Δημοσιεύθηκε: Δευτέρα 10 / 7 / 2023 , 19:35 από news_room
Πρεσβύτερο χειροτόνησε ο Μητροπολίτης Καλλίνικος τον Αρχιδιάκονο της Μητροπόλεως Καστορίας Παύλο Λαζόγκα
Σέ κλίμα ἰδιαίτερης συγκίνησης καί χαρᾶς τό Σάββατο, 8 Ἰουλίου 2023, (ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν Λειψάνων τῆς Ὁσίας Σοφίας τῆς ἐν Κλεισούρᾳ), στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό τῆς Καστοριᾶς τελέσθηκε ἡ εἰς Πρεσβύτερον Χειροτονία τοῦ Ἀρχιδιακόνου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καστορίας, π.Παύλου Λαζόγκα.
Τό πρωΐ τοῦ Σαββάτου τελέσθηκε ἡ ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί ἐν συνεχείᾳ Ἀρχιερατικό Συλλείτουργο, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.Καλλινίκου καί συλλειτουργούντων τῶν Σεβ.Μητροπολιτῶν Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου καί Σισανίου καί Σιατίστης κ. Ἀθανασίου, ἐνῶ στό Ἱερό Βῆμα συμπροσευχήθηκε καί ὁ Σεβ.Μητροπολίτης Γρεβενῶν κ.Δαβίδ. Ἀκολούθως, κατά τήν τάξη τῆς Ἐκκλησίας μας, τελέσθηκε ἡ εἰς Πρεσβύτερον Χειροτονία τοῦ π. Παύλου.
Ὁ π. Παῦλος κατά τήν ὁμιλία του ἐξέφρασε τήν εὐχαριστία καί τήν εὐγνωμοσύνη του πρός τόν Θεό γιά τήν θαυμαστή Πρόνοιά Του καί εὐχαρίστησε τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού τόν βοήθησαν καί τοῦ συμπαραστάθηκαν στήν ἐκκλησιαστική του πορεία, μεταξύ τῶν ὁποίων, τήν οἰκογένειά του, τούς Πνευματικούς του, μνημονεύοντας ἰδιαιτέρως τούς μακαριστούς Μητροπολίτας Σισανίου καί Σιατίστης κυρό Παῦλο καί Καστορίας κυρό Σεραφείμ, τούς συλλειτουργοῦντας Ἀρχιερεῖς καί τόν χειροτονοῦντα Σεβ. Μητροπολίτη Καστορίας κ.Καλλίνικο.
Ἀκολούθως ὁ Σεβασμιώτατος κ. Καλλίνικος, προσφωνώντας τόν χειροτονούμενο, ὁμίλησε καί ἀνέφερε κατ’ ἀρχήν τρεῖς ἐκκλησιολογικές ἀρχές πού θεωρεῖ ὅτι συνδέονται μέ τήν Ἱερωσύνη, ἤτοι τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περί τῆς θεραπείας τοῦ ἀνθρώπου, τήν ἐκκλησιοποίηση τῶν χαρισμάτων καί τήν ἄρρηκτη σύνδεση θεολογίας καί ποιμαντικῆς. Στήν συνέχεια ἀναφέρθηκε στόν χειροτονούμενο, στήν ἐκκλησιαστική του διακονία καί τοῦ εὐχήθηκε καταλλήλως.
Στό «διπλό» Μυστήριο, τῆς Θείας Λειτουργίας καί τῆς Χειροτονίας, τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες πλαισίωσαν πολλοί Ἱερεῖς καί Διάκονοι ἀπό τήν Καστοριά καί ἄλλες Ἱερές Μητροπόλεις, ἐνῶ ἐκκλησιάσθηκαν οἱ Ἀρχές τοῦ τόπου καί πλῆθος πιστῶν, οἱ ὁποῖοι συμπροσευχήθηκαν καί ἀναφώνησαν τό «Ἄξιος» στόν νεοχειροτονηθέντα Πρεσβύτερο.
Χειροθεσία Αρχιμανδρίτη του πρεσβύτερου π. Παύλου Λαζόγκα από τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο
Στό τέλος τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἀφοῦ εὐλογήθηκαν τά ἑορταστικά κόλλυβα τῆς Ὁσίας Σοφίας τά ὁποῖα φιλοτέχνησαν μοναχοί ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος, κατόπιν προτροπῆς τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχου, στην συνέχεια χειροθέτησε σέ Ἀρχιμανδρίτη τόν νέο Πρεσβύτερο π. Παῦλο καί τοῦ εὐχήθηκε γιά τήν ἱερατική του πορεία λέγοντας ὅτι ἡ Ἐκκλησία μᾶς δίνει ὅλα τα δῶρα Της πλουσιοπάροχα, καί ἐμεῖς πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία Του, ἀντιπροσφέροντας τόν ἑαυτό μας ὡς δῶρο στόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο.
Πρεσβύτερο χειροτόνησε ο Μητροπολίτης Καλλίνικος τον Αρχιδιάκονο της Μητροπόλεως Καστορίας Παύλο Λαζόγκα
Ο Λόγος στήν εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ Ἱεροδιακόνου Παύλου Λαζόγκα:
(Ἱερός Μητροπολιτικός Ναός Καστοριᾶς, 8.7.2023) τοῦ Μητροπολίτου Καστορίας Καλλινίκου
Ἄν καί συλλειτουργοῦν σήμερα πρεσβύτεροι καί σοφώτεροι ἐμοῦ Ἀρχιερεῖς, ἤτοι ὁ συνετός καί σοφός, θεολόγος καί πολιός Ἱεράρχης Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος, ὁ καλός γείτονας καί διατελέσας Τοποτηρητής Σεβ. Μητροπολίτης Γρεβενῶν κ. Δαβίδ καί ὁ ὑπηρετήσας στήν Ἐπαρχία μας ὡς Πρωτοσύγκελλος Σεβ. Μητροπολίτης Σισανίου καί Σιατίστης κ. Ἀθανάσιος, ὀφείλω ὡς χειροτονῶν Ἀρχιερεύς νά ἀπευθύνω καθηκόντως τόν λόγο, μέ τήν ἀνοχή τοῦ Θεοῦ, πρός τόν χειροτονούμενο. Ζητῶ, λοιπόν, τήν συγγνώμη καί τήν κατανόησή σας, ἅγιοι Ἀδελφοί.
Κατά τήν ἱερά αὐτή στιγμή, τῆς πρό τῆς χειροτονίας σου εἰς Πρεσβύτερον, εὐλαβέστατε Ἱεροδιάκονε Παῦλε, θέλω νά ὑπενθυμίσω καί νά ὑπογραμμίσω τρεῖς πνευματικές ἀρχές, τίς ὁποῖες θεωρῶ βασικές γιά τήν Ἱερωσύνη. Τίς διδάχθηκα καί ἐγώ ἀπό τούς παλαιοτέρους ἐκκλησιαστικούς ἄνδρες, κυρίως ἀπό τόν συλλειτουργοῦντα σήμερα Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεο, καί τίς ἔχω ἐπιβεβαιώσει μέ τήν ἐλάχιστη πτωχή μου πείρα. Εἶναι ἀρχές ἐκκλησιολογικές καί πνευματικές καί θέλω νά τίς γνωρίζουν καλῶς καί οἱ Κληρικοί γιά τούς ὁποίους φέρω εὐθύνη ὡς Ἐπίσκοπός τους ἐνώπιον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ πρώτη ἀρχή εἶναι ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκκλησίας περί τῆς θεραπείας τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος, ὅπως τόν γνωρίζουμε, στόν ἑαυτό μας καί τούς συνανθρώπους μας, δέν εἶναι ὁ ἄνθρωπος ὅπως πλάσθηκε ἀπό τόν Θεό, ἀλλά εἶναι ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος, πού στερεῖται τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, κατά τόν ἀποστολικό λόγο «πάντες ἥμαρτον καί ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. γ ́). Ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος ἀσθενεῖ, ἔχει σκοτισμένο νοῦ καί ἀγνοεῖ τόν Θεό.
Ἡ ψυχή του δέν τρέφεται ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τό σῶμα του ἀπομυζᾶ τήν ψυχή καί τρέφεται ἀπό τό φθαρτό περιβάλλον. Οἱ δυνάμειςτῆς ψυχῆς του ἔχουν διαστραφεῖ καί λειτουργοῦν ἐμπαθῶς, μέ τά κυριώτερα πάθη νά κυριεύουν τόν ἄνθρωπο, ἤτοι τά πάθη τῆς φιλαυτίας, τῆς φιλοδοξίας, τῆς φιληδονίας καί τῆς φιλαργυρίας.
Ὁ Χριστός, ὁ μέγας Ἰατρός, προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση γιά νά τήν θεραπεύσει, ὥστε «εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνός παραπτώματι ὁ θάνατος ἐβασίλευσε
διὰ τοῦ ἑνός, πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆς χάριτος καὶ τῆς δωρεᾶς τῆς δικαιοσύνης λαμβάνοντες ἐν ζωῇ βασιλεύσουσι διὰ τοῦ ἑνός Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Ρωμ. ε ́). Γι ̓ αὐτό ἄρχισε τό κήρυγμά Του μέ τήν κλήση σέ θεραπεία, προτρέποντάς μας «μετανοεῖτε, ἤγγικε γάρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. δ ́).
Ἡ κλήση γιά μετάνοια, εἶναι ἡ κλήση γιά τόν φωτισμό τοῦ νοῦ, εἶναι ἡ κλήση γιά θεραπεία. Μέσα στήν μακραίωνη ἀποστολική καί πατερική παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, καταγράφηκε ἡ μέθοδος θεραπείας, μέ τήν ὁποία ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου καθαίρεται, φωτίζεται καί τελειοῦται καί οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς ἑνοποιοῦνται. Ἡ Ἁγία Γραφή, τά Πατερικά κείμενα, οἱ Κανόνες τῶν Τοπικῶν καί Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἡ ἐκκλησιαστική ὑμνολογία, ἡ νηπτική, φιλοκαλική καί ἡσυχαστική παράδοση, πού εἶναι ἡ βάση τῆς Θεογνωσίας, ὅλα ὁμιλοῦν γιά τήν ἀσθένεια τοῦ μεταπτωτικοῦ ἀνθρώπου καί γιά τόν μέγα Ἰατρό, τόν Χριστό. Καθορίζουν σέ τί ἔγκειται ἡ ἀσθένεια, ποιά εἶναι ἡ μέθοδος θεραπείας καί τά φάρμακα, ποιό εἶναι τό ἔργο τῶν Ἱερέων, ὡς πνευματικῶν ἰατρῶν, σέ τί ἔγκειται ἡ ὑγεία τῆς ψυχῆς.
Ὁ Ἱερέας καλεῖται κατ ̓ ἀρχήν νά γνωρίζει καλῶς τήν θεραπευτική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ὄχι μόνον ὡς ἐξωτερική γνώση ἀπό προφορικές ἤ γραπτές διδασκαλίες ἄλλων, ἀλλά νά ἔχει πείρα, ἤτοι νά γνωρίζει τί εἶναι καί πῶς ἐνεργεῖ ἡ Χάρη τῆς μετανοίας. Νά διακρίνει τίς ἐνέργειες ἤ τίς προσβολές τῶν παθῶν, πρῶτα στόν ἑαυτό του. Νά ἔχει πείρα τῆς ἐνέργειας τῆς Χάριτος τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως καί νά ἔχει συνεχῶς ἐπαγρυπνοῦσα στήν ψυχή του τήν λυτρωτική ἀποτομία τῆς αὐτομεμψίας.
Ὁ Ἱερέας ὀφείλει νά εἶναι ἄν ὄχι ἀπαθής, τοὐλάχιστον θεραπευόμενος καί καθαιρόμενος.
Ἔχοντας, ὁ Ἱερέας, ἐναργῆ πείρα τῆς θεραπευτικῆς μεθόδου τῆς Ἐκκλησίας μας, νά θεραπεύεται ὁ ἴδιος, καί νά θεραπεύει τίς ψυχές τῶν Χριστιανῶν, μέ τρόπο διακριτικό καί εὐαίσθητο, καλώντας σέ μετάνοια. Ἱερέας ἤ θεολόγος πού ἀγνοεῖ ἤ πολύ περισσότερο περιφρονεῖ τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν θεραπεία τοῦ μεταπτωτικοῦ ἀνθρώπου, δέν προσφέρει καί δέν μπορεῖ νά προσφέρει εὐπρόσδεκτες ὑπηρεσίες στήν Ἐκκλησία μας. Γιατί τά προβλήματα δέν εἶναι πρωτίστως κοινωνικά καί ψυχολογικά, ἀλλά ὀφείλονται στίς πνευματικές ἀσθένειες καί στήν ἔλλειψη θεραπείας. Ἡ διδασκαλία γιά τήν θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου δέν συνιστᾶ ἕνα παθητικό καί ἀρνητικό στοιχεῖο τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, ἀλλά εἶναι γεμάτη ἔμπνευση, ἐλπίδα, δύναμη, ζωή. Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ προϋπόθεση τῆς συμμετοχῆς μας στήν θεία Λειτουργία, καί συγχρόνως καί τό ἀποτέλεσμα τῆς συμμετοχῆς μας στήν θεία Λειτουργία. Στήν θεία Λειτουργία εἰσερχόμαστε μέ πνεῦμα ταπεινώσεως καί μετανοίας ὡς ἀσθενεῖς, καί ἐξερχόμαστε μέ πνεῦμα εἰρήνης, συγχωρητικότητος, ἀμνησικακίας, προσευχῆς. Ἡ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας γιά τήν θεραπεία, καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο παντοτινό μαθητή τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, παντοτινά ἐμπνευσμένο, παντοτινό παιδί τό ὁποῖο ἐναγκαλίζεται ὁ Χριστός μας, ὅπως τότε «ἐναγκαλισάμενος αὐτὰ (τά παιδία) κατηυλόγει τιθεὶς τὰς χεῖρας ἐπ ̓ αὐτά» (Μᾶρκ. ι ́), ἔτσι καί τώρα καί πάντοτε.
Δέν ὑπάρχει ἀνώτερη προσφορά στόν σημερινό κόσμο ἀπό τήν διδασκαλία περί τῆς θεραπείας τοῦ ἀνθρώπου καί ἀπό τήν γνώση καί τήν προσφορά τῆς θεραπείας. Τό κήρυγμα περί θεραπείας ἰσοδυναμεῖ μέ τό κήρυγμα περί μετανοίας.Ἡ δεύτερη ἐκκλησιολογική καί πνευματική ἀρχή, εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ἐκκλησιοποιήσεως τῶν χαρισμάτων. Τό Ἅγιον Πνεῦμα χαρίζει στόν ἄνθρωπο ἀμέτρητα χαρίσματα, τά ὁποῖα διακρίνονται σέ φυσικά, ἐκκλησιαστικά καί πνευματικά.
Τά φυσικά χαρίσματα δίνονται ἀπροϋπόθετα σέ κάθε ἄνθρωπο, πιστό ἤ ἄπιστο, ἐνάρετο ἤ ἐγκληματία. Τά ἐκκλησιαστικά χαρίσματα δίνονται μέ τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί αἴρονται, ὅταν λείψουν οἱ κανονικές προϋποθέσεις, ἀπό τήν Ἐκκλησία. Τά πνευματικά χαρίσματα δίνονται ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα σέ ὅσους ἔχουν καθαρή καρδιά καί σύμφωνα μέ τήν προαίρεση καί τήν δεκτικότητά τους. Ὅλα αὐτά τά Χαρίσματα χρήζουν ἐκκλησιοποιήσεως, δηλαδή νά προσφερθοῦν στόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του, κατά τόν εὐχαριστιακό λόγο «τά σά ἐκ τῶν σῶν». Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, μᾶς διδάσκει μέ τρόπο ποιητικό καί αὐθεντικό γιά τήν προσφορά τῶν δικῶν του χαρισμάτων στόν Χριστό: «Τῶν λόγων ἡ δόξα μοῦ ἦταν μόνο ἀγαπητή, πού συνήγαγα σέ Ἀνατολή καί Δύση, καί στήν περηφάνεια τῆς Ἑλλάδος, τήν Ἀθήνα καί γι ̓ αὐτούς χρόνια πολλά μόχθησα. Ἀλλά καί τούς λόγους μου γονατιστούς τούς ἔριξα στό ἔδαφος ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ». «Ἑλλάδα μου καί νιότη ἀγαπητή, καί ὅλα ὅσα ἀπόχτησα, καί σῶμα, πόσο πρόθυμα ὑποχωρήσατε στόν Χριστό!». «Λίγο ζοῦσες ἀκόμα πάνω στήν γῆ· ὅλα στόν Χριστό τά ἔδωσες μέ θέλημά σου καί μαζί καί τόν φτερωτό λόγο».
Αὐτό, ἡ ἐκκλησιοποίηση τῶν χαρισμάτων, κατορθώνεται μέ τήν εὐχαριστία, μέ τήν ὑπακοή, μέ τήν τήρηση τῶν ἱερῶν κανόνων, μέ τήν γνώση ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ καί οἱ Χριστιανοί καλούμαστε νά γίνουμε ὑγιῆ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἡ μή ἐκκλησιοποίηση τῶν χαρισμάτων, πού συνιστᾶ τήν αὐτονόμησή
τους, εἶναι κατάρα καί γιά τόν ἴδιο τόν φέροντα τά χαρίσματα καί γιά τούς πιστούς πού αὐτός διακονεῖ, τούς ὁποίους ἀπό πιστούς καί μαθητές τούς μετατρέπει σέ ὀπαδούς, καί ἀπό παιδιά τοῦ Θεοῦ τά ἰδιοποιεῖται καί τά μετατρέπει σέ παιδιά-τέκνα ὀργῆς. Ἡ τρίτη ἀρχή πού θέλω νά τονίσω εἶναι ὅτι ἡ ποιμαντική συνδέεται
ἄρρηκτα μέ τήν θεολογία καί τό ἀντίστροφο. Ἡ θεολογία ποιμαίνει καί ἡ ποιμαντική θεολογεῖ. Ἡ θεολογία εἶναι ἡ ὑπόσταση τοῦ κόσμου καί ἡ ἑρμηνεία τοῦ κόσμου.
Ὅλα τά γεγονότα ἐπί τῆς γῆς εἶναι στό βάθος τους θεολογικά. Ὅταν ὁμιλῶ ἐδῶ γιά θεολογία, συμπεριλαμβάνω τήν σύνολη ὀρθόδοξη θεολογική διδασκαλία γιά τόν Θεό, τόν Χριστό, τήν Ἐκκλησία, τόν ἄνθρωπο, τούς Ἀγγέλους, τήν κτίση.
Ἡ θεολογία εἶναι ἀποκαλυπτική καί θεραπευτική ἐπιστήμη, πού ἔχει ὡς ὄργανο ἐρεύνης τήν καθαρή καρδιά καί τόν φωτεινό νοῦ, καί ὄχι τήν λογική καί τήν φαντασία. Τά ἀρχεῖα δέ τῆς θεολογίας εἶναι οἱ ἀποστολικές καρδιές καί οἱ καταγραφές τῶν ἐμπειριῶν τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων στήν Ἁγία Γραφή καί στά Πατερικά κείμενα. Ὁ Ἱερέας ποιμαίνει τό ποίμνιο μέ θεολογία, ὄχι μέ συνθηματολογία, ὡραιολογία καί ἠθικολογία. Σέ κάθε βαθμίδα κατήχησης καί διδασκαλίας, ἡ βάση εἶναι θεολογική, καί ἀλλάζει μόνον ἡ ἔκφραση. Ὁ Ἱερέας ποιμαίνει θεολογώντας καί θεολογεῖ ποιμαίνοντας. Τίς τρεῖς αὐτές ἀρχές τίς θεωρῶ βασικές καί ἀπαραίτητες γιά τήν Ἱερωσύνη. Ὑπάρχουν βεβαίως καί ἄλλες. Ἐξάλλου, ἡ Ἱερωσύνη εἶναι ἐπιστήμη καί δέν περιορίζεται σέ λίγους προφορικούς ἤ γραπτούς λόγους. Ὁ Ἱερέας δοκιμάζεται, παιδαγωγεῖται, βιώνει, μυεῖται στήν Ἱερωσύνη καί ἀνοίγεται στόν πλοῦτο τῶν Ἱερατικῶν ἐμπειριῶν ἀνά τούς αἰώνας, μέσα πάντα στήν Ἐκκλησία. Ἐρχόμενος στήν Καστοριά τήν ἡμέρα τῆς ἐνθρονίσεώς μου, ἀνάμεσα στούς ἄλλους καλούς Κληρικούς, συνάντησα καί ἐσένα, εὐλαβέστατε Ἱεροδιάκονε π. Παῦλε. Βέβαια, δέν σέ γνώρισα γιά πρώτη φορά ἐδῶ στήν Καστοριά.
Πρώτη φορά σέ γνώρισα στήν Ἔδεσσα, στό Κοιμητήριό της, τήν 25η Σεπτεμβρίου 2020, κατά τήν ἐκταφή τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Καλλινίκου Μητροπολίτου Ἐδέσσης τοῦ Διακριτικοῦ, ὅπου συνόδευες τόν Γέροντά σου καί μακαριστό προκάτοχό μου κυρό Σεραφείμ. Μιά πολύ σημαντική ἡμέρα, ἡμέρα σταθμό, γιά ἐμένα. Ἀργότερα, τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2021, μέ ἀνέμενες στήν Ἱερά Μονή Πεντέλης, ὅπου συνεδρίαζε ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας, γιά νά λάβεις εὐλογία ἀμέσως μετά τήν ἐκλογή μου.Στήν συνέχεια, ἀπό τήν ἐνθρόνισή μου στήν Καστοριά, στάθηκες ὡς Ἀρχιδιάκονος δίπλα μου καί μέ διακόνησες μέ συνέπεια, εὐγένεια, ζῆλο καί γνώση.
Μέ συνόδευσες κατά τόν πρῶτο χρόνο, καί τώρα πού διανύω ἤδη τόν δεύτερο χρόνο στήν Καστοριά, σέ ὅλες τίς ποιμαντικές μου περιοδεῖες, σέ θεῖες Λειτουργίες καί Μυστήρια, σέ ἱερές Ἀκολουθίες, σέ ἐπισκέψεις, κατά τίς ὁποῖες γνώρισα ὅλη τήν Ἐπαρχία μου. Ἐκτός ἀπό Διάκονος ἤσουν καί ὁ ξεναγός μου στήν ἄγνωστη γιά μένα μέχρι τότε Ἐπαρχία μου. Ἔχεις ἤδη ἀρκετά ἐφόδια. Κατάγεσαι ἀπό εὐσεβῆ οἰκογένεια, στήν ὁποία ἀνατράφηκες ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου. Γεννήθηκες καί μεγάλωσες στήν Σιάτιστα, μέ τήν βαθειά ἐκκλησιαστική παράδοση. Ἀνδρώθηκες μέσα στήν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Σιατίστης, δίπλα στούς ἀειμνήστους εὐλαβεστάτους Μητροπολίτες Σισανίου καί Σιατίστης Ἀντώνιο καί Παῦλο, ὁ ὁποῖος σέ εἶχε κοντά του ἀπό τά παιδικά σου χρόνια καί πρός τιμήν τοῦ ὁποίου ὁ προκάτοχός μου Σεραφείμ σοῦ ἔδωσε τό ὄνομα Παῦλος. Σπούδασες τήν θεολογική ἐπιστήμη στήν Θεσσαλονίκη καί μετεκπαι- δεύτηκες στό Ἅγιον Ὄρος, κατά τήν διάρκεια τῶν σπουδῶν σου, στήν Ἱερά Μονή Βατοπαιδίου. Ἔγινες μοναχός −τήν κουρά τέλεσε ὁ συλλειτουργῶν σήμερα Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ἀθανάσιος- καί χειροτονήθηκες Διάκονος ἀπό τόν μακαριστό προκάτοχό μου κυρό Σεραφείμ, τόν ὁποῖον ὑπηρέτησες πιστά καί ἀνιδιοτελῶς καί ὡς Μητροπολίτη καί ὡς Γέροντα μέχρι τήν ἀδόκητηκοίμησή του. Ὅπως ὑπηρέτησες πιστά καί τόν Τοποτηρητή τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καί συμπροσευχόμενο σήμερα Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γρεβενῶν κ. Δαβίδ. Καί, ὅπως, προανάφερα, ὅταν ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας μέ ἐξέλεξε Μητροπολίτη Καστορίας καί ἐνθρονίσθηκα στόν ἱστορικό καί
ἁγιασμένο ἀπό ἁγίους Ἀρχιερεῖς θρόνο τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως, παρέμεινες κοντά μου καί μάλιστα ζήτησες τήν μόνιμη μετάθεσή σου ἐδῶ, διότι μέχρι τότε ὑπηρετοῦσες στήν Καστοριά ὡς ἀποσπασμένος.
Διέκρινα τά πολλά σου χαρίσματα, τόν ζῆλο σου, τήν εὐγένειά σου, τήν εὐγνωμοσύνη σου, τήν ἀγχίνοιά σου, τήν ἐργατικότητα, τήν εὐθύτητα, τήν ἀγάπη σου γιά τήν παράδοση καί τήν λειτουργική ζωή. Ἔγινες ἀγαπητός ἀπό τούς ἀνθρώπους, Κληρικούς καί λαϊκούς, μέ τούς ὁποίους συνεργάσθηκες στά πλαίσια τῶν σπουδῶν καί τῆς διακονίας σου, καί αὐτό εἶναι ἕνα ἀκόμη ἐφόδιο γιά τήν ἱερατική σου ὑπηρεσία. Ἐλπίζω καί εὔχομαι νά διαφυλάξεις τά χαρίσματά σου αὐτά καί νά τά αὐξήσεις μέ ταπείνωση, μέ ὑπακοή καί μέ ἐκκλησιαστικό φρόνημα, ἔχοντας στόν νοῦ σου πάντα τά λόγια τῆς Ὁσίας Σοφίας τῆς Ἀσκήτριας τῆς Κλεισούρας, τήν ἀνακομιδή τῶν τιμίων λειψάνων τῆς ὁποίας σήμερα ἑορτάζουμε: «Ποτέ νά μήν πεῖς ὅτι εἶμαι ἐγώ. Ὁ Θεός εἶναι. Ἐσύ σάν τάδε δέν εἶσαι τίποτα, ἀλλά μόνο νά πιστεύεις στόν Χριστό. Ἄμα πιστεύεις, ὅλα θά ἔρχονται βολικά, ἀλλά νά μήν ὑπερηφανεύεσαι. Ἡ περιφάνεια δέν εἶναι ζωή». 7
Ὅλα τά ἀνωτέρω τά διδάχθηκα καί ἐγώ, ὅπως προανέφερα, μέσα στήν Ἐκκλησία, κυρίως δέ κατά τούς χρόνους τῆς ὑπηρεσίας μου σέ διάφορες ἐκκλησιαστικές θέσεις δίπλα στόν συλλειτουργοῦντα σήμερα Σεβ. Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεο, θεολόγο, θεωρητικό καί πρακτικό, τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἤδη στόν λόγο μου ἀνέφερα ἐκκλησιαστικούς ἄνδρες πού ἔζησαν καί ζοῦν εὐλαβικά καί λειτουργικά ὑπηρετώντας τήν Ἐκκλησία μας, τούς ὁποίους καί ἐσύ γνώρισες καί γνωρίζεις καί ἀπό τούς ὁποίους διδάχθηκες καί διδάσκεσαι.
Θά ὑπογραμμίσω, ὅμως, σήμερα, κατά τήν ὥρα αὐτή τῆς χειροτονίας εἰς Πρεσβύτερον, τήν μεγάλη εὐλογία νά τιμοῦμε ὡς Ἅγιο πλέον τῆς Ἐκκλησίας μας, καί ἰδιαιτέρως τῆς Καστοριᾶς, τόν ἅγιο Καλλίνικο Μητροπολίτη Ἐδέσσης. Τόν διακριτικό, τόν ταπεινό, τόν ἁγνό, τόν ἐλεήμονα, τόν πτωχό, τόν ἀσκητικό Ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἀναδείχθηκε κατά τούς ἔσχατους αὐτούς καιρούς. Θά ὑπογραμμίσω, ἀνάμεσα στά ἀμέτρητα χαρίσματά του, τήν διάκρισή του καί τήν πιστότητά του στόν Νόμο τοῦ Θεοῦ. Εἶχε πάντα στό στόμα του τήν φράση «δυνάμει τοῦ νόμου», καί ὅταν τόν ἐρωτοῦσαν, «τίνος νόμου, Σεβασμιώτατε», ἀπαντοῦσε «τοῦ πνευματικοῦ». Ὁ πνευματικός νόμος, ὁ νόμος τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ νόμος τοῦ Ἐνσαρκωμένου Θεοῦ Λόγου, μᾶς δόθηκε γιά τήν θεραπεία μας, γιά τήν ἐκκλησιοποίησή μας, γιά τήν ἕνωσή μας μέ τόν Θεό, γιά νά κατορθώσουμε μέ τήν προαίρεσή μας νά ζοῦμε ἀπό τήν ζωή αὐτή, ὅπως θά ζοῦμε φυσικά
στόν μέλλοντα αἰώνα, ὅπως διδάσκει ὁ Μέγας Βασίλειος. Καί μέ αὐτόν τόν νόμο θά κριθοῦμε, ὅλοι μας. Ἄς μή μᾶς πτοοῦν οἱ δοκοῦντες ἄρχειν ἐπί τῆς γῆς καί ἐπί τῆς κοινωνίας καί ἐπί τῆς διανόησης. Δέν θά λογοδοτήσουμε σέ αὐτούς, ἀλλά στόν Ἐρχόμενο κρίναι ζῶντας καί νεκρούς κατά τόν Εὐαγγέλιό Του. Αὐτό τόν νόμο τοῦ Θεοῦ καλεῖσαι νά ἐφαρμόζεις καί ἐσύ, κατά τήν διακονία σου ὡς Ἱερέας. Καλεῖσαι νά γίνεις ἕνας καλός Ἱερέας τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἕνας
καλός ἐργάτης τοῦ Ἀμπελῶνος τοῦ Κυρίου.
Ὡς ἀκροτελεύτεια εὐχή, θά σοῦ εὐχηθῶ μέ τά λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα φέρεις, πρός τόν μαθητή του Τιμόθεο, ἀπό τό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου Προκοπίου: «Πιστός ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος· εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν. Παράγγελλε ταῦτα καὶ δίδασκε. μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω, ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ… πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει, τῇ παρακλήσει, τῇ διδασκαλίᾳ. μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου. ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ προκοπὴ φανερὰ ᾖ ἐν πᾶσιν. ἔπεχε σεαυτῷ καὶ τῇ διδασκαλίᾳ, ἐπίμενε αὐτοῖς· τοῦτο γὰρ ποιῶν καὶ σεαυτόν σώσεις καὶ τοὺς ἀκούοντάς σου». Εὔχομαι νά γίνεις ἕνας ἁγνός καί ἐμπνευσμένος Κληρικός. Ἀμήν.
Πηγή: adologala.gr
