Αρχιμ. Τριφύλλιος Ονησιφόρου Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου:
Στην Ιερά Μονή Χρυσορροϊατίσσης στην ορεινή Πάφο παρέστη σήμερα, Κυριακή των Αγίων Πατέρων τής Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος, προκειμένου να τελέσει το τρίμηνο μνημόσυνο τού μακαριστού Προηγουμένου τής Μονής κυρού Διονυσίου, συλλειτουργού, συνεργάτου και αδελφικού φίλου χρηματίσαντος τού Μακαριωτάτου.
Στη Θεία Λειτουργία που προηγήθηκε, προεξήρχε ο ηγούμενος τής Μονής Χρυσορροϊατίσσης, Αρχιμ. Παγκράτιος, συλλειτουργούντων τού Πρωτοσυγκέλλου τής Μητροπόλεως Πάφου Αρχιμ. κ. Τυχικού και κληρικών τής Ιεράς Αρχιεπισκοπής και τής Μητροπόλεως Πάφου.
Κατά την ώρα τού Κοινωνικού, ο Μακαριώτατος κήρυξε τον θείο λόγο, αναφερόμενος στη μνήμη των 630 θεοφόρων Πατέρων τής Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου. «Ο Πανάγαθος Θεός», είπε ο Μακαριώτατος, «μέσα στην πανσοφία Του, εποίησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Αυτού και τον τοποθέτησε στον Παράδεισο τής Βασιλείας Του. Τον ήθελε κοντά Του, ήθελε να τον κάνει κατά χάριν Θεό. Δυστυχώς, η παρακοή και η αμαρτία τον οδήγησε στο να αποκοπεί από τον Θεό και να απομακρυνθεί από τον χώρο τής Βασιλείας. Αλλ’ ο Θεός, επιθυμώντας την αποκατάσταση τού ανθρώπου στην προτέρα δόξα του και μη μπορώντας οι ίδιοι οι άνθρωποι μόνοι τους να βρουν Σωτήρα, επενέβη ο ίδιος ο Θεός και απέστειλε τον Υιό Του, ο οποίος ενσαρκώθηκε στα σπλάχνα τής Παναγίας μας.
Οι φωτισμένοι, λοιπόν, άγιοι Πατέρες τής Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, απεφάνθησαν πως ο Χριστός ήταν και τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Αλλιώς, ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να σωθεί. Η όλη πορεία τού Κυρίου μας, το πάθος, η κατάβαση στον Άδη και εν τέλει η Ανάσταση αποσκοπούσε στην σωτηρία τού ανθρώπου. Όταν, λοιπόν ο Θεάνθρωπος δίδασκε κατά την τριετία τής επίσημης παρουσίας Του και διά των μαθητών Του, προς όλους εκείνους που θα πίστευαν σ’ Αυτόν, απευθυνόμενος προς τους αποστόλους, τους χαρακτήριζε φωτισμένους. «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου». Και πρέπει, όπως ο λύχνος τοποθετούμενος στη λυχνία φέγγει παντού, έτσι κι όλοι οι άνθρωποι τού Θεού, να σκορπούν παντού το φως.
Και μάλιστα, η όλη παρουσία μας να είναι τέτοια ώστε να ωφελούνται οι υπόλοιποι με τα καλά μας έργα. Όχι, ασφαλώς με την εγωιστική διάθεση πως με τα έργα μας θα σωθούμε. Κι αν όλο το Ευαγγέλιο τηρούμε, και πάντα τα διατεταγμένα, όπως λέει ο Απόστολος, και πάλι είμαστε αχρείοι δούλοι. Δεν σωζόμαστε διά των έργων μας. Πρέπει να κάνουμε έργα καλά μεν, αλλά ευάρεστα στον Θεό. Και πότε είναι ευάρεστα τα έργα μας; Όταν είναι καρπός αγάπης, ταπείνωσης, ανεξικακίας, ευσπλαγχνίας, κι όχι εγωισμού, προβολής και ιδιοτελείας. Πρέπει ο αγωνιζόμενος να φθάσει σε τέτοιο σημείο ώστε να αγαπά ακόμη και τους εχθρούς του, να συγχωρεί τους πάντες. Έτσι μας θέλει ο Θεός. Αυτόν τον τρόπο ζωής είχαν κι οι απόστολοι κι όλοι μεταγενέστεροι πατέρες τής Εκκλησίας μας. Ζούσαν την πνευματική, μυστηριακή ζωή τής Εκκλησίας μας, την αληθινή ἐν Χριστῷ ζωή τής Εκκλησίας μας.
Μιμούμενοι, λοιπόν, τους προ ημών αγίους πατέρες, θα έχουμε κι εμείς σύμμαχο τον Θεό στήν ζωή μας. Όταν ένας άνθρωπος βιώνει μέσα του τον Θεό, αισθάνεται πληρότητα ζωής και δεν του λείπει τίποτα. Έχει μόνιμη χαρά, ειρήνη, ανάπαυση, αισθήματα που απουσιάζουν στις μέρες μας. Και το κυριότερο· είναι φωτισμένος, όπως κι οι πατέρες τής Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, που δογμάτισαν για τη φύση τού Χριστού μας!»
Μετά το τέλος τής Θείας Λειτουργίας, ο ηγούμενος Παγκράτιος μετέβη με συνοδεία πατέρων στο κοιμητήριο τής Μονής, όπου τέλεσε τρισάγιο επί του τάφου του αειμνήστου Προηγουμένου Διονυσίου. Κατά την διάρκεια των Ακολουθιών, παρέστησαν, επίσης, οι κατά σάρκα συγγενείς του μακαριστού Διονυσίου, πνευματικά αδέλφια και τέκνα καθώς και πολλοί προσκυνητές.
