Δημοσιεύθηκε: Κυριακή 14 / 6 / 2020 , 12:49 από
Μετά την απόφαση της Ιεράς και Ιεράς Συνόδου, υπό την προεδρία του Υ.Α., του Πατέρα μας και του Πατριάρχη της Ιερουσαλήμ Θεόφιλου, το Σάββατο πρωί, 31 Μαΐου / 13 Ιουνίου 2020, κατά τη Θεία Λειτουργία στο φρικτό Γκόλγοθα, ο Αρχιεπίσκοπος του Αριστοβούλου της Μαντάμπα διορίστηκε σε Ο ιερέας ο διάκονος Αλέξανδρος Γιάσεβιτς, ο οποίος υπηρετεί στη ρωσόφωνη κοινότητα της Be’er Sheba, και θα συνεχίσει από τώρα και πέρα τη διακονία του ως ιερέας.
Ο Αρχιεπίσκοπος του Μαντάμπα, ο Αρχιεπίσκοπος του, μίλησε με τον ακόλουθο πατέρα:
«Αιδεσιμότατος Διάκονος Αλέξανδρος,
Πριν από δύο χρόνια, συγκεντρώσαμε σε αυτόν τον Ιερό Τόπο, τον φρικτό βράχο του Γολγοθά, για να συμμετάσχουμε στη χειροτονία σας στον πρώτο βαθμό της ιεροσύνης και να παρακολουθήσουμε την αλλαγή του «δεξιού χεριού του Υψηλότερου». Στον ίδιο Ιερό Τόπο συγκεντρώσαμε και πάλι σήμερα για να χαρούμε μαζί, για να γιορτάσουμε τον ερχομό του Παρηγορητή, τη γιορτή της Αγίας Πεντηκοστής και ταυτόχρονα να γίνουμε μάρτυρες της προώθησής σας στο δεύτερο βαθμό Ιεροσύνης.
Πριν από δύο χρόνια, μπήκατε στην Ιερή Εκκλησία της Αναστάσεως ως απλός προσκυνητής και μετά την ολοκλήρωση της χειροτονίας αναχωρήσατε ως άγγελος, υπουργός των Αγίων Μυστηρίων. Σήμερα, φτάσατε στο φρικτό Golgotha ως Άγγελος και σε λίγο, η θεϊκή χάρη του Πνεύματος και του Τελετουργικού Πνεύματος θα σας κάνει να συμμετάσχετε στον «ιερό και απόλυτο βαθμό της Ιεροσύνης, του εσωτερικού του διαχωριστικού πέπλου το ιερό από το σηκό, στα Άγια των Αγίων, όπου οι Άγιοι Άγγελοι επιθυμούν να κοιτάξουν κάτω και να δουν με τα μάτια τους το πρόσωπο της Αγίας Αναφόρας, και να απολαύσουν τη Θεία και Ιερή Λειτουργία ». Και πάλι θα δούμε αυτό το μοναδικό μυστήριο και θα αναφωνήσουμε: «αυτή η αλλαγή έγινε από το δεξί χέρι του Υψίστου» (Ψαλμός 76:10).
Η χειροτονία σας δεν είναι μόνο το προσωπικό σας ζήτημα. Είναι θέμα ολόκληρης της ενορίας, τα μέλη του οποίου έχουν έρθει από το νότιο Ισραήλ για να σας υποστηρίξουν και να χαρούν μαζί σας, επειδή τελικά επιτυγχάνουν τον δικό τους Ιερέα, που γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια συγκεκριμένη περιοχή, στην οποία μέχρι πρόσφατα συνήθιζαν μεγαλώνουν χωρίς να είναι σε θέση να βαφτιστούν, να γιορτάσουν τις γιορτές της Εκκλησίας, χωρίς τη χαρά της Εκκλησίας, και στο τέλος να πεθάνουν μόνες τους και να θάψουν τους νεκρούς τους χωρίς καμία τελετή.
Με τη χάρη του Θεού ζούμε σε ιστορικές στιγμές για την Εκκλησία της Ιερουσαλήμ. Μετά από 70 χρόνια απόλυτης σιωπής, η ιερή πόλη του Πατριάρχη Αβραάμ, με το περίφημο πηγάδι της συνθήκης του με τον Αβιμέλεχ, ανακτά τη λειτουργική του ζωή. Από το 1948, με την εκκένωση της περιοχής λόγω του αραβο-ισραηλινού πολέμου, η Θεία Λειτουργία στο Be’er Sheba έπαψε να λαμβάνει χώρα. Το μόνο σημάδι που έδειχνε την ύπαρξη μιας παλιάς χριστιανικής κοινότητας στην πόλη ήταν το εγκαταλελειμμένο νεκροταφείο στο κέντρο της παλιάς πόλης.
Οι νεκροί περίμεναν για δεκαετίες να ακούσουν τον ήχο ενός καυστήρα θυμιάματος και να δουν έναν ιερέα να κρατά ακόμη και μια αμαρτωλή τελετή. Οι παλιοί τάφοι έμοιαζαν με σπόρους, οι οποίοι φυτεύτηκαν στο έδαφος και περίμεναν την κατάλληλη στιγμή να ριζωθούν ξανά και να αποδώσουν καρπούς. Αυτή η εποχή ήρθε με την πτώση του κομμουνισμού και το άνοιγμα των συνόρων της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Το Ισραήλ ήταν γεμάτο με τους παλιούς Ισραηλίτες, οι οποίοι εξαπλώθηκαν σε όλη τη χώρα.
Ωστόσο, ένα μέρος αυτών των Ισραηλιτών είχε ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα. Εκτός από την ισραηλινή ταυτότητα, έφεραν μαζί τους τη χριστιανική πίστη, την ορθόδοξη παράδοση, τις εικόνες, το θυμίαμα, το γρήγορο, την προσευχή. Οι Χριστιανοί έγιναν το αλάτι της τοπικής κοινότητας. Διατήρησαν τις υποχρεώσεις τους προς το κράτος στο έπακρο. «Έδωσαν στον Καίσαρα τα πράγματα που είναι του Καίσαρα», και τώρα αυτό που πρέπει επίσης να κάνουν ήταν να καταστήσουν «στον Θεό τα πράγματα που είναι Θεός».
Η επιθυμία τους ήταν να μπει ένας ιερέας στο σπίτι τους, να τους αγιάσει, να τους διαφωτίσει και να τους βοηθήσει να κρατήσει τη φλόγα της πίστης να καίγεται. Αυτή η ευχή εκπληρώθηκε το 2008, την ημέρα της γιορτής του Αγίου Σπυρίδωνα, όταν ο Θεός οδήγησε θαυματουργά τα βήματά μου στην έρημο του Negev για να εκτελέσω την πρώτη μνημεία και συνάντησα τους πρώτους χριστιανούς με τη βοήθεια του σεβάσμιου προσκυνητή Νίνα, το όνομα του που μου θύμισε την αδερφή του Αγίου Γεωργίου του Μεγάλου Μαρτύρου, Αγίου Αποστόλου Νίνα, η οποία διαδίδει τη διδασκαλία του Αγίου Ευαγγελίου στα αφιλόξενα εδάφη της Γεωργίας όπως ήταν τότε, τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Ακολούθησαν πολλές επισκέψεις, κατά τη διάρκεια των οποίων βρήκα τον εαυτό μου το μέγεθος της πίστης, την απλότητα και την αγάπη των ορφανών Χριστιανών του Νότου. Ήμουν χαρούμενος κάθε φορά που ο δρόμος με έφερε κοντά τους. Με το πέρασμα του χρόνου, ωστόσο, συνειδητοποίησα ότι η συγκομιδή είναι πάρα πολύ για τους λίγους εργαζόμενους. Άρχισα να αισθάνομαι κουρασμένος λόγω της μεγάλης απόστασης από την Ιερουσαλήμ και με στενοχώρησε η αδυναμία μου να είμαι μεταξύ των Χριστιανών της Be’er Sheba όλη την ώρα.
Τότε δημιουργήθηκε μια νέα επιθυμία για μένα. Να βρει τον σωστό Ιερέα, ο οποίος θα προέρχεται και θα ζήσει στο Be’er Sheba, έτσι ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται αμέσως στις Λειτουργικές ανάγκες των Χριστιανών και να είναι πάντα παρών, όποτε το απαιτεί η ενορία.
Όταν αναφερόμαστε στην ενορία της Be’er Sheba, δεν εννοούμε απλά την ενορία μιας περιοχής. Η περιοχή στην οποία υποτίθεται ότι εξυπηρετούμε αρχίζει ανατολικά των πηγών του Aynn Ghent στις ακτές της Νεκράς Θάλασσας για να φτάσει δυτικά στην παράκτια Ashkalon και καταλήγει τόσο νότια όσο το κέντρο της πόλης Eilat έχοντας ως κέντρο την πρωτεύουσα του την έρημο, την Beer Sheba, και καλύπτοντας έτσι μια έκταση άνω των 12.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Κατά συνέπεια, η παρουσία του τοπικού ιερέα ήταν απολύτως απαραίτητη για τη σωστή εκτέλεση του ποιμενικού έργου σε μια τόσο μεγάλη και ευαίσθητη περιοχή.
Η επιλογή για εσάς δεν ήταν τυχαία. Εμφανθήκατε στην πρώτη Θεία Λειτουργία στο Be’er Sheba και έκτοτε παρευρίσκεστε καθημερινά. Η χειροτονία σου ως διάκονος συνέπεσε με την προσωρινή απομάκρυνσή μου, ευτυχώς όχι για πολύ. Με τη βοήθειά σας, καταφέραμε να βρούμε ένα νέο μέρος για να στεγάσουμε τον προσωρινό οίκο προσευχής έως ότου ο Θεός μας θεωρήσει άξιος να χτίσουμε τη δική μας Ιερή Εκκλησία, αφιερωμένη στον Πατριάρχη Αβραάμ, τον Άγιο Πατριάρχη Άγιο Σοφρόνιο και τους Αγίους Μακάβους.
Από τώρα και στο εξής, οι ευθύνες σας θα αυξηθούν. Η προσπάθεια θα είναι μεγάλη. Πρέπει να καλλιεργήσετε, πάνω απ ‘όλα, υπομονή σε πειρασμούς. Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης μας, η Ιερή και Ιερή Σύνοδος και όλοι οι Πατέρες της Αγιοταφικής Αδελφότητας σας έχουν δεχτεί στην αγκαλιά της Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ και θα σας στηρίξουν στην αποστολή σας. Η σύζυγός σας, που σας υποστήριξε με την αγάπη της, θα σας σταθεί ξανά. Η αγαπημένη σας κόρη Μαρία, η οποία έχει αφιερωθεί στη θεραπεία των ασθενών με φάρμακα, είναι ευτυχισμένη και περήφανη για τον πατέρα της. Ο μικρός γιος σας ο Παύλος στέκεται στη σκιά σας και σας περιμένει να τον διδάξετε από την εμπειρία σας στην Εκκλησία. Όλοι θα είμαστε δίπλα σας και θα σας ενισχύσουμε στο νέο σας υπουργείο.
Ζητούμε από το Άγιο Πνεύμα να σας διαφωτίσει, να σας ενισχύσει και να σας καλύψει από πειρασμούς. Και τώρα αφήστε τον εαυτό σας στο θέλημα του Θεού και αποδεχτείτε το θεϊκό δώρο της Ιεροσύνης, για να αγιάσετε τους άλλους και να αγιαστείτε προσωπικά.
Πρ. Ο Αλέξανδρος επέστρεψε τη διεύθυνση ως εξής:
«Αυτοί σας, Αγαπητοί Πατέρες, αδελφοί και αδελφές στον Χριστό!
Σε αυτήν τη χαρούμενη και σημαντική μέρα για μένα, όταν βρίσκομαι στον ιερό τόπο του βράχου Golgotha, όπου χτίστηκε ο Σταυρός του Κυρίου Θεού και του Σωτήρα Ιησού Χριστού, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Μακαριώτατο, τον Πατέρα μας και τον Πατριάρχη Θεόφιλο Γ ‘, η Ιερή και Ιερή Σύνοδος της Εκκλησίας της Ιερουσαλήμ και ειδικά της Αυτοκρατορίας σας Αριστοβούλου, για την εμπιστοσύνη που μου δείξατε.
Ο Κύριος με έφερε στην πόλη Be’er Sheba, όταν εσείς, ο Κύριος σας, αρχίσατε να γιορτάζετε τακτικά τη Θεία Λειτουργία εκεί σε μια μικρή ρωσόφωνη κοινότητα, η οποία βρισκόταν στην Ειδική Πατρίδα του Πατριάρχη Αβραάμ. Μετά από πολλά χρόνια, το άγιο άσμα ακούστηκε ξανά και άρχισε να γιορτάζεται η Θεία Λειτουργία. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσα αμέσως μια έντονη επιθυμία να εργαστώ σκληρά για την Εκκλησία. Το νιώθω ακόμα. Μπροστά μου είναι ένα μεγάλο πεδίο δράσης, επειδή η κοινότητα αναπτύσσεται και πολλοί Ρώσοι Χριστιανοί ζουν στο Be’er Sheva και σε άλλες πόλεις στο νότο.
Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τον ιερέα μας, πατέρα Igor, με τον οποίο είχα την ευκαιρία να υπηρετήσω ως διάκονος για σχεδόν δύο χρόνια. Θέλω να ευχαριστήσω τη γυναίκα μου, Ξένια, που με βοηθά και με υποστηρίζει. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω ολόκληρη την κοινότητά μας και ειδικά εκείνους που ήρθαν στη χειροτονία μου σήμερα. Ευχαριστώ τον Θεό και ζητώ τις προσευχές σας! ”
Μετά από αυτά τα λόγια, ο Σεβασμιώτατος του έβαλε τα χέρια του στο κεφάλι των χειροτονισμένων και επικαλέστηκε τη Θεία Χάρη που θεραπεύει όλες τις αδυναμίες και ολοκληρώνει όλα τα λείπουν.
Οι χειροτονισμένοι έλαβαν τα καταξιωμένα «αξιώματα» από τους συν-προσευχημένους Πατέρες Αγιοταφίτη, τη σύζυγό του, συγγενείς και μέλη της κοινότητας που ήρθαν να τον τιμήσουν.
Μετά τη χειροτονία, ο Επισκοπικός συνόδεμος και οι χειροτονισμένοι αποτίθηκαν σεβασμό στον Μακαριώτατο Του και Τον ευχαρίστησαν.
