Δημοσιεύθηκε: Δευτέρα 1 / 3 / 2021 , 6:16 από news_room
Σήμερα, 1η Μαρτίου, εορτάζουμε τη μνήμη της Οσιομάρτυρος Ευδοκίας και της Οσίας Δομνίνης.
Η Αγία Ευδοκία γεννήθηκε στην Ηλιούπολη της Φοινίκης, την εποχή του αυτοκράτορα Τραϊανού. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της εγκλωβισμένη στην αμαρτία και τη φθορά της ψυχοσωματικής της οντότητας.
Η χάρις όμως του Θεού ευδόκησε να συμβεί θαυμαστή αλλαγή στην ψυχή της. Μετά από μία σοβαρή ασθένεια, εγκατέλειψε τη γενέτειρά της, για να επιστρέψει όμως ένα χρόνο αργότερα, μετανιωμένη για την προηγούμενη ζωή της.
Βαπτίστηκε από τον Επίσκοπο Θεόδοτο και έγινε Χριστιανή. Χάρισε όλη της την περιουσία στο φιλανθρωπικό έργο της τοπικής Εκκλησίας και ακολούθησε τον ασκητικό βίο έως τη στιγμή που τη συνέλαβαν και την οδήγησαν στο βασιλιά Αυρηλιανό, για να δικαστεί ένεκα της πίστεώς της.
Η Αγία Ευδοκία όμως, με την προσευχή της, κατόρθωσε να αναστήσει το νεκρό παιδί του βασιλιά και να προσελκύσει και τον ίδιο στο Χριστιανισμό.
Αργότερα, η Οσιομάρτυρας Ευδοκία οδηγήθηκε μπροστά στον ηγεμόνα Διογένη, ο οποίος την άφησε ελεύθερη, αφού ο Θεός και πάλι θαυματούργησε, ένεκα της αγιότητας και παρρησίας της Αγίας.
Τελικά, αποκεφαλίσθηκε για την αγάπη του Χριστού, λαμβάνοντας έτσι το στεφάνι του μαρτυρίου.
Η πίστη, η ταπείνωση και η προσευχή γίνονται μαγνήτης της χάριτος του Θεού στα πρόσωπα εκείνων, ανδρών και γυναικών, που έχουν μεταμέλεια και επιδιώκουν διακαώς την εν Χριστώ επιστροφή και σωτηρία. Αυτό μας θυμίζουν οι τιμώμενοι σήμερα Άγιοι και Όσιοι Ευδοκία, Δομνίνη και Συνέσιος.
Σήμερα, επίσης η Εκκλησία μας τιμά τον όσιο Συνέσιο τον εν Λύση της Κύπρου αθλήσαντα.
Ο Όσιος Συνέσιος ο θαυματουργός ασκήτευσε κοντά στη Λύση στην περιοχή της Αγλάσυκας κατά τους μέσους βυζαντινούς χρόνους, (10ο – 12ο αιώνα μ.Χ. ), ζώντας σε μια λαξευτή σπηλιά – θαλαμοειδή ρωμαϊκό τάφο.
Με την αγιότητα και σοφία του απέκτησε μεγάλη φήμη και όταν εκοιμήθη αγιοποιήθηκε και προς τιμή του κτίστηκε εκεί μικρός καμαροσκέπαστος ναΐσκος, που αποτέλεσε τον πυρήνα δημιουργίας Ιεράς Μονής. Αν και δεν έγιναν ανασκαφές, από τα γύρω υπολείμματα θεμελίων υπολογίζεται ότι αποτελούσε το Καθολικό μικρής Μονής που τα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας έπαυσε να λειτουργεί και ερημώθηκε.. Εξάλλου υπάρχουν μαρτυρίες πως το οικοδομικό υλικό των ερειπίων της Μονής χρησιμοποιήθηκε από τους Άγγλους κατά την κατασκευή του φράγματος των Κουκλιών και παρέμεινε απείραχτο μόνο το Εξωκλήσι ως ιερός χώρος. Το ίδιο συνέβη και με τα ερείπια του ναού του Αγίου Θεοδώρου, που ασκήτευσε επίσης την ίδια περίοδο στην περιοχή της Αγλάσυκας, διακόσια μέτρα δυτικά του Αγίου Συνεσίου.
Εσωτερικά το Εξωκλήσι τοιχογραφήθηκε το 15ο αι. περίπου, όμως λόγω των δυσμενών ιστορικών συνθηκών οι ασυντήρητες τοιχογραφίες του ήταν σε άσχημη κατάσταση. Κατά τη συντήρηση του Εξωκλησιού το 1903 οι πιο πολλές τοιχογραφίες επιχρίσθηκαν και κατά τη μαρμαροθέτηση στο δάπεδο ανακαλύφθηκε διακοσμημένη λάρνακα με το σεπτό λείψανο του Οσίου. Η αντίδραση της τότε Εκκλησιαστικής Επιτροπής, για να μη κατηγορηθεί από τις Αγγλικές αρχές για τυμβωρυχία, ήταν να θάψει το άγιο λείψανο εντός του Εξωκλησιού, προσπάθησε ν’ απαλλαγεί από τη λάρνακα χαρίζοντας την στον ιερέα του Λευκονοίκου και μετέφερε τον ορειχάλκινο οσιακό σταυρό, που ανευρέθη μέσα σ’ αυτή, στην Εκκλησία της Παναγίας στη Λύση, όπου φυλασσόταν μέχρι το 1974 και από τότε χάθηκε. Η λάρνακα κατά θαυματουργό τρόπο επεστράφη και παρέμεινε στο χώρο του Εξωκλησιού μέχρι το 1974. Μετά την Τουρκική Εισβολή το Εξωκλήσι του Αγίου Συνεσίου συλήθηκε βάναυσα. Η τοιχογραφία της Παναγίας στην αψίδα του Ιερού αποκολλήθηκε και αγνοείται η τύχη της. Το ίδιο συνέβη και με τη λάρνακα μέσα στην οποία ανευρέθη το σεπτό σκήνωμα του Οσίου.
Το ερημωμένο Εξωκλήσι σήμερα προκαλεί οδίνη και πόνο στους επισκέπτες του, ιδιαίτερα στους Λυσιώτες και τους γείτονές του Κοντεάτες, που το θυμούνται ως χώρο παρηγοριάς. και προσευχής. Στέκει ακόμη όρθιο, αφημένο στην εγκατάλειψη, έρμαιο των στοιχείων της φύσης και χωρίς πόρτες. Εσωτερικά είναι πυρπολημένο, με ανασκαμένο το πάτωμά του, χωρίς τέμπλο και ψηλά στη συλημένη αψίδα του Ιερού, χωρίς την παρηγορήτρα Παναγία, αντικρύζεις τα πληγωμένα του λιθάρια, που ματώνουν την ψυχή κι’ αποζητούν το δίκιο.
Ο Όσιος Συνέσιος της Λύσης δεν πρέπει να συγχίζεται με τον Άγιο Συνέσιο τον Επίσκοπο Καρπασίας. Είναι τοπικός Άγιος άγνωστος στους πολλούς, όμως μία τοιχογραφία του, που υπάρχει στο Εξωκλήσι του Αγίου Δημητριανού στο Δάλι με ημερομηνία 1317, μαρτυρεί πως ο Άγιος ήταν ευρύτερα γνωστός.
Οι Λυσιώτες δεν ξεχνούν τα όσια και ιερά τους, θα κρατήσουν άσβεστη τη μνήμη του Άη Συνέση όπως και της Παναγίας της Λύσης, του Αγίου Ευφημιανού, του Άη Γιώρκη, του Άη Μάμα, καθώς και όλων των ιερών χώρων και τόπων που θυμίζουν τη Λύση μέχρι την Άγια ημέρα της Επιστροφής.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
Ακολουθήστε μας :
