
Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας (1992-)*
«Η εξουσία του Αναστάντος Χριστού»
Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας Αναστάσιος μοιράζεται ένα μήνυμα για την παγκόσμια συναναστροφή του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (WCC), μεταξύ του Ορθόδοξου Πάσχα και της Πεντηκοστής. Στον σημερινό κόσμο , το μήνυμα σημειώνει: « Η επίκληση του ονόματος του Χριστού δεν έχει θέση σε σχέδια πολιτικής σκοπιμότητας και καταπίεσης ατόμων και λαών».
ΑΛΒΑΝΙΑ | Μέσα στην κούραση, τη σύγχυση και την ανησυχία για όσα οδυνηρά συμβαίνουν στον πλανήτη μας, στην αδυναμία που συχνά μας κάνει να νιώθουμε εξαντλημένοι από πολλές προσωπικές δυσκολίες, το Πάσχα έρχεται να φωτίσει άφθονο και να προσφέρει κάτι μοναδικό: τη δύναμη της Ανάστασης, τον θρίαμβο του η δύναμη του Θεού της αγάπης.
Ο Θεάνθρωπος Ιησούς, συκοφαντημένος από το θρησκευτικό status quo, καταδικασμένος άδικα από τις αρχές, υβρισμένος από πλήθη, όχι μόνο ανασταίνεται από τους νεκρούς νικητής, αλλά λαμβάνει και απόλυτη εξουσία από τον Θεό Πατέρα: ο Αναστημένος Κύριος διαβεβαιώνει τους μαθητές Του ότι «κάθε εξουσία στον ουρανό και στη γη μου έχει δοθεί» (Ματθαίος 28:18) και τους αναθέτει να κηρύξουν αυτό το μήνυμα παγκόσμιας σημασίας σε όλους τους λαούς.
Η αφάνταστη δύναμη του Θεού αποκαλύφθηκε με χαρά στην Ανάσταση. Ο Ιησούς δέχτηκε οικειοθελώς την ταπείνωση του Πάθους και συνέτριψε τη δυναστεία της δαιμονικής δύναμης, μια δύναμη βασισμένη στην αλαζονεία και τον εγωισμό: στερέωσε τις αμαρτίες μας στο σταυρό «και με θάνατο καταπατά τον θάνατο» Μας χάρισε ζωή – «αιώνια ζωή». Ο Θεός Πατέρας τοποθέτησε τον σταυρωμένο και αναστημένο Υιό Του «πολύ πάνω από κάθε εξουσία και εξουσία και δύναμη και κυριαρχία, και πάνω από κάθε όνομα που φέρει το όνομα, όχι μόνο σε αυτόν τον αιώνα, αλλά και στον μελλοντικό αιώνα και έχει θέσει τα πάντα κάτω από τα πόδια Του (Εφεσίους 1:21-22). Είναι αυτή η λυτρωτική αλλαγή που γιορτάζουμε το Πάσχα.
Ο Παντοδύναμος Θεός τοποθέτησε τον Ιησού Χριστό ως «κεφαλή πάνω σε όλα για την εκκλησία» (Εφεσίους 1:22). Και η Εκκλησία, ως ευχαριστιακή κοινότητα της Ανάστασης, κηρύττει το μυστήριο του Τριαδικού Θεού, τη σωτηρία των ανθρώπων εν Χριστώ δια του Αγίου Πνεύματος και κηρύσσει την τελική υπέρβαση του θανάτου και τη συμμετοχή μας στη ζωή του Αναστάντος. Ως το μυστικό «σώμα, το πλήρωμα Εκείνου που γεμίζει τα πάντα σε όλα» (Εφεσίους 1:23), η Εκκλησία ακτινοβολεί τη δόξα του ζωντανού Κυρίου σε όλη τη δημιουργία. Ζει μέσα στο χρόνο με μια ισχυρή εσχατολογική ελπίδα ότι κάθε άλλη δύναμη θα υποταχθεί στο τέλος του χρόνου στη δική Του μοναδική εξουσία αγάπης.
Αλλά η εξουσία του Ιησού πάνω στην ανθρωπότητα είναι πολύ διαφορετική από τις εγκόσμιες δυνάμεις. Την κρίσιμη στιγμή των Παθών ενώπιον του Πιλάτου, ο Ιησούς τόνισε ότι «η βασιλεία μου δεν είναι από αυτόν τον κόσμο» (Ιωάννης 18:36). Ταυτόχρονα, μας υπενθύμισε ότι μπορεί να επιβάλει την εξουσία Του ανά πάσα στιγμή (Ματθαίος 26:53). Επικύρωσε μια σαφή διάκριση μεταξύ πνευματικού και εγκόσμιου . Μια διαταγή που θα διαρκέσει μέχρι την ένδοξη επιστροφή Του.
Σε αντίθεση με τις διάφορες θεοκρατικές παραδόσεις που συνδέουν τη θρησκευτική και την κρατική εξουσία, η Εκκλησία πρέπει να παραμείνει συνεπής στον πνευματικό της ρόλο. Η επίκληση του ονόματος του Χριστού δεν έχει θέση σε σχέδια πολιτικής σκοπιμότητας και καταπίεσης ατόμων και λαών. Ο Ιησούς πρόβαλε μια διαφορετική αντίληψη της εξουσίας στην ανθρώπινη κοινωνία. Έθεσε τη διακονία στον συνάνθρωπό Του ως βάση και ιδανικό, ενώ οι άρχοντες αυτού του κόσμου συνήθως κυριαρχούν, αδιαφορώντας για την αξιοπρέπεια των απλών ανθρώπων και καταπιέζοντας τους αδύναμους, ο Ιησούς έζησε ως «υπηρετώντας» (Λουκάς 22:25-27 ). Αυτό το παράδειγμα έδωσε στον λαό Του, στην Εκκλησία Του. Στέλνοντας τους μαθητές Του στον κόσμο, τους μετέφερε την εξουσία Του και τους εμπιστεύτηκε την πνευματική Του εξουσία. Επέμεινε ότι η άσκησή του θα συνιστούσε διακονία, ανιδιοτελή προσφορά.
Η εξουσία του αναστημένου Χριστού σχετίζεται με το εκούσιο Πάθος. Ο Κύριος παραμένει ο συμπαθής στα βάσανα κάθε ανθρώπου. Η Ανάσταση δεν είναι κάτι που έρχεται ανεξάρτητα, ως κάτι που ακολουθεί τον Σταυρό, αλλά υπάρχει στον Σταυρό, στα Πάθη. Και η αποδοχή μας του σταυρωμένου και αναστημένου Χριστού οδηγεί στην εμπειρία της Ανάστασης. Πιστεύουμε στον Θεό του ελέους, που υποκλίνεται με αγάπη πάνω από τα πληγωμένα από την αμαρτία ανθρώπινα όντα. Δεν είναι καταπιεστικός. Αυτός υπηρετεί. Δεν είναι εκδικητικός. Συγχωρεί. Δεν πατάει? Εξαγοράζει. Δεν επιβάλλεται με προπαγάνδα και φανφάρες. Ενεργεί με διακριτική σιωπή. Πάνω απ’ όλα, η εξουσία Του είναι λυτρωτική, ως δώρο συγχώρεσης και αγάπης. Ο αναστημένος Ιησούς σέβεται την ελευθερία και την ιερότητα κάθε ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένων όσων Τον αμφιβάλλουν. Δεν προκαλεί φόβο. Απελευθερώνει την ανθρώπινη ύπαρξη από τον φόβο, ιδιαίτερα από τον φόβο του θανάτου. Όσοι Τον ακολουθούν θεωρούν αυτή την εξουσία ως την πιο σημαντική εξουσία, και αυτή την εξουσία πρέπει να ασκούν.
Στις μέρες μας υπάρχει η αίσθηση ότι η ανθρωπότητα υπόκειται σε διάφορες ανεξέλεγκτες δυνάμεις: πολιτικές, στρατιωτικές, οικονομικές, νομικές, ιδεολογικές, που αυθαίρετα οδηγούν σε σύγχυση με τραγικές συνέπειες. Μέσα στην εκτεταμένη απογοήτευση που νιώθουμε για το πώς οι ισχυροί ασκούν δύναμη, η ανάσταση του Χριστού φέρνει μια πνοή ελπίδας. Μας υπενθυμίζει ότι, πέρα από τα τραγικά και ανεξιχνίαστα γεγονότα του σήμερα, η πορεία του κόσμου δεν εξαρτάται τελικά από τη συσσωρευμένη δύναμη και γνώση και από την αλαζονική χρήση τους από τους ισχυρούς της γης. Η ουσιαστική και τελική εξουσία βρίσκεται στα χέρια Εκείνου που έχει σεβαστεί πλήρως την ελευθερία της ανθρωπότητας, σε σημείο να κατηγορεί τους θρησκευτικά αυστηρούς. Η εξουσία του συγκεντρώνει τη μυστικιστική δύναμη της δικαιοσύνης, της ειρήνης, της αγάπης και της ζωής. Συνεχίζει να ενεργεί λυτρωτικά στην ιστορία της ανθρωπότητας, ακόμα κι αν πολλοί Τον αμφιβάλλουν στη θεωρία ή στην πράξη. Και είναι αυτή η δύναμη που θα κρίνει τελικά τον κόσμο.
Η αισιοδοξία μας βασίζεται σε αυτή τη βεβαιότητα. Αυτή δεν είναι μια ασαφής θεωρία. η παντοδύναμη δύναμη του Κυρίου αποκαλύπτεται συχνά στην καθημερινή μας ζωή. Αυτή η αλήθεια μας δίνει αντοχή και κουράγιο ακόμα και στις πιο οδυνηρές φάσεις της παγκόσμιας και προσωπικής μας ιστορίας. Μας δίνει όμως και δύναμη και ενέργεια να παρέμβουμε στα ιστορικά γεγονότα. Η Εκκλησία Του, ως «Σώμα Του», και κάθε κύτταρο της, τα μέλη της, ευαγγελίζονται και μοιράζονται την ενέργεια και τη ζωντανή παρουσία του Θεανθρώπου στην ιστορία. Τα μέλη της ασκούν αυτήν την πνευματική εξουσία και πρέπει να ενεργούν με τη δύναμή Του ως φορέας δικαιοσύνης, συμφιλίωσης και ειρήνης. Πρέπει να αγωνίζονται σε ιστορικά, τοπικά ή παγκόσμια ζητήματα, με φωτισμένη συνείδηση, με καθαρά πνευματικά κριτήρια. Ο λαός του δεν δικαιούται να ακολουθεί πρότυπα καταπίεσης και εξουσίας. Πιστεύουν στη δύναμη και την πνευματική εξουσία της αγάπης και υποτάσσονται σε αυτήν. Αυτή είναι η βάση της ελευθερίας τους.
Ο Κύριος, στον οποίο έχει δοθεί «πάση εξουσία στον ουρανό και στη γη», δεν είναι κάποια μακρινή οντότητα, χαμένη στην ομίχλη του παρελθόντος. Είναι ζωντανός, παρών στο μυαλό, τις καρδιές, τις συνειδήσεις μας, παρηγορητικός και εμπνέει. Η επίγνωση της παρουσίας του αναστημένου Κυρίου, του νικητή του θανάτου και του κυβερνήτη του σύμπαντος, είναι το πιο ουσιαστικό στοιχείο της χριστιανικής εμπειρίας. Η βεβαιότητα ότι είναι διαρκώς μαζί μας «κάθε μέρα της ζωής μας» γαληνεύει την ύπαρξή μας, ακόμη και μέσα στη θύελλα της αδικίας και του πολέμου, όταν μας περικυκλώνουν «θλίψη θανάτου» και μας ταρακουνούν οι χείμαρροι της ανομίας.
Η βεβαιότητα ότι «πάση εξουσία στον ουρανό και στη γη» έχει δοθεί σε Αυτόν, τον Κύριο της αγάπης, ας αναστήσει την πληγωμένη μας αισιοδοξία για το μέλλον του κόσμου.
