Δημοσιεύθηκε: Τρίτη 16 / 2 / 2021 , 0:48 από news_room
Άρθρο του Τάσου Μιχαλά :
Από το τεράστιο έλλειμμα φωτός ποιος θα μας απαλλάξει;
Τίποτε ίσως περισσότερο από το φως και τα χρώματα δεν ανεβάζουν την ψυχολογία μας. Όπου κυριαρχούν, ο άνθρωπος μπορεί να αναπνέει ελεύθερα και να απολαμβάνει τη χαρά της ζωής με παράπλευρο όφελος την σωματική και ψυχική υγεία. Όταν τα χρώματα διαχέονται στο σύμπαν, αυτό βοηθάει να επικρατεί καλοκαιρία και στη ζωή, αποκτάμε δυνάμεις που μπορεί να δημιουργήσουν συνθήκες για παραγωγή έργων πολιτισμού. Αρχαίες κοιτίδες πολιτισμού (Αίγυπτος, Ελλάδα, Ρώμη κ.λπ.) δημιούργησαν αθάνατα έργα και πραγματοποίησαν πολιτιστικά άλματα, επειδή είχαν συγγένεια με τον ήλιο, το φως και την αρμονία των χρωμάτων που αφθόνως διέθεταν.
Ανοιχτά χρώματα, όπως άσπρο, κόκκινο, γαλάζιο, κίτρινο κλπ. θεωρούνται ευχάριστα χρώματα, τονώνουν την διάθεση του ανθρώπου, τον γεμίζουν δημιουργική ενέργεια και του μεταδίδουν αισιοδοξία για τη ζωή. Αντίθετα, σκούρα χρώματα προκαλούν μελαγχολία και θλίψη, συνθέτουν βαρύ και δυσάρεστο περιβάλλον για την ψυχή. Ιδιαίτερα το μαύρο χρώμα προκαλεί εκτροπή από την χαρά και παρασύρει σε καταστάσεις θλίψης. Στο μαύρο χρώμα αναζητούν σύμμαχο όσοι πενθούν, είναι το χρώμα-σύμβολο του θανάτου. Στα εκκλησιαστικά τελετουργικά της Μ. Εβδομάδας, ιδιαίτερα της Μ. Παρασκευής, κυριαρχεί το μαύρο ως ένδειξη πένθους για τα Πάθη. Και στον κύκλο των ελληνικών εθίμων πολιτισμού, γυναίκες φορούν μαύρα ρούχα όταν χάσουν αγαπημένο τους πρόσωπο και οι άνδρες μαύρα πουκάμισα. Ηγέτες δικτυωμένοι με πονηρά έργα περιγράφονται ως σκοτεινοί, ως μαύροι ηγέτες, ενώ γεωργικές εκτάσεις που κάηκαν χαρακτηρίζονται ως μαύρες περιοχές. Από την άλλη, μαύρα φορέματα ή μαύρα κοστούμια θεωρούνται εξαιρετική αμφίεση σε επίσημες τελετές, κατά την επίδοση διαπιστευτηρίων και με την ευκαιρία εορταστικών εκδηλώσεων. Στα πανεπιστήμια η μαύρη τήβεννος υπογραμμίζει την σπουδαιότητα και αξιοσύνη όσων την φορούν. Γενικώς, στο μαύρο προσδίδονται συνήθως αρνητικά χαρακτηριστικά, ενίοτε όμως αποτελεί και δείγμα αξιοσύνης, αρετής και προόδου.
Οι αντιθέσεις των χρωμάτων μας πολιορκούν καθημερινά. Θέλουμε δεν θέλουμε τις δεχόμαστε, έχουμε συνδεθεί μαζί τους, εισχωρούν παντού όπου κινούμαστε: στο γραφείο, στο σπίτι, στον δρόμο, στην εξοχή. Και αξιοποιούμε τα χρώματα αναλόγως, σύμφωνα με τις ανάγκες, τις διαθέσεις, τις προτιμήσεις μας, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, τον τόπο ή τον τρόπο που ζούμε, ακόμη και τις κλιματικές αλλαγές της περιοχής μας.
Μια μεγάλη αντίφαση στη σημερινή Ελλάδα είναι ότι ενώ η χώρα μας λούζεται στο φως και θεωρείται χώρα φωτός, όχι μόνο λόγω της ιστορίας της, αλλά και του κλίματός της, δείχνει συχνά να είναι βυθισμένη στο σκότος. Σ΄αυτό έχει συμβάλει πολύ ο αναχρονισμός που επικρατεί σε αρκετά επίπεδα και αντικαθρεφτίζει τα 400 χρόνια σκλαβιάς. Αλλά και στα 200 χρόνια ελεύθερου βίου δεν έγινε ένα νέο ουσιαστικό αναπτυξιακό ξεκίνημα που θα μπορούσε να αναστρέψει το αρνητικό κλίμα. Την εντύπωση ότι η Ελλάδα τελεί υπό καθεστώς συσκότισης, ευνοεί και η ισοπεδωτική αντίληψη που αναπαράγεται συνεχώς ότι είμαστε κοινωνία με τραυματισμένη εικόνα όχι μόνο λόγω της αδυναμίας να διορθώσουμε δομικά και διαρθρωτικά κενά στην οργάνωση του κράτους ώστε να επιλυθούν δυσχερή κοινωνικά προβλήματα, αλλά και της διαφθοράς που κυριαρχεί παντού, αφού “όλοι τα πιάνουν”, “οι πάντες κλέβουν”, “οι νόμοι δεν εφαρμόζονται” κλπ.
Έχουμε ευθύνη που αφήσαμε στην πατρίδα μας, χώρα του ήλιου, των ανοιχτών χρωμάτων και του φωτός, να κυριαρχήσουν η καταχνιά και το μαύρο. Υποτιμήσαμε την αξία του φωτός που αντέχει στο χρόνο και αν αξιοποιηθεί δίνει σημαντικές ιδέες, πολύτιμα έργα. Και χωρίς να ζυγίσουμε σωστά τα πράγματα αναδείξαμε σε πρώτη αξία το χρήμα, την καριέρα, τις πρακτικές συναλλαγής μέσω των οποίων μπορείς να τα αποκτήσεις.
Είναι δυνατό να διαμορφωθεί περιβάλλον φωτός στην συσκοτισμένη σήμερα ελληνική κοινωνία ώστε και η κλονισμένη εμπιστοσύνη προς την ελληνική εικόνα να ανυψωθεί; Ας είμαστε ειλικρινείς! Το κυρίως ζητούμενο αυτή τη στιγμή δεν είναι η λήψη μέτρων αγοραίας αξίας ώστε να αποφύγουμε την οικονομική πτώχευση, αλλά προπάντων και κυρίως απαλλαγής της ελληνικής κοινωνίας από το σκότος που έχει κυριαρχήσει και δημιούργησε τεράστια ηθικά ελλείμματα, τα οποία συνεχώς επεκτείνονται, δεν λένε να υποχωρήσουν. Από τις εκφυλιστικές ασθένειες που έχουν προκαλέσει τεράστιο έλλειμμα φωτός στην ελληνική κοινωνία ποιος θα μας απαλλάξει;
Ακολουθήστε μας :
