16 °C Athens, GR
29/03/2024

Τελευταια Νέα
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο εξέλεξε επίσκοπο Συνάδων τον Αρχιμανδρίτη Αντώνιο Αβραμόπουλο Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξέλεξε επίσκοπο Διοκλείας τον Πρωτοσύγκελο της Ι.Α. Αμερικής, Νεκτάριο Παπαζαφειρόπουλο Νέα Μητρόπολη Ιρλανδίας ανακοίνωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο Τελέσθηκε η χειροτονία του Μητροπολίτη Μεξικού κ. Ιακώβου Ψευδή χαρακτηρίζουν τα Ελληνικά Hoaxes τη δήλωση του Μητροπολίτη Ν. Ιωνίας Γαβριήλ σχετικά με τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών Απόψεις: Με σύστημα κερδοφορίας μεταναστευτικής βίζας στην ΕΕ θα έρθει ελπίδα σε ξένους που πιθανόν να πνιγούν στα νερά της Μεσογείου Απόψεις: Ρωσίδα κατάσκοπος δήλωνε στο Ληξιαρχείο ότι ήθελε την ίδια ώρα που μητέρες και παιδιά πληρώνουν έως και 8500€ Μεγάλη Πέμπτη σήμερα για τους Ρωμαιοκαθολικούς Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας και ο Αν. Υπουργός Εσωτερικών της Ελλάδος στον Άγιο Σπυρίδωνα Σύδνεϋ Εκπαιδευτική Εκδήλωση κινητοποίησης κατά της βίας στην Ι.Μ. Θεσσαλονίκης Εσπερινός για την κοίμηση της Οσίας Γαβριηλίας της Κωνσταντινουπολίτιδος στη Λέρο Κουρά Μεγαλοσχήμου Μοναχής στην Ιερά Μονή Παναγίας Ξενιάς Συνάντηση με τα μέλη της Παιδικής – Νεανικής Συμφωνικής Ορχήστρας της Ι.Α.Α. είχε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος: «Δεν μπορεί να γίνεται εμπορία είτε ιερών λειψάνων, είτε θαυμάτων» Η Κωτσόβολος στηρίζει «Το Χαμόγελο του Παιδιού» προσφέροντας 267 οικιακές συσκευές πρώτης ανάγκης ΗΠΑ: Ο Τραμπ προκαλεί περισσότερο θυμό και φόβο στους Δημοκρατικούς από ότι ο Μπάιντεν από τους Ρεπουμπλικάνους Περί της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας

Μήνυμα Πρωτοχρονιᾶς 2021 Μητροπολίτου Γερμανίας κ. Αὐγουστίνου / Neujahrsbotschaft 2021

Δημοσιεύθηκε: Κυριακή 3 / 1 / 2021 , 2:40 από news_room

Μητροπολίτου Γερμανίας καὶ Ἐξάρχου Κεντρῴας Εὐρώπης

Αὐγουστίνου

 

* * *

 

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι τῆς Γερμανίας!

Σήμερα τιμοῦμε τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Βασιλείου, ἐπισκόπου τῆς πόλεως Καισαρείας στὴν Καππαδοκία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ γνωρίζουμε τὸν ἅγιό μας μὲ τὸ ἐπίθετο ποὺ τοῦ ἔδωσε ἡ Ἐκκλησία καί, ὅταν μιλοῦμε γι᾽ αὐτόν, λέμε πάντοτε: ὁ Μέγας Βασίλειος. Λίγοι εἶναι οἱ ἅγιοι ποὺ ὀνομάστηκαν Μεγάλοι. Ποιό εἶναι ὅμως τὸ γνώρισμα ἐκεῖνο ποὺ κάνει αὐτοὺς τοὺς ἁγίους Μεγάλους; Κυρίως εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἀγάπησαν τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό «μὲ καθαρὴ καρδιά, συνείδηση ἀγαθὴ καὶ πίστη εἰλικρινῆ»[1], ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Κι αὐτὴν τὴν ἀγάπη, στὴν πληρότητά της, δὲν τὴν κράτησαν μόνο στὴν προσωπικὴ σχέση τους μὲ τὸν Θεό, ἀλλὰ τὴν πρόσφεραν ἁπλόχερα σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.

Ὁ Μέγας Βασίλειος ἦταν πραγματικὰ Μεγάλος, σπουδαῖος καὶ ἀξιοθαύμαστος, καὶ πρὶν ἀκόμα γίνει ἐπίσκοπος. Ἔκανε τὶς καλύτερες σπουδὲς τῆς ἐποχῆς του, τὸν 4ο μ.Χ. αἰώνα ποὺ ἔζησε, καὶ ἦταν ἄνθρωπος βαθιᾶς μόρφωσης καὶ σοφίας. Ὡς ἐπίσκοπος ἀνέπτυξε πλούσια φιλανθρωπικὴ δράση. Φρόντισε μὲ πρωτοποριακὸ τρόπο, μέσα ἀπὸ τὰ ἱδρύματα πρόνοιας ποὺ ἵδρυσε, γιὰ τὴ νοσηλεία τῶν ἀσθενῶν, τὴν ἀνακούφιση τῶν φτωχῶν καὶ τῶν κατατρεγμένων, τὴν ἀποκατάσταση τῶν ἀδικημένων, τὴν ἐνίσχυση ὅλων ὅσοι εἶχαν κάποια ἀνάγκη. Κι ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα τῆς δοκιμασίας, ἡ ὥρα τοῦ διωγμοῦ, τότε ποὺ ὁ Ρωμαῖος αὐτοκράτορας Οὐάλης θέλησε νὰ κομματιάσει τὴν ὀρθόδοξη πίστη κρατώντας ἕνα μόνο μέρος αὐτῆς, ὁ Βασίλειος ἦταν ἐκεῖνος ποὺ μὲ τὴ γενναιότητα καὶ τὴν ἀντίστασή του ματαίωσε αὐτὸ τὸ σχέδιο καὶ διαφύλαξε ὁλόκληρη καὶ ἀπαραχάρακτη τὴν πίστη ποὺ παραλάβαμε ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς μαθητές Του.

Ὁ αὐτοκράτορας ἔστειλε λοιπὸν στὴν Καισάρεια τὸν διοικητὴ Μόδεστο γιὰ νὰ κάμψει πάσῃ θυσίᾳ τὴν ἀντίσταση τοῦ Βασιλείου. Στὸν διάλογό του μὲ τὸν ἐπίσκοπο τῆς Καισαρείας ὁ Μόδεστος ἀπείλησε τὸν Βασίλειο μὲ τέσσερα φοβερὰ πράγματα: δήμευση τῆς περιουσίας του, ἐξορία, βασανιστήρια καὶ θάνατο. Καὶ μόνο ἡ ἀπάντηση τοῦ Βασιλείου σ᾽ αὐτὲς τὶς ἀπειλὲς θὰ ἀρκοῦσε γιὰ νὰ ὀνομαστεῖ Μεγάλος, ἀφοῦ ὁ Βασίλειος εἶπε στὸν Μόδεστο: «Δὲν φοβᾶται δήμευση αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει τίποτα, ἐκτὸς ἀπὸ τριμμένα παλιὰ ροῦχα καὶ μερικὰ βιβλία. Αὐτὰ εἶναι ὅλο τὸ βιός μου, Μόδεστε! Ἡ ἐξορία πάλι δὲ μὲ τρομάζει γιατὶ δὲν ἔχω τόπο δικό μου. Καὶ ἡ Καισάρεια στὴν ὁποία τώρα κατοικῶ δὲν εἶναι δική μου. Ὅπου λοιπὸν κι ἂν μὲ πετάξετε θὰ εἶναι τόπος τοῦ Θεοῦ κι ἐγὼ θὰ εἶμαι πάροικος καὶ παρεπίδημος. Τὰ βασανιστήρια; Τί νὰ κάνουν κι αὐτὰ σὲ σῶμα σὰν τὸ δικό μου! Ἕνα πρῶτο χτύπημα θὰ δώσεις κι ὅλα τελείωσαν ἀμέσως. Αὐτὸ εἶσαι ἱκανὸς νὰ τὸ κάνεις. Μὲ ἀπειλεῖς μὲ θάνατο; Θὰ μοῦ γίνεις εὐεργέτης. Αὐτὸ ποθῶ κι ἐγώ, νὰ πάω πιὸ γρήγορα στὸ Θεό, γιὰ τὸν ὁποῖο ζῶ καὶ ἀγωνίζομαι. Βιάζομαι νὰ φθάσω στὸ Θεό μου, στὸν Πατέρα μου!»[2].

Μέσα στὰ λίγα αὐτὰ λόγια φαίνεται τὸ μεγαλεῖο τοῦ Βασιλείου, ποὺ γίνεται καὶ γιὰ μᾶς σήμερα ἕνα πολύτιμομάθημα, μιὰ ὑπενθύμιση ζωτικῆς σημασίας γιὰ τὰ πράγματα ποὺ (πρέπει νὰ) μετρᾶνε καὶ στὴ δική μας ζωή. Τὸ πρῶτο: δὲν ἔχει καμμία σημασία πόσα ὑλικὰ ἀγαθὰ ἔχουμε στὴν κατοχή μας, ἀλλὰ ποιοί πραγματικὰ εἴμαστε. Ἡ ἐλευθερία δὲν βρίσκεται στὴν ποσότητα τῶν περιουσιακῶν μας στοιχείων ἀλλὰ στὴν ποιότητα τοῦ ἤθους, τοῦ λόγου καὶ τῶν πράξεών μας, δηλαδὴ στὸ πόσο μοιάζουμε τελικὰ μὲ τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης. Τὸ δεύτερο: ὅπου κι ἂν βρισκόμαστε πάνω σ᾽ αὐτὴ τὴ γῆ, ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας. Κι εἶναι τοῦτο ἰδιαίτερα σημαντικὸ γιὰ μᾶς ποὺ βρισκόμαστε ὡς μετανάστες στὴ γῆ τῆς ἀποδημίας, τὴν ὁποία ἐντωμεταξὺ νιώθουμε νέα πατρίδα μας. Ὁ Θεὸς εἶναι πάντοτε μαζί μας καὶ ὁ δικός μας στόχος εἶναι νὰ εἴμαστε πάντοτε μαζί Του, ἐδῶ καὶ στὴν αἰώνια πατρίδα. Καὶ τὸ τρίτο: τὰ βάσανα τοῦ κόσμου κι ὁ ἔσχατος ἐχθρός μας, ὁ θάνατος, δὲν ἔχουν τὴν τρομακτικὴ δύναμη ποὺ φανταζόμαστε. Ὁ νικητὴς τοῦ θανάτου, ὁ Χριστός, εἶναι ὁ κυρίαρχος τῆς Ἱστορίας καὶ θέλει νὰ σωθοῦν ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ ἄνθρωποι, δηλαδὴ νὰ μείνουν ἀκέραιοι στὴν ἀσφάλεια τῆς ἀγάπης Του, ποὺ εἶναι κι ἀπὸ τὸν θάνατο πιὸ δυνατή![3]

Εὔχομαι ὁλόψυχα στὴ νέα χρονιὰ νὰ θυμόμαστε διαρκῶς, κάθε μέρα, ὅτι εἶναι προτιμότερο ἀντὶ νὰ ἔχουμεκάτι μάταιο καὶ προσωρινό, νὰ εἴμαστε ὁλοκληρωμένοι καὶ χαριτωμένοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ἐφαρμόζουν μὲ χαρὰ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου μας· νὰ νιώθουμε ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας – ὅπου κι ἂν εἴμαστε, ὅπως κι ἂν εἴμαστε – κι ὅτι τίποτα ἀπολύτως, οὔτε αὐτὸς ὁ θάνατος, δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς χωρίσει ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του![4] Εἴθε, μ᾽ αὐτὴν τὴν ἔννοια, νὰ εἶναι εὐλογημένο τὸ νέο ἔτος!

 

Βόννη, 1 Ἰανουαρίου 2021

Ὁ Μητροπολίτης σας

+ ὁ Γερμανίας Αὐγουστῖνος

 

[1] Βλ. Α´ Τιμ. 1,5. [2] Στυλιανοῦ Γ. Παπαδόπουλου, Ἡ ζωὴ ἑνὸς Μεγάλου – Βασίλειος Καισαρείας, Ἀθήνα 92018, σ. 336. [3] Πρβλ. ᾎσμα Ἀσμάτων 8,6. [4] Βλ. Ρωμ. 8,35-39.

 

Neujahrsbotschaft 2021

des Metropoliten von Deutschland und Exarchen von Zentraleuropa

Augoustinos

 

* * *

 

Liebe orthodoxe Christen in Deutschland!

Heute feiern wir das Gedächtnis des heiligen Basilius, der Bischof in der Stadt Cäsarea im kleinasiatischen Kappadokien war. Alle orthodoxen Christen kennen diesen Heiligen und verwenden, wenn sie von ihm sprechen, immer den Beinamen, den ihm die Kirche gegeben hat: der Große. Nur wenige Heilige werden „der Große“ genannt. Was ist es aber, was dazu führt, dass sie diesen Ehrentitel bekommen? Was macht sie zu „Großen“? Insbesondere die Tatsache, dass sie unseren Herrn Jesus Christus „mit reinem Herzen, gutem Gewissen und ungeheucheltem Glauben“[1] geliebt haben, wie der Apostel Paulus schreibt. Und diese Liebe haben sie in Fülle nicht nur in der persönlichen Beziehung zu Gott gepflegt, sondern freigiebig allen Menschen gezeigt.

Basilius der Große war in der Tat „groß“, bedeutend und bewundernswert und dies bereits, bevor er Bischof wurde. Er genoss die bestmögliche Ausbildung seiner Zeit, also dem 4. Jahrhundert nach Christus, und war ein besonders gebildeter und weiser Mensch. Als Bischof entfaltete er eine weitreichende soziale Tätigkeit. Er sorgte mit speziellen Einrichtungen, die er erstmals errichtete, für die Pflege der Kranken, die Fürsorge der Armen und Benachteiligten, die Rehabilitierung der Opfer von Unrecht, kurz: für die Unterstützung all derer, die Hilfe benötigten. Und als die Zeit der Versuchung und der Verfolgung kam, als nämlich der römische Kaiser Valens den Glauben spalten wollte und nur einen Teil desselben annahm, war es Basilius, der mutig und widerständig diesen Plan vereitelte und den Glauben, den wir von Christus und seinen Jüngern geerbt haben, vollständig und unverfälscht überlieferte.

Der Kaiser schickte damals den Reichsverwalter Modestos nach Cäsarea um unter allen Umständen den Widerstand des Basilius zu brechen. In seinem Gespräch mit dem Bischof von Cäsarea bedrohte Modestos diesen mit vier Strafen: Beschlagnahmung seines Vermögens, Verbannung, Folter und Todesstrafe. Schon die Antwort des Basilius auf diese Androhungen reicht aus, ihn „groß“ zu nennen. Denn Basilius sagte zu Modestos: „Eine Enteignung fürchtet jemand, der kein Vermögen außer ein paar aufgeriebenen Kleidern und wenigen Büchern hat, nicht. Das ist alles, was ich habe, Modestos! Die Verbannung wiederum schreckt mich nicht, denn ich habe keinen eigenen Ort. Selbst Cäsarea, wo ich jetzt lebe, gehört mir nicht. Wohin ihr mich auch hinschicken werdet, wird ein Ort Gottes sein, an dem ich ein Gast und ein Fremdling bin. Die Folter? Was kann diese schon an einem Körper wie dem meinen bewirken? Beim ersten Schlag schon ist er hinüber. Das kannst du machen. Du bedrohst mich mit dem Tod? Damit würdest du mir etwas Gutes tun. Das möchte ich nämlich auch, schneller zu Gott gelangen, für den ich lebe und kämpfe. Ich eile Gott, meinem Vater, entgegen![2].

In diesen wenigen Worten erkennt man die Größe des Basilius; sie stellen auch heutzutage für uns eine wertvolle Lektion und eine lebenswichtige Erinnerung an jene Dinge dar, die auch in unserem Leben zählen (sollen). Erstens: es spielt überhaupt keine Rolle, wie viele materielle Güter wir besitzen; wichtig ist vielmehr, wer wir tatsächlich sind. Die Freiheit findet sich nicht in der Quantität unserer Besitzverhältnisse, sondern in der Qualität unseres Ethos, unserer Worte und Taten, wie sehr wir letztlich also dem Gott der Liebe ähneln. Zweitens: wo immer wir uns auch auf dieser Erde befinden, Gott ist bei uns. Dies ist besonders für uns von Bedeutung, die wir als Migranten in der Fremde leben, die mittlerweile für uns zur zweiten Heimat geworden ist. Gott ist immer bei uns und unser Ziel ist es, immer bei Ihm zu sein, hier aber auch in der ewigen Heimat. Und drittens: die Leiden dieser Welt und unser letzter Feind, der Tod, besitzen nicht den Schrecken, den wir uns vorstellen. Der Sieger über den Tod, Christus, ist der Herr der Geschichte; er möchte, dass alle Menschen ohne Ausnahme gerettet werden, d. h. unversehrt in der Geborgenheit seiner Liebe bleiben, die stärker ist als der Tod[3].

Ich wünsche allen von Herzen, dass wir uns im neuen Jahr ständig, ja täglich daran erinnern, dass es besser ist, anstatt etwas Vergängliches und Vorübergehendes zu haben, erfüllte und begnadete Menschen zu sein, die in Freude die Worte unseres Herrn befolgen, dass wir spüren, dass Gott bei uns ist, wo immer und wie immer wir auch sind, und dass absolut nichts, nicht einmal der Tod uns von seiner Liebe trennen kann![4] Möge das neue Jahr in diesem Sinn gesegnet sein!

 

Bonn, 1. Januar 2021

Euer Metropolit

+ Augoustinos von Deutschland

[1] Vgl. 1 Tim 1,5. [2] Stylianos G. Papadopoulos, Ἡ ζωὴ ἑνὸς Μεγάλου – Βασίλειος Καισαρείας (= Das Leben eines Großen. Basilius von Cäsarea),Athen 92018, S. 336. [3] Vgl. Hld 8,6. [4] Vgl. Röm 8,35-39.

Σχετικά Άρθρα

Αρχιερατική Αγρυπνία για τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο στη Βέροια

Αρχιερατική Αγρυπνία για τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο στη Βέροια

Δημοσιεύθηκε: Τρίτη 21 / 12 / 2021 , 21:29 από news_room Την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου το βράδυ στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας τελέστηκε η καθιερωμένη Αρχιερατική Ιερά Αγρυπνία με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου. Στην Ιερά Αγρυπνία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης […]

Στα Κόκκινα της Ίμβρου εόρτασε ο Οικουμενικός Πατριάρχης την εορτή της Υπαπαντής

O Oικουμενικός Πατριάρχης κοντά στους συμπατριώτες του

Δημοσιεύθηκε: Πέμπτη 3 / 2 / 2022 , 0:50 από news_room Επί τη εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου η Α.Θ.Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος χοροστάτησε, σήμερα, 2 Φεβρουαρίου 2022, κατά την Θεία Λειτουργία στο απομακρυσμένο μικρό εξωκκλήσιο της Θεοτόκου, στα Κόκκινα της Ίμβρου.  Ο Σεβ. Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος, ο οποίος παρέστη […]