Δημοσιεύθηκε: Κυριακή 30 / 7 / 2023 , 15:05 από news_room
Την ανάγκη να υπάρχει ομοψυχία στο εσωτερικό υπογράμμισε σήμερα ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας ,Νίκος Χριστοδουλίδης, ο οποίος παρέστη και εκφώνησε επιμνημόσυνο λόγο* στο ετήσιο μνημόσυνο του Εθνάρχη Μακαρίου Γ’. στον Κύκκο.
Σε δηλώσεις του στους δημοσιογράφους μετά την τέλεση του μνημοσύνου, το τρισάγιο στον τάφο του Εθνάρχης Μακαρίου Γ’, και την κατάθεση στεφάνου στον ανδριάντα του στον Κύκκο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ερωτηθείς για το μήνυμα της ημέρας, είπε ότι «είναι ξεκάθαρο, είναι αυτό που ανέφερα και κατά τη διάρκεια της ομιλίας μου ότι, ειδικότερα στην παρούσα συγκυρία, μια συγκυρία δύσκολη, όπου πράττουμε ό,τι είναι δυνατόν για να επαναρχίσουν οι συνομιλίες, εκείνο που χρειάζεται είναι εσωτερικά να υπάρχει αυτή η ομοψυχία.
Είναι απόλυτα σεβαστές τυχόν διαφορετικές προσεγγίσεις ή απόψεις, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο στόχος είναι κοινός. Εγώ θα το πάρω ένα βήμα παραπέρα με αφορμή και την αυριανή κάθοδο του Έλληνα πρωθυπουργού, και επειδή βλέπω κάποιους αγωνιωδώς (να προσπαθούν) να βρουν διαφορές μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας. Θα τους απογοητεύσουμε διότι υπάρχει κοινή γραμμή, κοινή προσέγγιση, κοινοί στόχοι. Οι προκλήσεις εξάλλου είναι κοινές. Και ένας από τους βασικούς λόγους που αύριο θα είναι εδώ ο Έλληνας πρωθυπουργός, είναι να δούμε πιο διεξοδικά, πώς αυτή η προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη, και χαιρετίζουμε την εμπλοκή εταίρων μας στην ΕΕ, που κτίζουν στη δική μας προσέγγιση, έχουν ξεκινήσει μια προσπάθεια λόγω της δικής μας ξεκάθαρης προσέγγισης σχετικά με το πώς μπορεί να δημιουργηθεί μια κοινά αποδεκτή κατάσταση πραγμάτων, μια αμοιβαία επωφελής κατάσταση πραγμάτων για όλους, να συζητήσουμε το ότι – όπως και η ΕΕ έχει δηλώσει μέσα από τα Συμπεράσματα, μέσα από τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Μπορέλ, η πρόοδος στα ευρωτουρκικά που χαιρετίζουμε αυτή την επιθυμία από πλευράς Τουρκίας – περνά μέσα από το Κυπριακό και σίγουρα και τα ελληνοτουρκικά.
‘Αρα, με τον Έλληνα πρωθυπουργό (θα συζητήσουμε και άλλα θέματα, όπως η ενέργεια, το μεταναστευτικό) ένα από τα βασικά θέματα που θα δούμε είναι σε σχέση με τα ευρωτουρκικά και τα επόμενα βήματα, το επόμενο ορόσημο μπροστά μας να είναι η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών».
Σε παρατήρηση δημοσιογράφου ότι η επίσκεψη του με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη στο Ανθρωπολογικό Εργαστήρι έγινε σε φιλικό κλίμα και ερωτηθείς αν αναμένει απάντηση για την κοινωνικού χαρακτήρα συνάντηση τους και για την τριμερή με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι «δεν υπάρχει κάτι νεότερο. Όσον αφορά τον γενικό γραμματέα, ζήτησα από τον κ. Τατάρ, εξέφρασα την επιθυμία μου να αποταθούμε από κοινού, είτε γραπτώς, είτε προφορικώς, και η αντίδραση του ήταν θετική, λέγοντας ότι πάντοτε γίνονται τέτοιου είδους συναντήσεις, δεν έχει ένσταση να γίνει μια τέτοια συνάντηση, φυσικά εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να προκύψει αποτέλεσμα. ‘Αρα, εμείς εργαζόμαστε να γίνει η κατάλληλη προεργασία, έτσι ώστε να υπάρξει αποτέλεσμα.
Ναι, επανέλαβα και την πρόσκληση μου για το κοινωνικού χαρακτήρα δείπνο, μου είπε δεν γνωρίζει αν θα είναι στην Κύπρο ακόμη και δεν ήταν κάτι που απέκλεισε. Ελπίζω, εγώ επιμένω, θα συνεχίσω τις προσκλήσεις, είμαι εδώ παρόλα τα προβλήματα, τις προκλήσεις, τις δυσκολίες. Έχω ακούσει και τις δημόσιες δηλώσεις που έγιναν μέσα στο πλαίσιο της επίσκεψης μας στη ΔΕΑ, ήμασταν εκεί για να στείλουμε ένα μήνυμα και να σεβαστούμε πρώτα και πάνω από όλα τις οικογένειες που αναμένουν τόσο καιρό, δεν ήθελα να εμπλακώ δημόσια ειδικά, σε μια τέτοια συζήτηση. Εν πάση περιπτώσει θα πράξουμε ό,τι είναι δυνατόν για να δημιουργηθούν συνθήκες για επανέναρξη των συνομιλιών».
Κληθείς να πει αν βλέπει διαφορά από τη θέση που είχε ο κ. Ερντογάν περί δύο κρατών και ισότιμης κυριαρχίας, από τη θέση του ότι η Τουρκία θα είναι πιο διαλλακτική, όπως την περίοδο του σχεδίου Ανάν, ο Πρόεδρος είπε ότι «έχω δει τη συνέντευξη, έχω ακούσει τις δηλώσεις, ακούω και εκτιμήσεις από πολλούς συνομιλητές μας, ειδικότερα Ευρωπαίους που ανέλαβαν ένα πρωταγωνιστικό ρόλο. Όλα θα κριθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Εγώ εκείνο που μπορώ να πω, είναι ότι είμαι έτοιμος, και για αυτό θεωρώ και τη συνάντηση με τον γενικό γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών καθοριστική και για τα επόμενα βήματα σε σχέση με τα ευρωτουρκικά, γιατί να σας θυμίσω ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έχει στην ουσία αποφασίσει ότι τον Οκτώβριο θα συζητηθούν τα ευρωτουρκικά. Πριν τον Οκτώβριο υπάρχει η Γενική Συνέλευση, υπάρχει μετά το πέρας αυτής της βδομάδας ελπίζω αυτή η συνάντηση, θα υπάρξουν πολλές διμερείς συναντήσεις που θα συζητηθεί και το Κυπριακό και μακάρι να υπάρξουν εξελίξεις που θα μας επιτρέψουν και τον Οκτώβριο να έχουμε εξελίξεις στα ευρωτουρκικά».
Σε παρατήρηση δημοσιογράφου ότι ο ίδιος επικρίνεται από κάποιους εντονότατα, πως ενώ υπάρχει ένα μπαράζ προκλητικών τουρκικών δηλώσεων ο ίδιος σιωπά, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι «ισχύει και επιλέγω συνειδητά να μην απαντώ, γιατί δεν με ενδιαφέρει η επικοινωνιακή διαχείριση του Κυπριακού. Και δεν θα λυθεί το Κυπριακό μέσα από δημόσιες δηλώσεις ή αν υπεισέρχομαι καθημερινά σε αντιπαράθεση με τον κ. Τατάρ. Είδατε και κατά τη διάρκεια της επίσκεψης (στη ΔΕΑ) συνειδητά επέλεξα να μην απαντήσω στα όσα είχε αναφέρει».
Ερωτηθείς αν το θέμα με τους Αμερικανούς γερουσιαστές στέλνει λανθασμένα μηνύματα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι «εκείνο που κρατώ και θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό – είναι καταδικαστέα η επίσκεψη, δεν το συζητώ, θεωρώ ότι όλοι συμφωνούμε σε αυτό – είναι τη δυσφορία της ίδιας της αμερικανικής κυβέρνησης και της ίδιας της εδώ αμερικανικής πρεσβείας, που έπραξαν σε συνεργασία μαζί μας, αλλά και με την Ομογένειά μας, ό,τι είναι δυνατόν για να μη γίνει μια τέτοια επίσκεψη. Και εν μέρει ήταν πετυχημένη όσον αφορά τον έναν γερουσιαστή».
Ερωτηθείς τι περιλαμβάνει η προσπάθεια Ευρωπαίων εταίρων μας σε σχέση με την Τουρκία, στην οποία αναφέρθηκε ο ίδιος νωρίτερα στις δηλώσεις του, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης είπε ότι «είναι χώρες που διατηρούν μια ιδιαίτερη σχέση με την Τουρκία λόγω πολλών παραγόντων, οικονομικών συμφερόντων, στρατιωτικών συμφερόντων, της ανάγκης η Τουρκία να επανέλθει κοντά στη Δύση. Βλέπουμε ποια είναι η στάση της στο Ουκρανικό, βλέπουμε τις εξαιρετικές σχέσεις που έχει με τη Ρωσία, και σε αυτό το πλαίσιο κάποια κράτη της ΕΕ που οι ηγέτες τους έχουν ήδη συναντηθεί με τον κ. Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ, εργάζονται έτσι, ώστε να υπάρξουν εξελίξεις στο Κυπριακό που θα ανοίξουν την πόρτα για θετικές εξελίξεις στα ευρωτουρκικά».
Ερωτηθείς αν συμμερίζεται τις εκτιμήσεις ορισμένων ξένων αναλυτών, ότι τον Πρόεδρο Πούτιν τον συνέφερε η επανεκλογή Ερντογάν, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης είπε ότι «διαβάζω πολλές αναλύσεις, δεν είναι κάτι για το οποίο, είτε συμφωνώ, είτε διαφωνώ. Ειδικότερα σε ό,τι αφορά το τι γίνεται στην Ουκρανία, με αφορμή τη ρωσική εισβολή ή τις εσωτερικές εξελίξεις στη Ρωσία, θέλουμε να έχουμε ενημέρωση. Εμείς έχουμε και ένα εσωτερικό δίκτυο εντός της ΕΕ, όπου έχουμε κάποιες πληροφορίες που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας και αξιολογούμε ό,τι έχουμε ενώπιόν μας».
Σε παρατήρηση δημοσιογράφου ότι η Ένωση Κατεχόμενων Δήμων ζήτησε από την κυβέρνηση, κατά τη συνάντηση αντιπροσωπείας της με τον Πρόεδρο, να λάβει μέτρα για να μπει τέρμα στην πώληση ελληνοκυπριακών κατεχόμενων περιουσιών και τι προτίθεται να πράξει η κυβέρνηση για αυτό, ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης είπε ότι «ήδη, πριν από τη συνάντηση με την Ένωση Κατεχόμενων Δήμων, τόσο σε συνεργασία και με το υπουργείο Εξωτερικών όσο και με τη Νομική Υπηρεσία και με το υπουργείο Εσωτερικών, λήφθηκαν συγκεκριμένες αποφάσεις που πολύ σύντομα θα γίνουν γνωστές».
Ερωτηθείς αν έχει διαισθανθεί να υπάρχει διαφοροποίηση στην προσέγγιση της τουρκοκυπριακής πλευράς στο Κυπριακό μετά και τη συνάντησή του προχθές με τον κ. Τατάρ, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι «είχαμε κατ΄ιδίαν συζήτηση, πολύ σύντομη φυσικά, μου ανέφερε κάποια πράγματα, δεν θέλω να τα δημοσιοποιήσω, δεν μπορώ να μιλήσω εγώ εκ μέρους του κ. Τατάρ. Εκείνο που του είπα απαντώντας σε αυτά που μου ανέφερε, είναι ότι όλα αυτά θα τα δούμε στο τραπέζι των συνομιλιών. Αν δεν συνομιλήσουμε, αν δεν επαναρχίσουν οι συνομιλίες, τότε δεν μπορούμε να δούμε στην πράξη αν όλα αυτά που λέγονται ισχύουν. Και το δεύτερο που του ανέφερα, είναι ότι ως έχει αυτή η κατάσταση πραγμάτων σήμερα, οι μόνοι που σίγουρα είναι χαμένοι, είναι οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι».
*Επιμνημόσυνος λόγος του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Νίκου Χριστοδουλίδη στο ετήσιο μνημόσυνο του Εθνάρχη Μακαρίου Γ’
Τιμούμε σήμερα την προσωποποίηση της Ιστορίας του τόπου μας. Τιμούμε τον πρώτο εκλεγμένο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, που η διαδρομή του, αλλά κυρίως η λαϊκή συνείδηση, τοποθέτησε στο πάνθεον της Ιστορίας του τόπου μας, προσδίδοντάς του τον καθόλου τυχαίο χαρακτηρισμό του Ηγέτη και αναγορεύοντάς τον σε Εθνάρχη του Κυπριακού Ελληνισμού. Δεν θα μπορούσε, εξάλλου, να ήταν διαφορετικά, λαμβάνοντας υπόψη την πορεία του ως Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου και πρώτος, και επί 17 συνεχόμενα, δύσκολα χρόνια, Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Πολιτική προσωπικότητα διεθνούς ακτινοβολίας, θρησκευτικός ηγέτης με παγκόσμια εμβέλεια. «Ένας πολιτικός πολύ μεγάλος για το μικρό του νησί», θα γράψουν οι Times μετά τον θάνατό του το 1977, περιγράφοντας τον Μακάριο ως «μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες μορφές στη διεθνή πολιτική σκηνή», μια «οικεία και σεβαστή φυσιογνωμία στα συμβούλια των Ηνωμένων Εθνών, της Κοινοπολιτείας και του Τρίτου Κόσμου».
Η ζωή και το έργο του ταυτίστηκαν με τις μεγάλες, ιστορικές στιγμές της πατρίδας μας, με τον ένδοξο απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ και τη σύσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δυστυχώς, όμως, αποτέλεσε και τον στόχο του προδοτικού πραξικοπήματος της Χούντας των Αθηνών και των εδώ συνεργατών της, που επιχείρησαν να καταλύσουν τη Δημοκρατία και να σταματήσουν την «καρδιά της Κύπρου».
Με ταπεινή καταγωγή από την Παναγιά της Πάφου, σπουδασμένος στην Ελλάδα, ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος ήταν ο ηγέτης που χρειαζόταν τη δεδομένη στιγμή ο Ελληνισμός, η Κύπρος και ο λαός της, για να ξεκινήσει τον δύσκολο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και στη συνέχεια να βαδίσει τα πρώτα δύσκολα χρόνια της ανεξαρτησίας. Ήταν ο ηγέτης που χρειαζόταν ένας λαός που βρισκόταν σε μεταίχμιο, με ένα κράτος ακόμη ασύντακτο, ανοργάνωτο με πολλαπλές εσωτερικές και εξωτερικές προκλήσεις που, όμως, με την εμβληματική του παρουσία στον διεθνή χώρο απέκτησε εμβέλεια και κύρος, σαφώς μεγαλύτερο του μεγέθους της μικρής μας πατρίδας. Και είναι, αν θέλετε, αυτή η διεθνής εμβέλεια και αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας που της προσέδωσε η προσωπικότητα του Μακαρίου, που της επέτρεψε να αποτρέψει διαχρονικές προσπάθειες κάποιων για υποβάθμισή της.
Ένα διεθνές κύρος και αναγνώριση που ήταν καθοριστικά ως προς την έκβαση των αγώνων και προσπαθειών του λαού μας για Ελευθερία και τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου, διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους, που κατάφερε το 2004 να γίνει κράτος μέλος της ΕΕ, που είχε να αντιμετωπίσει από την πρώτη μέρα της σύστασής του σοβαρότατες προκλήσεις.
Τόσα χρόνια μετά, η ιστορική εικόνα και η προσφορά του Μακαρίου παραμένει ανυπέρβλητη, ανέγγιχτη από τον χρόνο και τη σκουριά της ιστορικής λήθης.
Υπερήφανος, οραματιστής, ανυποχώρητος, χαρισματικός και ευφυής. Δεν ήταν, όμως, αυτά του τα χαρακτηριστικά που προκαλούσαν δέος και θαυμασμό στους συνομιλητές, συνεργάτες ή ακόμη και στους αντιπάλους του, όπως εύστοχα αναφέρει ο εκ των κορυφαίων μελετητών της βρετανικής αποικιακής πολιτικής στην Κύπρο, Καθηγητής Ρόμπερτ Χόλλαντ. Το δέος που προκαλούσε, ακόμη και στους Βρετανούς συνομιλητές του, κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα και τις συζητήσεις για τη σύσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας, προέκυπτε από την αύρα που τον περιέβαλλε, μια αύρα που εκπορευόταν από την αντίληψή του, ότι αντιπροσώπευε μια πνευματική, ιστορική και πολιτική παράδοση, χιλίων πεντακοσίων ετών, πολύ αρχαιότερη και σοφότερη από τις όποιες κρατικές παραδόσεις των διεθνών συνομιλητών του.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Μακάριος στο πολιτικό φάσμα της δράσης του, σε μια ιστορική περίοδο συνυφασμένη με κοσμοϊστορικές αλλαγές, τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά και την έναρξη της παγκοσμίως διαδεδομένης διαδικασίας των κατά τόπους αντιαποικιακών κινημάτων μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, επιχείρησε το αδιανόητο. Επιχείρησε να συζεύξει την ηθική του απόλυτου σκοπού που μετουσιώνει σε πράξεις το όνειρο και τη βαθιά επιθυμία ενός λαού, με την ηθική της ευθύνης και την υπευθυνότητα του ρεαλισμού για να επιτύχουμε μια βιώσιμη λύση.
Και αυτή είναι η μεγαλύτερη και πιο επίκαιρη του παρακαταθήκη: Η υποχρέωσή μας να αναζητούμε, να επιδιώκουμε και να αγωνιζόμαστε για τη δικαίωση των μόχθων και των θυσιών του λαού μας, στο πλαίσιο, όμως, πάντα του ρεαλισμού και με στόχο μια εφικτή, βιώσιμη και λειτουργική λύση για ολόκληρο τον λαό της μαρτυρικής μας νήσου.
Άλλωστε αυτή ήταν η επιδίωξή του και η ιστορική επιταγή που άφησε σε όλους. Μια επιταγή που ξεκινάει με την προσφιλή του φράση «προπαντός αξιοπρέπεια» και ακολουθείται από το στεντόρειο «δεν χάνονται οι λαοί που θέλουν να ζήσουν και αγωνίζονται να ζήσουν». Γιατί η «καρδιά της Κύπρου» ήταν η καρδιά όλων των Κυπρίων, Ελλήνων, Τούρκων, Αρμενίων, Μαρωνιτών, Λατίνων.
Όπως είπε χαρακτηριστικά πολύ εύστοχα, «ο αγώνας μας δεν στρέφεται κατά των Τουρκοκυπρίων. Είναι και αυτοί θύματα της τουρκικής εισβολής και δεν είναι αντίδικοί μας. Τον εισβολέα θέλουμε να διώξουμε, για να λυτρωθούμε Έλληνες και Τούρκοι της Κύπρου».
Και αυτή είναι και σήμερα η επιδίωξή μας.
Μέσα από τον δρόμο της συνεργασίας και της ειρήνης, των συνομιλιών και του διεκδικητικού ρεαλισμού συνεχίζουμε την προσπάθεια για άρση του αδιεξόδου και επανέναρξη των συνομιλιών από εκεί που διακόπηκαν το καλοκαίρι του 2017, με μια και μόνο επιδίωξη: την επίτευξη της πολυπόθητης απελευθέρωσης και της επανένωσης της πατρίδας μας στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου, των σχετικών ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών και των αρχών και αξιών της ΕΕ.
Σε καμία περίπτωση δεν συμβιβαζόμαστε με την κατοχή, σε καμία περίπτωση η σημερινή απαράδεκτη κατάσταση πραγμάτων δεν μπορεί να αποτελεί το μέλλον της πατρίδας μας. Δεν είναι αυτό το μέλλον που θέλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας.
Με διεκδικητικό ρεαλισμό, αποφασιστικότητα και επιμονή, ξεκάθαρο στόχο, μακριά από τις όποιες αχρείαστες και αντιπαραγωγικές αντιπαραθέσεις, αγωνιζόμαστε με μοναδικό στόχο την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους νόμιμους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σαράντα εννέα χρόνια μετά, η μπότα του Αττίλα εξακολουθεί να καταπατά τα χώματά μας. Νιώθουμε ακόμη ένα σφίξιμο στο στέρνο στη θέα της σημαίας του ψευδοκράτους που αναβοσβήνει κάθε βράδυ στον κατεχόμενο Πενταδάκτυλο. Αυτό το επαίσχυντο στάτους κβο θα πρέπει επιτέλους να τερματιστεί. Το πέρασμα του χρόνου δημιουργεί, δυστυχώς, νέα τετελεσμένα και απομακρύνει ακόμη περισσότερο την προοπτική επίλυσης του Κυπριακού. Ο τερματισμός της κατοχής και η επανένωση της πατρίδας μας είναι η μόνη επιλογή μπροστά μας. Εργαζόμαστε για μια λύση που να συνάδει με τις αρχές και τις αξίες της Ευρώπης και του Διεθνούς Δικαίου. Μια λύση που θα διασφαλίζει ότι δεν θα υπάρχουν περισσότερο ή λιγότερο ευρωπαϊκά εδάφη σε τούτη τη χώρα. Λύση στη βάση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, όπως προβλέπεται από τα σχετικά ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Λύση λειτουργική και βιώσιμη που θα συνεπάγεται ένα κράτος με μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα και μια ιθαγένεια, χωρίς κατοχικούς στρατούς και ξένες εγγυήσεις.
Τελώντας σήμερα το μνημόσυνο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και ανασκοπώντας την ιστορική του διαδρομή, θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα στην ανάγκη ύπαρξης, με κάθε σεβασμό σε τυχόν διαφορετικές απόψεις και προσεγγίσεις, ενός ισχυρού εσωτερικού μετώπου.
Ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο είναι εκ των ων ουκ άνευ στον αγώνα μας για δικαίωση, ειδικότερα στην παρούσα, κομβικής σημασίας, συγκυρία. Έχουμε βιώσει τις ολέθριες συνέπειες του εσωτερικού διχασμού, των άγονων αντιπαραθέσεων για εξυπηρέτηση, δυστυχώς, άλλων σκοπιμοτήτων. Το συνενωτικό, ανυπότακτο πνεύμα του Μακαρίου, σύμβολο αντίστασης στην υποδούλωση, αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα στο σημερινό πλαίσιο που εργαζόμαστε για συνέχιση των προσπαθειών μας, για επανένωση της πατρίδας μας. Όσοι και αν είναι οι σκόπελοι που θέτει στον δρόμο μας η τουρκική προσέγγιση, η τουρκική θέση για λύση δύο κρατών, επαναλαμβάνω ότι δεν συμβιβαζόμαστε με την κατοχή.
46 χρόνια από το θάνατο του Εθνάρχη Μακαρίου, η ενότητα, η εθνική συστράτευση και η πολιτική συμπόρευση είναι πιο αναγκαίες από ποτέ. Ο αγωνιστικός ρεαλισμός του, η προσήλωσή του στον στόχο, η μειλίχια, αλλά και την ίδια ώρα εντυπωσιακά πεισματική δράση του, που αντλούσε τη δυναμική της από τους πόθους και τις ελπίδες του λαού μας, αποτελούν τον φωτεινό φάρο που μας δείχνει τον δρόμο για τη δικαίωση των αγώνων του λαού μας και διαφύλαξη των δημοκρατικών κεκτημένων της πατρίδας μας.
Αιωνία του η μνήμη.
