Δημοσιεύθηκε: Κυριακή 17 / 9 / 2023 , 1:39 από news_room
Οι εξαγγελίες του Πρωθυπουργού από το βήμα της ΔΕΘ φαίνεται πως ξεχνούν τους αδύναμους. Τα λίγα ευρώ και τα μέτρα άμεσης στήριξης που είχαν εφαρμοστεί κατά το κοντινό παρελθόν εξανεμίστηκαν στον ίσκιο μίας μεγάλης ομολογουμένως φυσικής και υλικής καταστροφής που πραγματοποιήθηκε στη χώρα φέτος αλλά συντελείται τα τελευταία χρόνια με την αύξηση των πυρκαγιών και την μείωση των εισοδημάτων όλων των πολιτών της χώρας.
Οι εξαγγελίες των προηγουμένων χρόνων για καλύτερη υγεία προσλήψεις αύξηση μισθών έφερε την απαξίωση στο τεράστιο ποσοστό του πλέον του 10,8% ήτοι των ανέργων, των αδύναμων και όλων εκείνων που αγωνιούν για την ποιότητα της ζωής τους η οποία ποιότητα έχει μειωθεί κατά πολύ αφού αν αναλογιστεί κανείς πόσες δολοφονίες, πόσες βίαιες εξάρσεις και εγκληματικότητα γενικότερα υπάρχει στη χώρα τα τελευταία χρόνια και συνεχίζει και φέτος τότε θα καταλάβει εκείνος/η πως τα πράγματα πλέον δυσκόλεψαν πολύ και οι καταστάσεις που βιώνει ο μέσος Έλληνας/ίδα έγιναν η αιτία πολλών κακών που μαστίζουν την κοινωνία και υποβαθμίζουν το κοινωνικό αίσθημα.
Για να θεωρηθεί ένα κράτος ισχυρό, πρέπει να προσφέρει πρώτα από όλα ασφάλεια στους πολίτες της αντικείμενο που παρότι είναι στα άμεσα και έμμεσα σχέδια της κυβέρνησης απέχει από κάθε κανονικό νού αφού το αίσθημα της ασφάλειας σχεδόν καταρρίπτεται από τα συνεχή φαινόμενα βίας και εγκληματικότητας. Ένα άλλο αγαθό που πρέπει να προσφέρει ένα κράτος είναι η ελεύθερη είσοδο στην αγορά εργασίας όλων των πολιτών της χώρας αυτής φαινόμενο που και αυτό προσπαθεί να καταρριφθεί εφόσον υπάρχουν τέτοια ποσοστά ανεργίας για τόσα συνεχόμενα χρόνια στη χώρα που πλέον οι πολίτες της έχουν στο 100% την επισιτιστική ανασφάλεια που γεννά και άλλα πολλά ακραία φαινόμενα. Αυτά τα λίγα δίνουν το βασικό νόημα της ισχυρής χώρας αλλά να επισημάνουμε πως αυτά δεν περιλαμβάνουν την αμυντική προσπάθεια που φαινομενικά έχει ισχυροποιηθεί με την αγορά εξοπλισμών, αεροσκαφών κλπ.
Έτσι από την μία η ανίσχυρη Ελλάδα και από την άλλη πλευρά οι πολίτες της που προσπαθούν πιά να μην μεταναστεύσουν αφού με τις συνθήκες που επικρατούν το πράττουν και πλέον το πράττουν ακόμα και οι πιο δύσπιστοι που δεν αποφάσιζαν να μετεγκατασταθούν σε άλλη χώρα-κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης η των Ατλαντικού και Ειρηνικού Ωκεανού για τους περισσότερο αποφασισμένους.
Λοιπόν, στεναγμοί δεν θα σκεφθεί κανείς πως ακούγονται από την ομώνυμη γέφυρα της γειτονικής Ιταλίας αλλά πλέον οι στεναγμοί έχουν γίνει καθημερινότητα. Οι αυξήσεις σε καύσιμα και τρόφιμα, οι μεταρρυθμίσεις που αργούν, η νομοθεσία που διέπει το κράτος η οποία παραμένει πεπαλαιωμένη, η μικρότητα και η απουσία μεγαλοκαρδίας ή φιλότιμου οδηγούν τους μη έχοντες να “πληρώνουν” την ζημιά. Η αδυναμία της Κυβέρνησης να λύσει φλέγοντα ζητήματα όπως της πραγματικής ασφάλειας στη χώρα και της πραγματικής αναποτελεσματικότητας που υπάρχει στο σύγχρονο κράτος μετά την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία φέρνει τους αδύναμους που αποφάσισαν να ζήσουν ή καλύτερα να παραμείνουν σε αυτή αφού ομολογουμένως έχουν σοβαρότατα προβλήματα σε έναν κυκεώνα τον οποίο δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν εφόσον υπάρχουν νόμοι οι οποίοι δεν έχουν αναθεωρηθεί και έχουν θεσμοθετηθεί από την δεκαετία του 1950. Νόμοι πχ του Αστικού Κώδικα που αφορούν τα εξώγαμα, την συζυγία, τον θεσμό της οικογένειας που υπόψιν έχει παραμεληθεί πολύ και που αναγνωρίζεται βεβαίως βεβαίως η σύσταση υπουργείου οικογένειας όπως έχουν συστήσει υπουργεία και οι βόρειες χώρες που χρήζουν ανάλογων προβλημάτων και που επιτυχώς έδρασαν σε αυτά.
Για να μην μακρηγορούμε ουσιαστική ανασφάλεια στο σύγχρονο κράτος, η αναποτελεσματική εξάλειψη της ακραίας φτώχειας και των επιμέρους προβλημάτων της σε μία κοινωνία που “σπαράζει” από προβλήματα δεν φέρνει την ευημερία και την κοινωνική ανάταση. Όταν δεν μπορεί ο μέσος Έλληνας/ίδα να επιβιώσει, όταν καταστρέφονται επιχειρήσεις και το κλίμα αλλάζει πρέπει να φέρνει και την ανάλογη προσοχή των εκάστοτε κυβερνήσεων που κυβερνούν κατά τις περιόδους αυτές. Η αυτοκριτική είναι σημαντική, ο έλεγχος των αποτελεσμάτων μίας τετραετίας νομοθετήσεων θα μπορούσε να λύσει κάποια προβλήματα κάθε κυβερνώντος κόμματος που θέτει τον πολίτη πρώτα και μετά το βουλευτικό/πολιτικό όφελος. Η ιστορία έχει δείξει πως τα πράγματα δεν αλλάζουν παρόλη την προσπάθεια σκληρή μεν αλλά ανούσια δε. Η κοινωνία “βράζει” & “σπαράζει” από την πολυετή οικονομική κρίση και το αντίκτυπο της ολοφάνερο πλέον στα καθημερινά αστυνομικά και δικαστικά δελτία. Αναίτιες επιθέσεις σε κάθε γειτονιά, μάταιοι εγωιστικοί διαξιφισμοί εντός και εκτός των εδράνων της Βουλής και τηλεοπτικές διαμάχες για την υπαιτιότητα. Μόνο που αυτή η υπαιτιότητα ξεχνιέται κατά την διάρκεια πολιτικών αποφάσεων ενώ οξύνεται κατά την διάρκεια αναίτιων δολοφονιών όπως αυτή η κραυγαλέα που συνέβη στο δύστυχο νέο που έμελλε να θέλει να ταξιδέψει με ένα πλοίο της γραμμής.
Χρ. Ρ. στο adologala.gr
