† ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Β΄

ἐλέῳ Θεοῦ, Ἀρχιεπίσκοπος
Νέας Ἰουστινιανῆς καὶ πάσης Κύπρου,
Παντὶ τῷ Χριστεπωνύμῳ Πληρώματι
τῆς Ἁγιωτάτης Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου,
Χάριν, εἰρήνην καὶ εὐλογίαν παρὰ τοῦ ἐνδόξως ἐκ νεκρῶν
Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Χριστὸς Ἀνέστη!
Τὸ εὐφρόσυνο καὶ ἐλπιδοφόρο τοῦτο μήνυμα τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ ἔρχεται καὶ ἐφέτος νὰ ἐκδιώξει μέσα ἀπὸ τὶς καρδιές μας τὴ βαρυχειμωνιὰ τῶν δοκιμασιῶν τῆς ζωῆς καὶ νὰ φέρει τὴν ποθητὴ ἄνοιξη. Ἔρχεται, ἀκόμη, νὰ διαλύσει τὰ σύννεφα τῆς ἀπαισιοδοξίας καὶ νὰ μᾶς ἐμπνεύσει τὰ μηνύματα τῆς αἰσιοδοξίας καὶ τῆς πίστης γιὰ τὴ νίκη τῆς ζωῆς ἐπὶ τοῦ θανάτου. Πάνω ἀπὸ ὅλα, ὅμως, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς μοναδικῆς καὶ ἀνεπανάληπτης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ὅπως χαρακτηριστικὰ μᾶς τὸ διακηρύσσει ὁ θεῖος Παῦλος: «…διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, …συνεζωοποίησε ἡμᾶς τῷ Χριστῷ· καὶ συνήγειρε καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Ἐφ. 2,4-6).

Εἶναι γεγονὸς ὅτι πέραν τοῦ ἑνὸς χρόνου, τόσο στὴν πατρίδα μας ὅσο καὶ σὲ ὅλη τὴν ὑφήλιο, βιώνουμε τὶς πολλαπλὲς ἐπιπτώσεις τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ πολλοὶ συνάνθρωποί μας ζοῦν κάτω ἀπὸ σκληρότατες συνθῆκες, πολλοὶ μάλιστα χάνουν καὶ τὴν ἴδια τὴν ζωή τους. Παρὰ ταῦτα, ὅμως, ἂν ὁ κάθε ἄνθρωπος συνειδητοποιήσει τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ἀνάστασης, δύναται νὰ ἀντλήσει θάρρος, δύναμη, ἐλπίδα καὶ ἐνίσχυση. Ἀναβαπτισμένος καὶ ἀναγεννημένος μέσα στὸ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς Ἀνάστασης, αἰσθάνεται ἰσχυρός, ἀδούλωτος καὶ ἐλεύθερος, ἕτοιμος νὰ ἀγωνισθεῖ, καὶ μὲ τὴ Χάριν τοῦ Κυρίου μας, νὰ νικήσει. Τώρα, πλέον, ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται ζωντανὴ μέσα του τὴν παρουσία τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου. Τὸν ἀκούει σὲ κάθε στιγμή, ἰδιαίτερα μάλιστα στὶς δύσκολες καὶ φοβερὲς ὧρες τοῦ πόνου, τῆς ὀδύνης καὶ τῆς δοκιμασίας του, νὰ τὸν βεβαιώνει: «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται· καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα» (Ἰω. 11, 25-26).

Γιὰ τὴν ὑπερούσια αὐτὴ χαρὰ τῆς Ἀναστάσεως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης πώς: «Ἐχάρησαν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον» (Ἰω. 20, 20). Τὴν ἴδια, βεβαίως, χαρὰ προσφέρει καὶ σὲ μᾶς, σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους καὶ σὲ ὅλους τοὺς λαοὺς τοῦ κόσμου, ὁ Ἀναστὰς Χριστός. Ἀλήθεια, πόσοι ἀπὸ μᾶς ἀφήσαμε ἀνοικτὲς τὶς καρδιές μας, γιὰ νὰ εἰσέλθει σ’ αὐτὲς τὸ ἀνέσπερό Του φῶς; Πόσοι ἀπὸ μᾶς τὸν ἀφήσαμε νὰ μᾶς συναντήσει καὶ νὰ μᾶς ἀπευθύνει τὸ «χαίρετε», ποὺ ἀπηύθυνε καὶ στὶς Μυροφόρες γυναῖκες; Ἐδῶ εἶναι ποὺ ὁ καθένας μας καλεῖται νὰ ἀσκήσει ὑπεύθυνα καὶ συνειδητὰ τὴ δική του αὐτοκριτικὴ καὶ ὡς ἀληθινὸς Χριστιανός, νὰ ἐναρμονίσει τὴν πορεία τῆς ζωῆς του σύμφωνα μὲ τὸν εὐαγγελικὸ καὶ λυτρωτικό του λόγο.

Ὁπωσδήποτε, τὸ βέβαιο εἶναι ὅτι ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, δὲν ἐξαντλεῖται ἀπὸ τὶς δικές μας ἀδυναμίες, ἐμπάθειες καὶ ἀδιαφορίες. Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ. Ἀντίθετα, ὁ Κύριος καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός, περιμένοντάς μας νὰ συνειδητοποιήσουμε τὴν προσφορὰ τῆς θείας ἀγάπης Του, δὲν θὰ παύσει ποτέ, μέχρι καὶ τὴν ὕστατη στιγμή, νὰ μᾶς ἀπευθύνει τὴν πρόσκληση: «Ἰδοὺ ἕστηκα ἐπὶ τὴν θύραν καὶ κρούω» (Ἀποκ. γ, 20). «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. 11, 28). Δική μας εὐθύνη καὶ δικό μας χρέος εἶναι, νεκρώνοντας τὰ πάθη μας καὶ συνειδητοποιώντας τὴν προσφορὰ τῆς δικῆς Του θυσίας, νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὴν οὐράνια πρόσκλησή Του, ἀνοίγοντας τὴ θύρα τῆς καρδιᾶς καὶ τῆς ψυχῆς μας. Νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Λυτρωτὴς θὰ εἰσέλθει καὶ στὶς δικές μας καρδιές, γιὰ νὰ τὶς πλημμυρίσει μὲ τὴν ἀναστάσιμη χαρά Του καὶ νὰ φωτίσει μὲ τὸ ἀνέσπερό Του φῶς κάθε πτυχὴ τῆς ψυχῆς μας∙ καὶ τότε, ὅπως πανηγυρικὰ μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας, θὰ «λαμπρυνθῶμεν» ἀπὸ τὸ φῶς τῆς Ἀνάστασης καὶ μὲ ὅλο τὸ εἶναί μας θὰ ἐκπέμπουμε τὴ λάμψη αὐτοῦ τοῦ φωτός.

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Βιώσαμε αὐτὲς τὶς μέρες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος τὰ ἅγια καὶ φρικτὰ Πάθη τοῦ Κυρίου μας, τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ ραπίσματα, τὰ κολαφίσματα, τὶς ὕβρεις, τοὺς γέλωτας, τὸ ὄξος, τοὺς ἥλους, τὴν λόγχην, καὶ πρὸ πάντων, τὸν σταυρόν, καὶ τὸν θάνατον. Εἴδαμε ὅτι ὅλα αὐτὰ ἔγιναν ὅταν οἱ «Ἄρχοντες Λαῶν συνήχθησαν, κατὰ τοῦ Κυρίου, καὶ κατὰ τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ».

Κατὰ τραγικὴ συγκυρία, ἀνάλογες καταστάσεις βιώνει καὶ ὁ πολύπαθος τόπος μας, αὐτὲς τὶς μέρες. Τὴν ὥρα ποὺ σύρουμε αὐτὲς τὶς γραμμές, μὲ πόνο ψυχῆς αἰσθανόμαστε πὼς «ἤδη βάπτεται κάλαμος ἀποφάσεως, παρὰ κριτῶν ἀδίκων» καὶ ἕλκεται ἡ μικρά μας Πατρὶς ἀπὸ τοὺς ἄρχοντες καὶ ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου τούτου, ὄχι γιὰ νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ εἰς βάρος της μακροχρόνια ἀδικία, ὄχι γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ἀποκατάσταση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ὅλων τῶν νομίμων – γηγενῶν κατοίκων της σὲ ὅλη τὴν ἔκτασή της.

Ἡ μητέρα Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διὰ μέσου τῶν αἰώνων ὑπῆρξε ἡ «Κιβωτὸς τῆς Σωτηρίας» τοῦ λαοῦ μας, θὰ διαδραματίσει καὶ τώρα, ἀκριβῶς, τὸν ἴδιο ρόλο. Θὰ διεκδικεῖ λύση τοῦ κυπριακοῦ προβλήματος, ἡ ὁποία νὰ βασίζεται πάνω στὶς διακηρυχθεῖσες ἀρχὲς τῶν ψηφισμάτων τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, καθὼς καὶ στὶς ἀρχὲς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, οἱ ὁποῖες ἑδράζονται στὸν σεβασμὸ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ὅλων τῶν πολιτῶν. Γι’ αὐτὸ καὶ καλοῦμε τὸν λαό μας, ὁ ὁποῖος μὲ θαυμαστὴ καρτερικότητα ὑπέμεινε τὶς συνέπειες τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς, νὰ παραμείνει σὲ ἐθνικὴ ἐγρήγορση προασπιζόμενος τὰ ἀπαράγραπτα ἱστορικά του δικαιώματα.

Διὰ τοῦτο, θαρσεῖτε, ἀδελφοί! Ἡ σταυρικὴ θυσία καὶ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δὲν καθησυχάζουν μόνο τὶς ταραγμένες ψυχές μας, μπροστὰ στὸ φάσμα τοῦ ἀδυσώπητου θανάτου καὶ τῆς δουλείας. Γίνονται καὶ ἀέναες πηγὲς ἐλπίδας καὶ θάρρους γιὰ ὅλους ἐκείνους ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὴ δικαιοσύνη, τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ φῶς. Γιὰ ὅλους ἐκείνους, ποὺ ὑπερασπίζονται ἀρχὲς καὶ ἀξίες. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μᾶς βεβαιώνει ὅτι πάνω ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα πάθη καὶ τὰ ἐγκλήματα, πάνω ἀπὸ τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες καὶ τὶς ἀτέλειες, πάνω ἀκόμη ἀπὸ τὴν ὕβρη καὶ τὴν ἀλαζονεία, πάνω, τέλος, ἀπὸ τὴ δύναμη τῶν ἰσχυρῶν τῆς Γῆς, ὑπάρχει ὁ παντοδύναμος καὶ αἰώνιος Σωτήρας Χριστός, ποὺ καθηλώνει τὴ δύναμη τῶν μεγάλων καὶ εὐτελίζει τὴ ψευδώνυμη σοφία τῶν σοφῶν.

Μὲ αὐτὴ τὴν πεποίθηση, ἂς συνεχίσουμε καὶ ἐμεῖς τὸν ἀγώνα μας πρὸς ἀποκατάσταση τῶν δικαίων τοῦ λαοῦ μας. Μπορεῖ ὁ εἰσβολέας νὰ εἶναι ἰσχυρός, ὅμως δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ κρατήσει γιὰ πάντα πάνω στὸν σταυρὸ τὴν Πατρίδα καὶ τὸν λαό μας. Ἂς μὴν ξεχνοῦμε ὅτι ἡ Ἀνάσταση εἶναι ὁ στέφανος τῆς Νίκης, μίας νίκης ποὺ προέρχεται μέσα ἀπὸ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς θυσίες μας. Πατρικά, παρακαλοῦμε καὶ ζητοῦμε ἀπὸ ὅλους, ἡγεσία καὶ λαό, νὰ σφυρηλατήσουμε μέσα μας τὸ πνεῦμα τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης, τῆς εἰλικρινοῦς ἑνότητας καὶ τῆς σταθερῆς διεκδίκησης τῶν δικαίων μας. Πατρικά, ἀκόμη, παρακαλοῦμε καὶ ζητοῦμε ἀπὸ ὅλους, ἡγεσία καὶ λαό, νὰ δώσουμε ὅλοι τὰ χέρια, γιὰ νὰ ἀποκυλίσουμε τὴν πλάκα τοῦ τάφου, μέσα στὸν ὁποῖο εὑρίσκονται ἐνταφιασμένα γιὰ σαράντα ἑπτὰ τώρα χρόνια τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τοῦ λαοῦ μας, καὶ νὰ βοηθήσουμε, ὥστε νὰ ἀνατείλει μιὰ ὥρα γρηγορότερα φωτεινὴ ἡ ἡμέρα τῆς Ἀνάστασης σ’ ὁλόκληρη τὴ νῆσό μας. Ἀπὸ τὴν Πάφο μέχρι τὸν Ἀπόστολο Ἀνδρέα, ἀπὸ τὴ Λεμεσὸ καὶ τὴ Λάρνακα μέχρι τὴν Κερύνεια, τὴ Μόρφου, τὴν Ἀμμόχωστο καὶ σ’ ὅλη την κατεχόμενη σήμερα Γῆ μας.

Χριστὸς Ἀνέστη Ἀδελφοί μου! Ψηλὰ οἱ σημαῖες τοῦ ἀγώνα μας. Δὲν πεθαίνει ἡ ἀρετή. Δὲν σβήνει μέσα στὸν τάφο ἡ Δικαιοσύνη. Ἀργὰ ἢ γρήγορα τὸ σκοτάδι θὰ διαλυθεῖ. Τὸ φῶς θὰ νικήσει, ἀρκεῖ ὅλοι ἑνωμένοι νὰ ἀγωνισθοῦμε, ὥστε ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης φωτοβόλος νὰ ἀνατείλει καὶ στὸν οὐρανὸ τῆς Πατρίδας μας.

Χριστὸς Ἀνέστη, ἀπροσκύνητοι ἐγκλωβισμένοι τῆς Καρπασίας, πονεμένοι συγγενεῖς τῶν ἀγνοουμένων μας, ἀδελφοὶ πρόσφυγες! Χριστὸς Ἀνέστη, ὅπου γῆς Ἕλληνες ἀδελφοί! Ἀδούλωτοι πνευματικῶς, ἂς γιορτάσουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, προσδοκώντας μὲ βεβαιότητα καὶ τὴ δική μας ἀνάσταση.

Γένοιτο ἡμῖν βοηθὸς ὁ ἀναστὰς Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.
Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Ἐν τῇ Ἱερᾷ Ἀρχιεπισκοπῇ Κύπρου,
Ἅγιον Πάσχα τοῦ σωτηρίου ἔτους 2021.

Διάπυρος ἐν Χριστῷ ἀναστάντι εὐχέτης

† Ο Κύπρου Χρυσόστομος