Δημοσιεύθηκε: Τετάρτη 20 / 1 / 2021 , 4:44 από news_room

Η Ιερά Μονή της Παναγίας του Κύκκου ή αλλιώς Ιερά Μονή Κύκκου ή ακόμα και Μονή Κύκκου, είναι μια από τις τρεις μεγαλύτερες και ιστορικότερες Ιερές Μονές της Κύπρου, ανδρώα, που ανήκει στην Εκκλησία της Κύπρου. Είναι επίσης μία από τις 5 Σταυροπηγιακές Μονές της Εκκλησίας της Κύπρου και ο Ηγούμενός της είναι ο εκάστοτε Μητροπολίτης Κύκκου. Στην Μονή υπάρχει και η γνωστή εικόνα της Παναγίας της Ελεούσας (του Κύκκου) που παρουσιάζει την Παναγία βρεφοκρατούσα από τη δεξιά πλευρά, που κατά την παράδοση φέρεται να είναι αγιογραφημένη από τον Ευαγγελιστή Λουκά.

H Ιερά, Βασιλική, Πατριαρχική Σταυροπηγιακή Μονή της Παναγίας του Κύκκου, βρίσκεται στο ομώνυμο σημείο του όρους του Ολύμπου στο δυτικό μέρος της οροσειράς του Τροόδους κοντά στο Θρονί της Παναγιάς και σε υψόμετρο 1300 μ.. Ονομάζεται βασιλική γιατί κτίσθηκε με την οικονομική βοήθεια του Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Αλεξίου του Α΄ του Μεγάλου Κομνηνού (1081-1118), ο οποίος και έστειλε την ιερά εικόνα της Παναγίας που βρισκόταν μέχρι τότε στο βυζαντινό ανάκτορο στη Κωνσταντινούπολη και Πατριαρχική Σταυροπηγιακή, όταν το 1818 με συγίλλιο του Οικουμενικού Πατριάρχη Κυρίλλου Στ΄ αναγνωρίσθηκε ομοίως. Η Μονή αποκλήθηκε και σταυροπηγιακή, επειδή στα θεμέλιά της τοποθετήθηκε σταυρός, που της δίδει το δικαίωμα να αυτοδιοικείται, μέσα στο πλαίσιο βέβαια, του συνόλου της Εκκλησίας της Κύπρου. Κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας απετέλεσε πνευματικό κέντρο όπου και παραμένει μέχρι σήμερα. Για τη μεγάλη της προσφορά γενικότερα στη πνευματική ανάπτυξη της Κύπρου έχει τιμηθεί από την Ακαδημία Αθηνών. Το 1974 κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και μετέπειτα πρόσφερε μεγάλη βοήθεια σε αστέγους.

Η Μονή διαθέτει ένα πολύ αξιόλογο μουσείο με εκκλησιαστικά σκεύη, άμφια, εικόνες, θρησκευτικά φιλοτεχνήματα καθώς και μια σπουδαία βιβλιοθήκη με πολλά χειρόγραφα. Είναι αφιερωμένη στην Παναγία και πανηγυρίζει 2 φορές το χρόνο, στην Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου και στη Γέννηση της Θεοτόκου, στις 8 Σεπτεμβρίου.

Σήμερα η αδελφότητα έχει σημαντικό αριθμό μοναχών με ηγούμενο τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Κύκκου και Τηλλυρίας κ. Νικηφόρο. Είναι επίσης και η έδρα της Επισκοπής Κύκκου. Σημειώνεται ότι στη Μονή αυτή υπηρέτησε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄ (εκ Παναγιάς Πάφου) ως δόκιμος μοναχός, ο δε τάφος του βρίσκεται σε απόσταση μόλις 3 χλμ. από την Μονή. Μια ακόμη κορυφαία εκκλησιαστική μορφή της Εκκλησίας της Κύπρου τα τελευταία χρόνια ήταν και ο διάδοχος του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ και στενός συνεργάτης του Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Α’ (εκ Στατού Πάφου), επίσης μέλος της Αδελφότητας της Ιεράς Μονής Κύκκου. Μέλη της Αδελφότητας της Ιεράς Μονής Κύκκου που εκλέγησαν Αρχιερείς τα τελευταία χρόνια ήσαν και ο Πάφου Κλεόπας Κυκκώτης (εκ Πολεμίου Πάφου) και οι Μητροπολίτες Κυρηνείας Κυπριανός Κυκκώτης (εκ Κακοπετριάς) και Γρηγόριος Κυκκώτης (εκ Κοιλίνιας Πάφου). Ανάμεσα σε αυτούς που έσφαξαν οι Τούρκοι το 1821 μαζί με τον Εθνομάρτυρα Αρχιεπίσκοπον Κυπριανόν ήταν και ο τότε Ηγούμενος Κύκκου Ιωσήφ εκ Πενταλιάς Πάφου. Η μεγαλύτερη όμως εκκλησιαστική μορφή της Αδελφότητας της Ιεράς Μονής Κύκκου που αναδείχθηκε τα τελευταία χρόνια είναι ο μακαριστός Ηγούμενος Χρυσόστομος εκ Ζώδιας, ο οποίος παρέλαβε το πηδάλιον της Μονής Κύκκου κατά τη δεκαετία του 1930 και από καταχρεωμένην, την παράδωσε με την μεγαλύτερη εκκλησιαστική περιουσία. Ο Ηγούμενος Χρυσόστομος, νεαρός έλαβε μέρος στον πρώτο Βαλκανικό πόλεμο που διπλασιάστηκε η Ελλάδα. Είναι αυτός που έκτισε την γνωστή Ιερατική Σχολή Απόστολος Βαρνάβας της Εκκλησίας της Κύπρου, τα Παγκύπρια Σχολεία Κύκκου στη Λευκωσία, το Μέλαθρον Ευγηρίας στην Μακεδονίτισσα και συνέβαλε δυναμικά στην επιτυχία του αγώνα της ΕΟΚΑ οργανώνοντας και στηρίζοντας τα κρησφύγετα του Αρχηγού της ΕΟΚΑ Διγενή γύρω από τους χώρους της Μονής Κύκκου. Χρηματοδοτούσε την ΕΟΚΑ και ήταν ο σύνδεσμος της συνεργασίας του Στρατηγού Γρίβα Διγενή και του Εθνάρχη Μακαρίου Γ΄. Υπήρξε ο πνευματικός πατέρας του Εθνάρχη Μακαρίου Γ΄, του Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου Α΄ και των Μητροπολιτών Κυρηνείας Γρηγορίου, Ζιμπάμπουε Σεραφείμ, Κυρήνης Αθανασίου και Κύκκου και Τυλληρίας Νικηφόρου. Πνευματικό του τέκνο είναι και ο γνωστός Γέροντας και πνευματικός Διονύσιος Κυκκώτης, ο οποίος τον διαδέχθηκε ως Ηγούμενος Κύκκου το 1979. Από το 1984 διακονεί ως Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Κύκκου ο Σεβ. Μητροπολίτης Τυλληρίας κ. Νικηφόρος, ο οποίος επαύξησε την προσφορά της Μονής σε όλους τους τομείς της πολιτιστικής, εκπαιδευτικής, κοινωνικής, φιλανθρωπικής και εθνικής προσφοράς. Δυστυχώς όμως λόγω της οικονομικής κρίσης που κτύπησε την Κύπρο, σήμερα η Ιερά Μονή Κύκκου είναι πάλι χρεωμένη, όπως τόνισε ο Ηγούμενός της κ. Νικηφόρος, καθώς τα έσοδα της Μονής καλύπτουν μόνο το 40% των εξόδων της. Με την υπεύθυνη όμως συλλογική ευθύνη της Αδελφότητας της Μονής το πρόβλημα αυτό μπορεί να ξεπεραστεί σύντομα, έτσι ώστε τα έξοδά της να μη υπερβαίνουν τα έσοδά της.

Στην σημερινή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου, οι Μητροπολίτες Κυρηνείας Χρυσόστομος, Κύκκου Νικηφόρος και Ταμασού Ησαΐας είναι πνευματικά τέκνα της Ιεράς Μονής Κύκκου.

Πνευματικά τέκνα της Ιεράς Μονής Κύκκου είναι επίσης και τρεις Αρχιερείς, που διακονούν στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής: οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Ζιμπάμπουε και Ανγκόλας Σεραφείμ Κυκκώτης εκ Γαλαταριάς, Κυρήνης Αθανάσιος Κυκκώτης εκ Μόρφου και Καλής Ελπίδος ο Μαραθεύτης Σέργιος Κυκκώτης εξ Αγίου Δημητρίου, Καμιναρίων και Μηλικουρίου Μαραθάσης.

Η Αγία Εικόνα:

Κέντρο αναφοράς της Ιεράς Μονής Κύκκου είναι η Εικόνα της Παναγίας, που, όπως μεταδίδεται από γενεά σε γενεά, είναι έργο του Αποστόλου Λουκά, ο οποίος τη ζωγράφισε, έχοντας ως πρότυπο την ίδια τη Θεοτόκο. Η Αγία Εικόνα είναι γνωστή και ως Παναγία η Ελεούσα (πηγή ελέους). Σ’ αυτήν εικονίζεται η Παναγία να βαστάζει με το δεξί της χέρι τον Χριστό. Χαίρει πανορθόδοξης φήμης και αρκετές εικόνες σε πολλές χώρες, όπως στην Ελλάδα, τη Ρωσία, τη Γεωργία, τη Βουλγαρία, την Αίγυπτο και την Αιθιοπία, είναι αφιερωμένες στην Παναγία του Κύκκου, ένδειξη του μεγάλου σεβασμού που απολαμβάνει ανάμεσα στους ορθόδοξους λαούς.

Η Εικόνα είχε επικαλυφθεί το 1576 με αργυρή και επίχρυση πλάκα, ενώ νέα επικάλυψη έγινε το 1795. Το πρόσωπό Της είναι σκεπασμένο και ποτέ δεν αποκαλύπτεται, είτε γιατί έτσι το θέλησε ο αυτοκράτορας Αλέξιος, είτε για να εμπνέει περισσότερο σεβασμό.

Αναφέρεται χαρακτηριστικά πως το 1669 ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Γεράσιμος τόλμησε να ανασηκώσει το ύφασμα, για να δει το πρόσωπο της Θεοτόκου, αλλά για τη βέβηλή του πράξη τιμωρήθηκε και με δάκρυα στα μάτια υποχρεώθηκε να ζητήσει συγχώρεση από τον Θεό.

 

Ο Ρώσος μοναχός Βασίλειος Μπάρσκυ, που επισκέφθηκε τη Μονή το 1735, γράφει ότι οι μοναχοί αποκάλυπταν την Εικόνα μόνο σε περιόδους ανομβρίας και αφού πρώτα Την μετέφεραν στη γειτονική κορφή, γνωστή ως “Θρονί”, όπου έψαλλαν σχετική παράκληση. Το έκαναν, χωρίς να βλέπουν το πρόσωπο Της, που κοιτούσε τον ουρανό.

Ο λαός αγάπησε πολύ την Αγία Εικόνα. Απειράριθμα είναι τα δημοτικά τραγούδια, με τα οποία ύμνησε την Παναγία την Κυκκώτισσα, και πάρα πολλές είναι οι ιστορικές μαρτυρίες για τις τιμές, που της απέδιδε κατά τις λιτανείες σε ολόκληρο το νησί. Την ίδια τιμή απολάμβανε και ανάμεσα στους πιστούς πολλών άλλων περιοχών, οι οποίοι παλαιότερα συνδύαζαν το προσκύνημά τους στους Αγίους Τόπους με επίσκεψη στο ξακουστό μοναστήρι.

Σήμερα βεβαίως, που τα σύγχρονα συγκοινωνιακά μέσα διευκολύνουν και συντομεύουν τις μετακινήσεις, ο αριθμός των προσκυνητών, που το

επισκέπτονται, είναι πολύ μεγάλος. Στη Μονή καταφθάνουν άνθρωποι από διάφορα μέρη της γης και προστρέχουν στη θαυματουργή δύναμη της Θεοτόκου, ζητώντας, είτε να θεραπευθούν, είτε να αντλήσουν δύναμη, για να αντεπεξέλθουν στις δοκιμασίες της ζωής.

Στον ναό βλέπουμε αφιερώματα, τα οποία μαρτυρούν τα θαύματα της Θεοτόκου. Κομμάτι από γλώσσα ξιφία, π. χ., προσφέρθηκε, για να θυμίζει τη σωτηρία από βέβαιο πνιγμό των ναυτικών ενός πλοίου, του οποίου τις πλευρές είχε τρυπήσει μεγάλος ξιφίας το 1718. Ένας μαύρος είχε προσπαθήσει να ασεβήσει στην Εικόνα και ξεράθηκε το χέρι του, ομοίωμα του οποίου υπάρχει σήμερα κοντά στην Αγία Εικόνα, για να υπενθυμίζει το γεγονός. Όλα γενικώς τα αφιερώματα εξιστορούν και αντίστοιχα θαύματα της Παναγίας, πολλά από τα οποία εξυμνούνται σε φυλλάδες, που κατά καιρούς κυκλοφόρησαν διάφοροι στιχουργοί.

 

Με τη δύναμη της Αγίας Εικόνας σε περιόδους μεγάλης ανομβρίας έβρεχε, οι στείρες γυναίκες αποκτούσαν παιδιά και οι άρρωστοι θεραπεύονταν. Τακτικά κατά το παρελθόν οι κάτοικοι του νησιού ζητούσαν από τους μοναχούς του Κύκκου να συνοδεύσουν τη μεταφορά της Εικόνας στα χωριά τους για αγιασμό, αφού πίστευαν πως η παρουσία Της και μόνον αρκούσε για να τερματιστεί ένα θανατικό, μία επιδημία, ένας λοιμός ή οποιαδήποτε άλλη θεομηνία.        Ειδικά όμως η Αγία Εικόνα συνδέθηκε με την ανομβρία. Οι ιστορικές πηγές καταγράφουν συχνές λιτανείες και δεήσεις του λαού με την παράκληση να μεσιτεύσει, για να ανοίξουν οι ουρανοί.

Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας συχνά οι υπόδουλοι σε όλη την Κύπρο αναζητούσαν τη βοήθεια της Αγίας Εικόνας. Για τη μεταφορά και περιφορά Της εκτός Μονής χρειαζόταν ειδική άδεια, για την οποία οι χριστιανοί υπέβαλλαν σχετική αίτηση. Εντούτοις Οθωμανοί αξιωματούχοι αντιδρούσαν και οι χριστιανοί έφθαναν μέχρι τον σουλτάνο, για να αποσπάσουν την αναγκαία άδεια με την έκδοση φερμανίου, ούτως ώστε να απαλλάσσονται από τις πιέσεις τους, όπως μας πληροφορεί, π.χ., και ένα φερμάνι του 1634.

 

Η Αγία Εικόνα και το Θρονί:

Σε μία βουνοκορφή βορειότερα της Μονής βρίσκεται “Το Θρονί της Παναγίας”. Παλαιότερα εκεί υπήρχε ένας ξύλινος θρόνος, όπου τοποθετούσαν την Αγία Εικόνα και ανέπεμπαν δεήσεις προς τη Θεοτόκο, όπως έγινε και προσφάτως, το 1990, λόγω της ανομβρίας. Το 1935 τη θέση του ξύλινου θρόνου πήρε ένα τσιμεντένιο κουβούκλιο, το οποίο τελευταίως αντικαταστάθηκε με ένα άλλο, μεγαλύτερο και μεγαλοπρεπέστερο.

 

Κοντά στο Θρονί βρίσκεται και ο τάφος του πρώτου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ (1913 -1977), ο οποίος υπήρξε μέλος της αδελφότητας της Μονής.

Ο ναός
Ο ναός κτίστηκε ειδικά, για να φιλοξενήσει το Αγιο Εικόνισμα. Αρχικά ήταν ξύλινος, όπως και ολόκληρο το μοναστηριακό οικοδόμημα. Οι ξύλινες κατασκευές ευνοούσαν τις πυρκαγιές, που το 1365 και περί το 1541 προξένησαν μεγάλες ζημιές. Έτσι χάθηκαν κυρίως οι ωραιότατες τοιχογραφίες, με τις οποίες ήταν διακοσμημένος.

 

Μετά την πυρκαγιά του 1541 ανακαινίσθηκε εκ βάθρων και αντί ξύλου χρησιμοποιήθηκε πέτρα. Ωστόσο πυρκαγιές ξέσπασαν και αργότερα, το 1751 και το 1813. Προκάλεσαν ανθρώπινες απώλειες, κατέκαψαν το εσωτερικό του, τους κοιτώνες των μοναχών και τους ξενώνες, εξαφάνισαν πνευματικό μόχθο και έργα τέχνης αιώνων και μετέτρεψαν σε στάχτη σημαντικά χειρόγραφα και ιστορικά έγγραφα. Ο ναός ήταν μονόκλιτος, αλλά αργότερα μετατράπηκε σε τρίκλιτο.

 

Η σημερινή αρχιτεκτονική του μορφή είναι ρυθμού βασιλικής μετά τρούλλου. Από τα τρία κλίτη, το μεσαίο είναι αφιερωμένο στην Παναγία, το δεξιό στους Αγίους Πάντες και το αριστερό στους Αρχαγγέλους Γαβριήλ και Μιχαήλ.

Το εικονοστάσιο, όπως μας ενημερώνει σχετική επιγραφή, κατασκευάστηκε το 1755, δηλαδή αμέσως μετά την πυρκαγιά του 1751. Τόσο αυτό, όσο και οι εικόνες, που βρίσκονται μέσα στον ναό, σώθηκαν κατά θαυμαστό τρόπο από την τελευταία πυρκαγιά του 1813. Η περίφημη Εικόνα της Παναγίας του Κύκκου βρίσκεται στο μέσον του εικονοστασίου, αριστερά της ωραίας Πύλης και τρίτη στη σειρά.

Οι περισσότερες εικόνες είναι βυζαντινής τεχνοτροπίας, ενώ υπάρχουν και κάποιες με εμφανή τα στοιχεία της δυτικής επίδρασης.

Στις τελευταίες περιλαμβάνονται και εκείνες που αγιογραφήθηκαν από τον Κρητικό ζωγράφο Ιωάννη Κορνάρο (1745-1812) στα τέλη του 18ου αιώνα.

Τον όλο εκκλησιαστικό διάκοσμο συμπληρώνουν μονοκάντηλα, μανουάλια, πολυέλαιοι εξαιρετικής ρωσικής τέχνης του 18ου και 19ου αι. και διάφορα άλλα ιερά σκεύη και αναθήματα.

Προέκταση του ναού είναι το κωδωνοστάσιο. Κτίστηκε το 1882, αφού για μεγάλο διάστημα κατά την τουρκοκρατία οι κατακτητές δεν επέτρεπαν τη χρήση καμπάνας. Έχει 6 καμπάνες και η μεγαλύτερη, που κατασκευάστηκε στη Ρωσία, ζυγίζει 1280 κιλά

Τοιχογραφίες και Ψηφιδωτά:

Διατελέσαντες Ηγούμενοι:

	Ησαΐας Ασκητής, Ιδρυτής	π.1081-π.1113
	Δαυΐδ Καθηγούμενος	1136
	Λουκάς Ηγούμενος, “αργηχός”	1165
	Γρηγόριος Προσμονάριος (=Ηγούμενος)	1422
	Συμεών Ιερομόναχος Καθηγούμενος	1422
	Παφνούτιος Ηγούμενος	1532
	Συμεών Ιερομόναχος και Ηγούμενος	π.1542-π. 1572
	Λαυρέντιος Ιερομόναχος Ηγούμενος	π.1575
	Γρηγόριος Ηγούμενος	π.1576-π. 1589
	Αθανάσιος Ηγούμενος	μέχρι και το 1606
	Ιερεμίας Ηγούμενος	1606
	Σύμων Ιερομόναχος Ηγούμενος	16ος – 17ος αιώνας;
	Λεόντιος Ιερομόναχος Καθηγούμενος	1609
	Θεοδόσιος Ηγούμενος	1611
	Λουκάς Ηγούμενος	1631
	Νικόδημος Ηγούμενος	π.1639
	Νικηφόρος Ηγούμενος	1638-1642
	Χριστόδουλος Παύλου Ηγούμενος	1649-;
	Παρθένιος Ηγούμενος	π.1660;
	Μητροφάνης Ιερομόναχος Καθηγούμενος	1661
	Ιωακείμ Χριστοδουλή Νικόλα Ηγούμενος	1691-1693 (†19.11.1696)
	Μελέτιος παπά-Παύλου Ηγούμενος	1694-;
	Σωφρόνιος Ηγούμενος	π.1700
	Μελέτιος Ηγούμενος	1700
	Ιωαννίκιος Ηγούμενος	π.1710-π.1720
	Μελέτιος παπά-Γαβριήλ Ηγούμενος	Μάιος 1721
	Μελέτιος παπά-Παύλου παπά Τομάζου	Δεκέμβριος 1721-1725
	Σωφρόνιος παπά-Νικόλα	1727 μέσα 1736
	Παρθένιος Οικονόμος και Ηγούμενος	π.1734-;
	Σωφρόνιος παπά-Νικόλα Ηγούμενος	1727- μέσα 1736
	Μελέτιος Ξένος Ηγούμενος	π.1739
	Χριστόδουλος, διεύθυνε τη Μονή	π.1737-15 Απριλίου του 1743
	Παρθένιος παπά-Νικόλα Ηγούμενος	1743 – Ιούνιος 1748
	Σωφρόνιος Ηγούμενος	μέσα του 1748
	Παρθένιος παπά-Νικόλα Ηγούμενος	1751-1759
	Ιωαννίκιος Ηγούμενος	Ιούνιος 1760
	Παρθένιος Ηγούμενος Σεπτέμβριος	1760-1763
	Μελέτιος παπά-Χριστοδούλου, Ηγούμενος	1773
	Παρθένιος Ηγούμενος	1775-1776
	Μελέτιος Ξένος ο Μυριανθεύς Μελέτιος παπά-Χριστοδούλου (Ηγούμενος)	Ιούνιος 1809 (†1811)
	Παρθένιος Ηγούμενος	Αύγουστος 1809-1811
	Μελέτιος ο Ζινχας Ηγούμενος	π.1811-1819
	Ιωσήφ Ηγούμενος	1819-†1821
	Χαράλαμπος Ηγούμενος	1821-1824
	Σωφρόνιος Ηγούμενος	1824-1827
	Νεόφυτος Ηγούμενος	1827-π.1860
	Σωφρόνιος Ηγούμενος	π.1860-†1890
	Γεράσιμος Ηγούμενος	1890-4 Αυγούστου του 1911
	Κλεόπας Ηγούμενος	1911-1948 (1951)
	Χρυσόστομος Ηγούμενος	1948-1979 (11 Ιουνίου)
	Διονύσιος Ηγούμενος	1979-1983 (π.15 Νοεμβρίου
	Νικηφόρος Ηγούμενος	15 Ιανουαρίου 1984-

Ο Σημερινός Ηγούμενος:

Ο Σεβασμιότατος Επίσκοπος Κύκκου κ. Νικηφόρος εγεννήθη την 2α Μαΐου 1947 εις το χωρίον Κρήτου Μαρόττου της επαρχίας Πάφου. Μετά την αποφοίτησιν αυτού εκ του δημοτικού σχολείου της γενέτειρας αυτού προσελήφθη ως δόκιμος μοναχός εις την Ιεράν Μονήν Κύκκου, ένθα υπηρέτησεν επί εξ έτη, φοιτών συγχρόνως εις την τριτάξιον Ελληνικήν Σχολήν, ήτις ελειτούργει εις αυτήν.

Εν συνεχεία απεστάλη ως υπότροφος της Μονής εις την Λευκωσίαν, ένθα εσυνέχισε τάς σπουδάς αυτου εις το Λύ-κειον Κύκκου, εκ του οποίου απεφοίτησε το 1969.
Την 6 Απριλίου 1969 εχειροτονήθη υπό του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’ εις τον πρώτον της ιερωσύνης βαθμόν, και ενετάγη εις την μοναστικήν Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Κύκκου. Το 1970 ενεγράφη εις την Νομικήν Σχολήν του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εξ ης απεφοίτησε τω 1974. Εν συνεχεία, δι’ υποτροφίας της Ιεράς Μονής Κύκκου, εσυνέχισε τάς σπουδάς αυτου εις την Θεολογικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών, εξ ης απεφοίτησε το 1978.

Την 8ην Σεπτεμβρίου 1979 εχειροτονήθη υπό του νυν Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου εις τον δεύτερον της ιερωσύνης βαθμόν, και προεχειρίσθη εις Αρχιμανδρίτην.

Εκτοτε υπηρέτησεν επί εξ περίπου έτη ως Καθηγητής εις την Ιερατικήν Σχολήν “Απόστολος Βαρνάβας”, επί πέντε έτη ως Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου Λευκωσίας, και επί τρία έτη ως Γραμματεύς της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Κύπρου, ενώ παραλλήλως από του 1979 μέχρι και του τέλους του 1983 υπηρέτησε την Ιεράν Μονήν Κύκκου ως Μέλος του Ηγουμενοσυμβουλίου αυτής.

Την 28ην Δεκεμβρίου 1983 ή Αδελφότης της Ιεράς Μονής Κύκκου εξέλεξε αυτόν δια μυστικής ψηφοφορίας εις την θέσιν του Ηγουμένου της Μονής καί τη 14ην Ιανουαρίου 1984 εγένετο εις την κεντρικήν Ιεράν Μονή Κύκκου ή τελετή της ένθρονίσεως αυτού, προεξάρχοντος της Α.Μ. του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ.κ. Χρυσοστόμου.

Τη 18 Φεβρουαρίου 2002 εξελέγη υπό της Ιεράς Συνόδου Επίσκοπος Κύκκου καί τη 24 Φεβρουαρίου 2002 εχειροτονήθη καί ενεθρονίσθη εις Επίσκοπον.

Άγει τα ονομαστήρια του στις 2 Ιουνίου κάθε εκάστου έτους.