Στον Πόντο τη 1η Φεβρουαρίου γινόταν ειδικός Αγιασμός στις εκκλησίες. Κατόπιν έπαιρναν όλοι από τον Αγιασμό και ράντιζαν μέσα στα σπίτια τους, για να μη πέσει ακρίδα. Καθώς και στους κήπους, για να μη σκουληκιάσουν οι ρίζες των δέντρων και των φυτών. Στη Σάντα κατά τον μήνα Φεβρουάριο δεν τελούσαν γάμους, καθώς θεωρούσαν τον μήνα αυτό γρουσούζικο, ιδιαίτερα στις δίσεκτες χρονιές. Για τον ίδιο λόγο στο Σταυρίν δεν άρχιζαν καμία δουλειά την 1η ημέρα του Φεβρουαρίου. Στην Ινέπολη και τη Σινώπη πίστευαν πως όποιος άντρας εργαζόταν τις τρεις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου ή όποια γυναίκα ήταν έγκυος, θα γεννούσε ελαττωματικό παιδί, το οποίο αποκαλούσαν «Κουτσουκιάρη» ή «Κουτσουκιάρικο».Στον Πόντο κατά τον Φεβρουάριο γινόντουσαν οι προεργασίες και οι δουλειές που αφορούσαν τα δέντρα, όπως είναι τα κλάδεμα και το μπόλιασμα. Τον ίδιο μήνα φύτευαν και τα περισσότερα καρποφόρα δέντρα.

Το Τρίωδιο είναι τρεις εβδομάδες χαράς πριν τη θλίψη της Μεγάλης Σαρακοστής.

Οι πατέρες της εκκλησίας υποχώρησαν και συγκέντρωσαν στις τρεις εβδομάδες της Αποκριάς, όλα τα έθιμα που τελούνταν τέλος χειμώνα αρχές άνοιξης, καθώς κατάλαβαν ότι ήταν δύσκολο να ξεκοψουν τους Χριστιανούς από τα ειδωλολατρικα έθιμα που είχαν κληρονομήσει από τους προγόνους τους.

Κανένα σπίτι δεν μένει χωρίς “να ματώσει” να σφάξει δηλαδή συνήθως το πιο καλό γουρούνι που το τρέφουν όλο τον χρόνο.

Πρώτη εβδομάδα των Αποκριών είναι η “Προφωνή” καθώς προφωνούσαν, διαλαλούσαν δηλαδή, την αρχή της Αποκριάς ώστε κάθε χριστιανός να φροντίσει να προμηθευτεί τα απαραίτητα.

Η δεύτερη εβδομάδα είναι η Κρεατινή κ η τρίτη η Τυρινή. Από τα ονόματά τους φαίνεται τι είδους φαγητά μπορούν να καταναλώνουν οι χριστιανοί.

Κυριακή της Από- Κρεώ: Ονομάζεται Κυριακή της Απόκρεω γιατί στη διάρκεια της εβδομάδας που ακολουθεί αρχίζει μιά περιορισμένη νηστεία*«αποχή κρέατος»όπως παραγγέλουν τα λειτουργικά βιβλία. Η Εκκλησία αρχίζει να μας «προσαρμόζει» στη μεγάλη προσπάθεια που θα απαιτήσει από εμάς επτά μέρες αργότερα. Σταδιακά μας βάζει στο μεγάλο αγώνα, γιατί γνωρίζει την ευπάθειά μας και προβλέπει τη πνευματική μας αδυναμία.
Ευαγγελικό ανάγνωσμα της μέρας είναι η παραβολή του Χριστού για την Τελευταία Κρίση (Ματθ. 25, 31-46).
Οταν ο Χριστός θα έρθει να μας κρίνει ποιό θα είναι το κριτήριό Του; Η παραβολή μας δίνει την απάντηση: η αγάπη. Όχι ένα απλό ανθρωπιστικό ενδιαφέρον, αλλά η συγκεκριμένη και προσωπική αγάπη για τον άνθρωπο, για κάθε ανθρώπινο πρόσωπο με το οποίο ο Θεός με φέρνει σε επαφή στη ζωή μου.
Η χριστιανική αγάπη είναι η «δυνατή αδυνατότητα» να βλέπω το Χριστό στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, και τον οποίο ο Θεός, μέσα στο αιώνιο και μυστηριώδες σχέδιό Του, έχει αποφασίσει να φέρει στη ζωή μου έστω και για λίγες στιγμές. Να τόν φέρει κοντά μου όχι σαν μια ευκαιρία για «καλή πράξη» ή για εξάσκηση της φιλανθρωπίας μου, αλλά σαν αρχή μιας αδιάκοπης συντροφιάς μέσα στον ίδιο το Θεό.
Η αγάπη ξεπερνάει στον «άλλο»την εξωτερική του εμφάνιση, την κοινωνική του θέση, την εθνική του καταγωγή, την διανοητική του ικανότητα και φθάνει στην ψυχή του, το αληθινό κομμάτι του Θεού μέσα του. Είναι η υπέροχη ανακάλυψη του «προσώπου» στον «άνθρωπο», η ανακαλυψη του συγκεκριμένου και μοναδικού προσώπου μέσα στο σύνολο γενικά.
Η πραγματική αποστολή της Εκκλησίας είναι να υπενθυμίζει στον άνθρωπο την προσωπική του αγάπη. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη απ’ αυτή τη προσωπική αγάπη, να τους αναγνωρίζεται η μοναδικότητα της ψυχής τους στην οποία αντανακλάται όλη η ομορφιά της δημιουργίας μ’ ένα ξεχωριστό τρόπο. Ξέρουμε ότι οι άνθρωποι βρίσκονται στη «φυλακή», είναι «πεινώντες και διψώντες» ακριβώς γιατί τους λείπει αυτή η προσωπική αγάπη. Τέλος ξέρουμε ότι είτε αγαπήσαμε είτε αρνηθήκαμε την αγάπη, πρόκειται να κριθούμε, γιατί «εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25,40)

*Η Τσικνοπέμπτη: Την Τσικνοπέμπτη, την Πέμπτη της Κρεατινής μπαίνουμε για τα καλά στην Αποκριά. Τη μέρα αυτή ο καθένας “θα τσικνώσει τη γωνία του” θα ψήσει κρέας συνήθως χοιρινό κ η τσίκνα του, σπάνια την παλιότερη εποχή, θα ευωδιάσει όλο τον τόπο. Τσικνοπέμπτη επίσης λέγεται επειδή την ημέρα αυτή όλα τα σπίτια ψήνουν κρέας ή λειώνουν το λίπος από τα χοιρινά και η τσίκνα είναι διάχυτη παντού – καθ’ όσο σε λίγο ξεκινά η νηστεία από το κρέας. (της Απο-κρεω) Πάπυρος τ.58, σελ. 235.

Τα Καρναβάλια:Η χαρακτηριστικότερη εκδήλωση της Αποκριάς που τηρείται ιδιαίτερα στις μέρες μας είναι οι μεταμφιέσεις. Στο παραδοσιακό πλαίσιο υπάρχει κατά τόπους ποικιλία μεταμφιέσεων (Κουδουνάτοι, Κουκούγεροι, Μπούλες, Γενίτσαροι, Γέροι και Κορέλες, Βλάχικος γάμος κ.ά.), με αναπαραστάσεις γαμηλίου πομπής, θανάτου και νεκρανάστασης, σατιρισμοί και παρωδίες δικαστηρίου, τιμωρίες (κρεμάλα) αλλά και χάρη, δίκες δικαστών ή του Αγά (σε πολλά νησιά). Στη Σίφνο γίνεται αναπαράσταση του Χορού του Κυρ-Βοριά, στην Πάρο και στη Χίο αναπαράσταση της εκδίωξης των πειρατών. Η ελευθεροστομία και τα αστεία, γιατί «το καλεί η μέρα», είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό των εκδηλώσεων της Αποκριάς. Μεταμφιέσεις γίνονται σε ολόκληρη την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη: καμουζέλες, μούσκαροι, μασκαράδες, καρνάβαλοι (maschera, carnevale < carne levare = αποχαιρετισμός του κρέατος). Γίνονταν ακόμη θεατρικές παραστάσεις, «Ομιλίες» στα Επτάνησα, Κρητικό θέατρο (Ερωφίλη, Ερωτόκριτος, Θυσία του Αβραάμ), ενώ ιδιαίτερα δρώμενα (Καμήλα, γαϊτανάκι, αλογάκι, ρόπαλα) συνηθίζονται στα αστικά κέντρα κ.λπ. Το γνωστότερο αστικό καρναβάλι είναι εκείνο της Πάτρας. Στη Θήβα την Καθαρή Δευτέρα οργανώνουν τον «Βλάχικο Γάμο» ενώ ιδιαίτερα γνωστά είναι και τα «αλληλομουτζουρώματα» του Γαλαξειδίου.

Παροιμίες για τον Φεβρουάριο ή Φλεβάρη:

• Χιόνια του Φλεβαριού, χρυσάφι του καλοκαιριού.
• Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη, φλέβισέ το.
• Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.
• Καλοκαιριά της Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας.
• Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει.
• Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.
• Ο Φλεβάρης κι αν χιονίσει, πάλι άνοιξη θ’ άνθίσει.
• Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, πάλι άνοιξη θ’ ανθίσει.
• Μα αν κάμει και πεισμώσει, μες τα χιόνια θα μας χώσει.
•  Παπαντή καλοβρεμμένη, ή κοφίνα γεμισμένη.
• Φλεβάρης ,κουτσοφλέβαρος, έρχεται κούτσα κούτσα, όλο νερά και λούτσα.
• Ο μήνας Φλεβάρης ή τις φλέβες (του νερού) ανοίγει ή τις φλέβες κλείνει.
• Του Φλεβάρη είπαν να βρέξει και λησμόνησε να πάψει.
• Στις δέκα εφτά του Φλεβάρη θα ζεσταθεί το νύχι του βοδιού.
• Το Φλεβάρη μη φυτέψεις, ούτε να στεφανωθείς,
• Τρίτη μέρα μη δουλέψεις, Σάββατο μη στολιστείς.
• Ο Φλεβάρης φλέβες ανοίγει και πόρτες σφαλάει.
• Η Παπαντή διώχνει τις γιορτές με τ’ αντί.
• Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει μ’ αν τις φλέβες του ανοίξει ξεροπήγαδα γιομίζει.
• Στις δεκαπέντ’ από Φλεβάρη βαρεί το άλογο ποδάρι.

Η Καθαρά Δευτέρα : H Καθαρά Δευτέρα eίναι μια πανάρχαιη γιορτή που σχετίζεται κυρίως με τις πομπές των Κατ’ Αγρούς Διονυσίων αλλά και με ορισμένες Απολλώνιες ιδέες λατρευτικού περιεχομένου. Στις μέρες μας συνηθίζεται ο εορτασμός με ομαδική έξοδο στην εξοχή & Το πέταγμα χαρταετού. Αρχαίες γιορτές ήταν τα Ανθεστήρια, Χόες. Στην Αττική γιόρταζαν τα πρώτα άνθη της αμυγδαλιάς με διαγωνισμούς οινοποσίας. Άνοιγαν τους πίθους με το κρασί (πιθοίγια) και γέμιζαν τις κρασοκανάτες (χόες). Νικητής ήταν όποιος άδειαζε πρώτος τον χουν που χώραγε περισσότερο από δύο λίτρα.