Δημοσιεύθηκε: Τετάρτη 22 / 11 / 2023 , 6:28 από news_room

Είναι αλήθεια πως οι μετακινήσεις των πολιτών στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας έχουν δυσκολέψει αρκετά τα τελευταία χρόνια. Το θέμα είναι όμως πως στην πρωτεύουσα της χώρας την Αθήνα ο αστικός ιστός παραμένει αποκεντρωμένος μετά τις αποφάσεις – καταργήσεις που επήλθαν απόρροια των μνημονίων που ίσχυαν τα τελευταία 13 χρόνια.

Η μετακίνηση με λεωφορεία στην Αθήνα μπορείς να πείς πως είναι ακατόρθωτη αφού για μόλις 4 χιλιόμετρα απόσταση ο μέσος επιβάτης χρειάζεται περίπου 45 λεπτά διαδρομή από την ώρα που θα μεταβεί σε στάση για την αναμονή γραμμής.

Η αναμονή σε στάση την επιβίβαση έως και την αποβίβαση του επιβάτη σε μετακίνηση απόστασης των 4 χιλιομέτρων διαρκεί λίγο λιγότερο από το να την διανύσει ο συγκεκριμένος επιβάτης με τα πόδια με γρήγορο βηματισμό.

Οι συγκοινωνίες στον αστικό ιστό παρουσιάζουν πλήθος παθογενειών για το επιβατικό κοινό που αγκομαχάει για να φθάσει εγκαίρως στον προορισμό του.

Παραδειγματικά στην Αθήνα εκτελούνται δρομολόγια τις Κυριακές ανά 20 ή 30 λεπτά ενώ στο μετρό το χρονικό όριο είναι περίπου 8 με 10 λεπτά για την ίδια ημέρα.

Από την άλλη οι γραμμές των λεωφορείων στην πλειονότητα του έχουν διακόψει την μεταφορά του επιβατικού κοινού προς το κέντρο της πρωτεύουσας δηλαδή το Σύνταγμα την Ομόνοια κλπ.

Δηλαδή με απλά λόγια ο επιβάτης πρέπει να επιβαρυνθεί με αλλαγή οχήματος/γραμμής από και πρός το κέντρο της Αθήνας από όλες τις περιοχές εντός της απόστασης των 4 χιλιομέτρων που φαινομενικά είναι τα προάστια του κέντρου των Αθηνών.

Τα λεωφορεία που παλαιότερα ξεκινούσαν από την Νέα Σμύρνη, τον Άγιο Δημήτριο, το Ελληνικό, την Άνω Ηλιούπολη, την Αργυρούπολη, τον Άλιμο και πλήθους άλλων περιοχών που βρίσκονται στο εγγύς κέντρο και είχαν την αφετηρία τους στην Αθήνα επί της Λεωφόρου Ακαδημίας ή την Σίνα συνεχίζουν να μην εξυπηρετούν τους επιβάτες προς το κέντρο της πόλης.

Οι επιβάτες αναγκάζονται να αλλάξουν γραμμή στις πλησιέστερες στάσεις του Μετρό ενώ εκείνοι που κατεβαίνουν στον υπόγειο για την μετάβαση τους στο κέντρο της Αθήνας υποφέρουν από τον συνωστισμό στους σταθμούς και τα βαγόνια.

Από την άλλη πλευρά, τα τρένα καθυστερούν στην επιβίβαση και αποβίβαση σημειώνοντας χρόνους ρεκόρ για το ξεκίνημα του συρμού. Ο συνωστισμός τις ώρες αιχμής εντός των συρμών που παραμένουν χωρίς κλιματισμό είναι ασφυκτικός και με την ατμόσφαιρα να γίνεται αποπνικτική καθόλη την διάρκεια της διαδρομής κάνοντας τα λίγα λεπτά που φαινομενικά διαρκή η μετακίνηση για λίγες στάσεις δύσκολη έως και ακατόρθωτη για κάποιους που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας (αναπνευστικά, κινητικά κλπ).

Η μεγάλη αύξηση των τουριστικών ροών στην Αθήνα οι ανάγκη για περισσότερες μετακινήσεις από και πρός το κέντρο της πόλης για διάφορους σκοπούς από μετανάστες και από τους κατοίκους έχουν δημιουργήσει την ανάγκη για την καλυτέρευση των μετακινήσεων με τα αστικά λεωφορεία για όλους.

Με άλλα λόγια τα Δρομολόγια που είχαν θεσπιστεί το 2011 για την μετακίνηση των πολιτών σχεδόν παραμένουν τα ίδια παρά την πολυδιαφημιζόμενη ανάπτυξη και τα καλά δημοσιονομικά της χώρας. Λυπάμαι για αυτό!

Σε ευρωπαϊκές χώρες τα δρομολόγια των αστικών λεωφορείων είναι ανά 3′ με 4΄ λεπτά της ώρας σε συνεχόμενη ροή δρομολογίων ενώ στην Ελλάδα είναι τουλάχιστον ανά 10΄ με 15′ λεπτά και υπάρχει απευθείας δρομολόγιο για όλες τις περιοχές πέριξ του κέντρου (σσ Για όλα τα μεγάλα αστικά κέντρα της ευρώπης).

Λεωφορεία/συρμοί Ταβέρνες 

Σημαντικό από τα παραπάνω είναι η κατάσταση που επικρατεί στα αστικά λεωφορεία κατά τις μετακινήσεις των επιβατών στο θέμα οδηγικής συμπεριφοράς και του στοιχειώδους σεβασμού μεταξύ των πολιτών. Τι σημαίνει αυτό;. Πολλοί οδηγοί δεν σταματούν μπροστά στους επιβάτες στις στάσεις αλλά, πηγαίνουν το όχημα δύο και τρία μέτρα πιο μπροστά απο αυτούς, πολλοί οδηγοί για να “σπάσουν την ανία” τους συζητούν στο κινητό τηλέφωνο οδηγώντας ενώ πολλές φορές οι επιβάτες τρώνε σουβλάκια, μασουλάνε πασατέμπο, ή μιλάνε και εκείνοι στο κινητό φωνάζοντας σαν να μην βρίσκονται σε αστικό λεωφορεία αλλά στο σαλόνι του σπιτιού τους η σε κάποια κοσμική ταβέρνα κρατώντας το πιτόγυρο στο χέρι ή το κοτόπουλο σούβλας ανά χείρας.

Λοιπόν πρέπει να σκεφθούμε πως κάτι δεν πάει καλά γιατί από την μία η ανάπτυξη επήλθε τα τελευταία χρόνια, τα έσοδα αυξήθηκαν αλλά η ποιότητα των καθημερινών μετακινήσεων παραμένει μνημονιακή θα λέγαμε, με ταλαιπωρία, θυμίζοντας μία άλλη χώρα της Ευρασίας (Τουρκία) καθώς στην Ευρώπη και την Μέση Ανατολή τέτοια εικόνα στις μετακινήσεις των επιβατών δεν υπάρχει( ούτε υπήρχε).

Πιθανή λύση

Χρειάζεται χάραξη πολιτικής για την λύση των προβλημάτων που ταλανίζουν τον πολίτη στο θέμα των μετακινήσεων. Η μετακίνηση δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη, μία ανάγκη που δεν αντικατοπτρίζει το αντίτιμο του εισιτηρίου που λαμβάνει το κράτος για τα προσφερόμενα αλλά ούτε για την προσφερόμενη ποιότητα μιας ευρωπαϊκής χώρας με λεωφορεία 30 χρόνων που και αν αντικατασταθούν δεν θα επαρκούν οι οδηγοί και τα ίδια τα οχήματα ουσιαστικά για να επανδρώσουν γραμμές με απευθείας μετακίνηση αλλά και για την εξυγίανση των μεταφορών στην Αθήνα αλλά και την Θεσσαλονίκη.

 Πιθανώς σε λάθος κατεύθυνση η δημιουργία κυβερνητικού πάρκου

Να αναφέρουμε και αυτό. Το κυβερνητικό πάρκο που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο που τόσα κτίρια στην Αθήνα και ακούσαμε για νέο κυβερνητικό πάρκο.  Ουσιαστικά ο δημόσιος υπάλληλος δεν θα το χρειαστεί, και το κόστος του είναι υπερδιπλάσιο από την ανακαίνιση / συντήρηση άλλων κρατικών κτιρίων από την κατασκευή αυτού του κυβερνητικού πάρκου.  Αυτό την ώρα που για να φθάσει κανείς στην ΠΥΡΚΑΛ από το σύνταγμα περπατά σε σπασμένα ημιφωτισμένα παλαιά πεζοδρόμια ή και μερικές φορές από τα παρκαρισμένα πάνω σε αυτά περπατά στη μέση της Λεωφόρου Βουλιαγμένης για μόλις 3 χιλιόμετρα απόσταση κινδυνεύει να χάσει την ζωή του από τις ταχύτητες που αναπτύσσουν τα Ι.Χ. τις βραδινές ώρες σαν να θυμίζει η Λεωφόρος πως δεν ανήκει στο κέντρο της Αθήνας. Και όλο αυτό περιμένοντας αύξηση της τουριστικής κίνησης και τον χειμώνα.

Ας δούμε την ανάπτυξη και την προοπτική δημιουργώντας μια καλύτερη διαβίωση των πολιτών πέριξ των Αθηνών με πεζοδρόμια, φωτισμένους δρόμους, περισσότερα δρομολόγια λεωφορείων, περισσότερα οχήματα και καλύτερη χάραξη των γραμμών των αστικών συγκοινωνιών για να χαρίσουμε την καλύτερη εικόνα και στους ξένους που επισκέπτονται τη πόλη και γίνονται μάρτυρες της εγκατάλειψης του “φιλέτου” της Αθήνας, το κέντρο της πόλης αλλά και της στοιχειώδους σοβαρότητας και του εύλογου σεβασμού που χρειάζεται όταν μετακινούμαστε. Ας δημιουργήσουμε σαν του Ιάπωνες σεβασμό εκεί που μετακινούμαστε η τις τοποθεσίες που επισκεπτόμαστε και ας δημιουργηθεί κάποια στιγμή ένας υποτυπώδης χάρτης σεβασμού μεταξύ μετακινουμένων όπως στην Ιαπωνία. Δεν είναι το λεωφορείο ούτε γραφείο, ούτε ταβέρνα ούτε στάβλος. Η μετακίνηση είναι ανάγκη και όχι πολυτέλεια.

Χρ. Ρ. στο adologala.gr