Δημοσιεύθηκε: Τρίτη 20 / 2 / 2024 , 22:51 από news_room
Τό Σάββατον, 4ην /17ην Φεβρουαρίου 2024, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ὑπεδέχθη τόν Rev. Δρ. Jerry Pillay, Γενικόν Γραμματέα τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (WCC), εἰς τήν ἕδραν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.
Εἰς τήν συνάντησιν ταύτην συμμετεῖχον οἱ Προκαθήμενοι τῶν ΧριστιανικῶνἘκκλησιῶν εἰς τήν Ἱερουσαλήμ, μεταξύ τῶν ὁποίων: ὁ Λατῖνος Πατριάρχης εἰς Ἱεροσόλυμα Καρδινάλιος Pierbattista Pizzaballa, ὁ Κουστωδός τῆς Ἁγίας Γῆς π. Francesco Patton, ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς ἈγγλικανικῆςἘκκλησίας εἰς Ἱερουσαλήμ Ἀρχιεπίσκοπος Hosam Naoum καί ἐκπρόσωποι τοῦ Ἀρμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Κοπτικῆς Ἐκκλησίας εἰς Ἱεροσόλυμα.
Ἡ ἐπίσκεψις τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως ἔλαβε χώραν εἰς δυσκόλους καιρούς, τούς ὁποίους διανύουν οἱ Ἅγιοι Τόποι, ἑπομένως ὁ Δρ. Pillay ἐξέφρασε τήν δέσμευσιν αὐτοῦ νά ζητήσῃ ἀπό τά ἑκατομμύρια Χριστιανῶν μελῶν τοῦ Συμβουλίου, νά αὐξήσουν τάς προσευχάς καί τήν ὑποστήριξιν αὐτῶν εἰς τάς Ἐκκλησίας καί τούς πληθυσμούς εἰς τούς Ἁγίους Τόπους διά εἰρήνην καί συμφιλίωσιν ἐν μέσῳ τῆς ἐντάσεως μεταξύ τῶν διαφορετικῶν πλευρῶν.
Εἰς ἀναγνώρισιν τῆς ὑποστηρίξεως αὐτοῦ, ὁ Μακαριώτατος ἐτίμησε τόν Γενικόν Γραμματέα μέ τό παράσημον τοῦ Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου.
Ἐπί πλέον, ἐπί τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς ἐπισκέψεως ταύτης, ἕκαστος τῶν Προκαθημένων τῶν Ἐκκλησιῶν ἐπαρουσίασεν εἰς τόν Γενικόν Γραμματέα τάς δυσκολίας καί τάς προκλήσεις, τάς ὁποίας ἀντιμετωπίζουν οἱ Χριστιανοί, οἱ Ἱεροί Ναοί καί αἱ περιουσίαι αὐτῶν, ὡς τό Ὄρος τῶν Ἐλαιῶν καί ἡ Γεθσημανῆ, τά ὁποῖα προσβάλλονται συχνάκις ὑπό ἀναρμόστους ἐνεργείας ριζοσπαστικῶν στοιχείων.
Κατά τή διάρκειαν τῆς συναντήσεως, ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε τόν Δρ Pillay ὡς ἐκπρόσωπος τῶν Ἀρχηγῶν τῶν Ἐκκλησιῶν λέγων περίπου τά κάτωθι:
«Ἀξιότιμε Δρ. Pillay,
Σεβαστά μέλη τῆς ἀντιπροσωπείας,
ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Σᾶς καλωσορίζομεν ἐνθέρμως εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ καί εἰς τό Πατριαρχεῖον μας, θέλοντες νά ἐκφράσωμεν τήν εὐγνωμοσύνην ἡμῶν διά τήν ἐπίσκεψιν ὑμῶν εἰς δυσκόλους καιρούς, πλήττοντας ὅλους τούς λαούς τῆς περιοχῆς ἡμῶν, ἰδίᾳ δέ τήν Χριστιανικήν Κοινότητα τῆς Ἁγίας Γῆς.
Ἡ ἐπίσκεψις ὑμῶν ἐνέχει ἐξέχουσαν σημασίαν, καθώς κινεῖ τό ἐνδιαφέρον τοῦ Παγκόσμιου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν καί τῶν μελῶν αὐτοῦ εἰς τήν παροῦσαν ἐμπερίστατον κατάστασιν.
Εἰς τοιούτους κρισίμους καιρούς, ἡμεῖς οἱ Χριστιανοί, τόσον εἰς τούς Ἁγίους Τόπους ὅσον καί εἰς ὅλον τόν κόσμον, ἔχομεν τήν ἀποστολήν νά ὑποστηρίξωμεν τό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου, τό ὁποῖον εἶναι ἰσχυρότερον καί διαρκέστερον τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας ἡμῶν.
Εἶναι τό Εὐαγγέλιον ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ὁμιλεῖ περί συμφιλιώσεως καί εἰρήνης, καί αὕτη θα πρέπει νά εἶναι ἡ διαρκής δέσμευσις ἡμῶν. Ὁ πόλεμος καί ἡ βία τυγχάνουν συνέπειαι τῆς ἀνθρωπίνης ἀποτυχίας. Ὅμως ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Αὐτοῦ διακηρύσσουν μίαν διαφορετικήν ἀλήθειαν.
Διά θεολογικῶν ὅρων διαβεβαιώνομεν ὅτι τό μῖσος καί τό σκότος εἶναι ἀνυπόστατα. Μόνον τό φῶς καί ἡ ζωή ἔχουν ἀληθινήν καί διαρκῆ ὕπαρξιν.
Ἡ ἀποστολή ἡμῶν δέν ἐνέχει τόν θάνατον. Ἡ θεόσδοτος ζωή εὑρίσκεται εἰς τήν καρδίαν τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου. Ὡς λέγει ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός: «ἐγώ ἦλθον ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσιν», (Ἰωάν 10:10). Ἐκλήθημεν εἰς ἑνότητα εἰς τήν ἠθικήν ἡμῶν ὑποχρέωσιν καί ἀποστολήν τῆς προασπίσεως τῶν ἱερῶν ἀξιῶν τῆς εἰρήνης καί τῆς συμφιλιώσεως. Ὡς διδασκόμεθα ὑπό τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου: «καί συγκόψουσι τάς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα καί τάς ζιβύνας αὐτῶν εἰς δρέπανα, καί οὐ λήψεται ἔθνος ἐπ’ ἔθνος μάχαιραν, καί οὐ μή μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν», (Ἡσ. 2:4).
Αὕτη εἶναι ἡ κοινή ἀνθρωπίνη ἀποστολή καί ὁ προορισμός ἡμῶν. Ἡ κλῆσις τοῦ Εὐαγγελίου μᾶς προτρέπει νά μετατρέψωμεν τά ὄργανα τοῦ πολέμου εἰς ὄργανα εἰρήνης καί συμφιλιώσεως.
Ἡ ἱστορική ἐμπειρία ἡμῶν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους ἀποτελεῖ ἰσχυρόν καί ἁπτόν παράδειγμα ὅτι ἡ Συναγωγή, ὁ Ναός καί τό Τέμενος δύνανται νά συνυπάρχουν παραλλήλως.
Ὑπάρχει ἐδῶ ἕν μακροχρόνιον πολυπολιτισμικόν, πολυεθνικόν καί πολυθρησκευτικόν τοπίον, τό ὁποῖον ἐδημιούργησεν ἕνα μοναδικόν πολιτισμόν, ἐντός τοῦ ὁποίου ἡ Ἱερουσαλήμ παραμένει φάρος ἐλπίδος δι’ ὁλόκληρον τόν κόσμον. Εἰς τήν Ἁγίαν Γῆν εὑρίσκετο πάντα χῶρος διά τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἀποκαλοῦν τήν περιοχήν ταύτην ὡς “οἰκίαν αὐτῶν”.
Τό μέλλον τῶν Ἁγίων Τόπων καί τῆς εὐρυτέρας Μέσης Ἀνατολῆς δέν ἑδραιώνεται διά τῆς στρατιωτικῆς βίας. Τό στερεότυπον τῶν διαφωνιῶν, τῶν τιμωριῶν καί τῶν ἀντιποίνων δέν ὡδήγησεν ἡμᾶς πλησιέστερον εἰς τήν εἰρήνην καί τήν ἀσφάλειαν, καί τοιαῦτα πλαίσια ἀναφορᾶς εἶναι ἀποτυχημένα. Ὡς γέγραπται: «μή νικῶ ὑπό τοῦ κακοῦ, ἀλλά νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τό κακόν», (Ρωμ. 12:21).
Δεδομένης τῆς ρήσεως ταύτης, ἡμεῖς, ὡς Προϊστάμενοι τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τούς Ἁγίους Τόπους συνεχίζομεν νά προσευχώμεθα, αἰτούμενοι τόν τερματισμόν τοῦ πολέμου, ἵνα λήξῃ ἡ ἀνθρωπιστική κρίσις, νά ἐπιστρέψουν οἱ ἐκτοπισμένοι πληθυσμοί εἰς τάς ἑστίας αὐτῶν καί νά ὑπάρξῃ οὐσιαστική βοήθεια πρός πάντα τά ἀθῷα θύματα τῆς συρράξεως ταύτης, μή ἔχοντα τά ἀναγκαῖα πρός τό ζῆν ἀγαθά.
Ἡ παροῦσα σύγκρουσις ἀποτελεῖ ἁπτήν ἀπόδειξιν, ὅτι πρέπει νά ἀντιμετωπίσωμεν τό μέλλον μέ νέαν ἀποφασιστικότητα.
Πιστεύομεν ὅτι αὐτός εἶναι ὁ μόνος τρόπος, διά να χαράξωμεν μίαν νέαν δίοδον πρός τήν ἀληθινήν καί διαρκῆ εἰρήνην καί συμφιλίωσιν.
Οἱ Ἀρχηγοί τῶν Ἐκκλησιῶν παραμένομεν σταθεροί εἰς τήν ἀντίθεσίν μας, ὅσον ἀφορᾷ τήν κλιμάκωσιν τῆς βίας. Εἴμεθα πεπεισμένοι, ὡς καί τό Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν, ὅτι ἡ ὑποστήριξις καί ἡ προώθησις τῶν θεμελιωδῶν ἀξιῶν τοῦ Εὐαγγελίου θά ἰσχύσῃ ὡς λύσις καί προσκαλοῦμεν τούς ἀδελφούς μας χριστιανούς, καθώς καί πάντας τούς ἀνθρώπους καλῆς θελήσεως, νά συνταχθοῦν μεθ’ ἡμῶν εἰς ταύτην τήν ἱεράν ἀποστολήν. Γέγραπται γάρ: «μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί ὅτι αὐτοί υἱοί Θεοῦ κληθήσονται», (Ματθ. 5:9).
Ἐπισκεπτόμενοι τούς Ἁγίους Τόπους ὡς προσκυνηταί τῆς εἰρήνης ἐν καιρῷ πολέμου, προσευχόμεθα ὁ ἀναστάς Κύριος ἡμῶν, ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὅπως εὐλογήσῃ τό ἔργον καί τάς προσπαθείας ὑμῶν κατά τήν κλῆσιν τοῦ Εὐαγγελίου τῆς εἰρήνης καί τῆς συμφιλιώσεως.
Εὐχαριστῶ».
