Δημοσιεύθηκε: Τρίτη 30 / 6 / 2020 , 23:37 από
Τήν Κυριακήν, 15ην / 28ην Ἰουνίου 2020, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε θείας Λειτουργίας εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἐν τῷ ὄρει Θαβώρ, ἔνθα καί ἐξεφώνησε ποιμαντικόν λόγον ὡς ἕπεται:
«Μή οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τί περιβαλώμεθα· πάντα γάρ ταῦτα τά ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γάρ ὁ Πατήρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. Ζητεῖτε δέ πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην Αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν», (Ματθ. 6, 31-33), λέγει Κύριος.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, κηρύσσων εἰς τάς Συναγωγάς τῆς Γαλιλαίας (Λουκ. 4, 44) καί θεραπεύων τάς νόσους τῶν ἀκουόντων Αὐτόν ὄχλων καί ζητούντων τοῦ μή πορεύεσθαι ἀπ’ αὐτῶν, (Λουκ. 4, 42), εἶπεν αὐτοῖς: «Εὐαγελίσασθαί με δεῖ τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ· ὅτι εἰς τοῦτο ἀπέσταλμαι», (Λουκ. 4, 43). Ὁ λόγος οὗτος τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἀποκαλυπτικός, διότι δηλώνει μέ πᾶσαν ἁπλότητα, ἀλλά καί σαφήνειαν τόν σκοπόν τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, τοὐτέστιν τήν ἔλευσιν τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ Χριστοῦ εἰς τόν κόσμον.
Ἡ ἄπειρος φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ δέν ἦτο δυνατόν νά ἐγκαταλείψῃ τό κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωσιν πλάσμα καί ποίημα αὐτοῦ, τόν ἄνθρωπον, μένοντα εἰς τό σκότος τῆς ἀγνωσίας καί τῆς ἀμαρτίας· διό καί ἀπέστειλεν τόν Υἱόν Αὐτοῦ τόν Μονογενῆ, γενόμενον ὅμοιον πρός τούς ἀνθρώπους, ἵνα σώσῃ τόν ἄνθρωπον, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος παραγγέλλων τοῖς Χριστιανοῖς: «Τοῦτο γάρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν, ὃ καί ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμόν ἡγήσατο τό εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ’ ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ», (Φιλιπ. 2, 5-8).
Ἐγένετο δέ ὁ Χριστός «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ», διότι, ὡς διδάσκει ὁ σοφός Παῦλος, «δικαιοσύνη γάρ Θεοῦ ἐν αὐτῷ [τῷ Χριστῷ] ἀποκαλύπτεται», (Ρωμ. 1,17). Ἡ δικαιοσύνη δέ τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν ὁδόν καί τήν πύλην, τήν εἰσάγουσαν εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, δηλονότι εἰς τήν θεωρίαν ἤ μᾶλλον εἰς τήν θέαν τοῦ ἀποθέτου κάλλους τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ, Ὅν αἱ οὐράνιαι ἀγγελικαί δυνάμεις μετά πάντων τῶν ἁγίων ᾄδουσι καί βοῶσι, «ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος, Κύριος Σαβαώθ … ὡσανά ἐν τοῖς Ὑψίστοις».
Συνεπῶς, ἐκεῖνο, τό ὁποῖον ἔχει προτεραιότητα εἶναι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, ὡς λέγει Κύριος: «Τι γάρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος, ἐάν τόν κόσμον ὅλον κερδήσει, τήν δέ ψυχήν αὐτοῦ ζημιωθῇ, ἤ τι δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;», (Ματθ. 16, 26)».